Total Pageviews

Thursday, May 31, 2012

Tο δόγμα του Βένιου

Το σύντροφο Βένιο Αγγελόπουλο δεν τον γνωρίζω.Το όνομά του το άκουσα πρόσφατα με αφορμή την αναδίφηση της δίκης της 17Ν.Ακολουθούν δυο χαρακτηριστικά αποσπάσματα των δηλώσεών του.

http://www.megatv.com/megagegonota/summary.asp?catid=17532&subid=2&pubid=29391196

Ο Β.Α λοιπόν "δεν έχει μετανιώσει στο παραμικρό" που υπερασπίστηκε τον  Αλ.Γιωτόπουλο.
Προφανώς η υπεράσπιση ενός κατηγορούμενου,αποτελεί θεμελιώδη κατάκτηση των ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου.Προφανώς και κάθε κατηγορούμενος δικαιούται υπεράσπισης και απολογίας.Προφανώς και κάθε κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου (τεκμήριο αθωότητας).Μόνο που ο Αλ.Γιωτόπουλος δεν είναι πλέον κατηγορούμενος.Έχει κριθεί ένοχος ως αρχηγός της "17Ν" για τη σχεδίαση και εκτέλεση πλήθους δολοφονιών και εκτίει ποινή φυλάκισης.Το να δηλώνει λοιπόν κάποιος,εννιά χρόνια μετά,πως δεν έχει μετανιώσει στο παραμικρό επειδή υπερασπίστηκε έναν δολοφόνο,δύο πράγματα μπορεί να υποδηλώνει:
α) είτε ό'τι αποδέχεται τις δολοφονίες και τους δολοφόνους γενικότερα
β) είτε ό'τι αποδέχεται κάποιες δολοφονίες και κάποιους δολοφόνους κατά περίπτωση

Εν προκειμένω,η κατάθεση του Β.Α,αποσαφηνίζει το ερώτημα (α) ή (β).

http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4725886

Ο Β.Α λοιπόν θεωρεί τη "17Ν" "επαναστατική οργάνωση".
Κατά λογική συνέπεια,οι πράξεις της "17Ν" δε θεωρούνται "κοινές δολοφονίες" αλλά "επαναστατικές ενέργειες" και είναι δικαιολογημένες στο όνομα περαιτέρω πολιτικών επιδιώξεων.
Ποιές ήταν οι πολιτικές επιδιώξεις της "17Ν"?
Ανατρέχοντας στα κείμενά της,ήταν "η ανατροπή του αστικού καπιταλιστικού καθεστώτος" και "η επαναστατική εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής κοινωνίας".
Δυστυχώς βέβαια-για το Βένιο και τη 17Ν-"μιμητές δε βρέθηκαν"."Το να σκοτώνεις έναν το χρόνο" έλεγε ο Βένιος "δε θα φέρει την επανάσταση".Δεν προσδιόρισε ο Βένιος ελάχιστο αριθμό απαιτούμενων σκοτωμένων ανά έτος,προκειμένου να "έρθει η επανάσταση",αλλά πάντως "ένας το χρόνο" προφανώς δεν αρκεί...

Ο Βένιος λοιπόν,είναι ξεκάθαρος στις απόψεις του: υποστηρίζει την ένοπλη επαναστατική βία προκειμένου να ανατραπεί το καπιταλιστικό καθεστώς.
Περιγράφοντάς το διαφορετικά,υποστηρίζει κάποιες δολοφονίες προκειμένου να επιτευχθούν απώτεροι πολιτικοί στόχοι.
Μεγάλος δημοκράτης δηλαδή ο Βένιος και προπάντων ανεκτικός στη διαφορετική άποψη!
Βάζω στοίχημα πως "κουνάει το δάχτυλο" σε πολλούς που δεν τους θεωρεί αρκετά δημοκράτες ή αρκετά ανεκτικούς...

Το επόμενο ερώτημα,είναι τί κάνει ο Βένιος τώρα?
Είναι στους δρόμους με τα φυσεκλίκια και "πραγματώνει την επανάσταση"?
Κυκλοφορεί μέρα ή νύχτα?
Με τα "μονά" βγαίνει ο Βένιος ή με τα "ζυγά"?
Σκοτώνει όσους πρέπει ή "δεν πιάνει τη νόρμα"?

Αντιλάμβάνομαι τον τρόμο σας,αλλά μην ανησυχείτε: ο Βένιος προς το παρόν οικουρεί!
Για την ακρίβεια τυγχάνει σημαίνον στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και διεκδικεί την είσοδό του στο "αστικό κοινοβούλιο".
Ενδεχομένως να στερείται πυρομαχικών ή να αποφάσισε "να γκρεμίσει τον καπιταλισμό από μέσα".
Ως καθηγητής ο Βένιος πιθανόν γοητεύτηκε από το συμβολισμό: ο  ΣΥΡΙΖΑ ως δούρειος ίππος κατάλυσης του καπιταλισμού!
Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δε μας μιλάει για το Βένιο.
Συμφωνεί μαζί του διαφωνεί ή τηρεί σιγή ασυρμάτου για να μη "διαστρεβλωθούν οι θέσεις του απ'τα συστημικά ΜΜΕ"?
Έχει κι άλλους Βένιους ο ΣΥΡΙΖΑ και πόσους?
Πώς θα αξιοποιήσει το Βένιο αύριο το κόμμα, ως κυβέρνηση ή αξιωματική αντιπολίτευση?

Ρητορικές φυσικά οι ερωτήσεις αυτές για μια κοινωνία η οποία έχει αποδεχθεί τη λογική της πολιτικής βίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα έχει επινοήσει τον όρο "χαλαρή βία" για να δικαιολογήσει τα γιαουρτώματα,τα ντου,τις μούτζες,τις καταλήψεις και ένα σωρό χάππενινγκς επαναστατικής γυμναστικής.
Προφανώς η μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που θέλγεται αυτή τη στιγμή απ'το κόμμα,αποδέχεται ή πάντως δεν ενοχλείται από αυτές τις πρακτικές.
Κάποιοι αναμφίβολα συμφωνούν και με την οπτική του Βένιου: σκοτώστε τους εχθρούς του λαού και πάρτε τους τα λεφτά να τα μοιραστούμε και να ζήσουμε καλά!
Είναι κοινό μυστικό πως η "17Ν" παρέμενε δεκαετίες ασύλληπτη επειδή την επιχειρηματολογία της (τυπική κοινωνικοπολιτική ανάλυση της εξτρεμιστικής αριστεράς) ασπάζονταν σεβαστό τμήμα του λαού.
Είναι προφανές πως σ'αυτά τα ταπεινά συλλογικά ένστικτα του όχλου απευθύνεται η "επαναστατική" ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ και η συλλογική "άφεση αμαρτιών" του "περιούσιου λαού" που τον λυμαίνονται "ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές"! Οι τελευταίοι καλά θα κάνουν να προετοιμάζονται γιατί ο Βένιος "δεν κρατιέται".Ήδη η Μέρκελ φοβάται αναβίωση της "RAF" και ο Ολαντρέου τρέμει την "Action Directe" και τους αυτονομιστές της Κορσικής.

Πριν από λίγες δεκαετίες,ομοϊδεάτες του Βένιου,υλοποίησαν τους οραματισμούς τους.
Παντού και πάντοτε το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Από τα γκουλάγκ της Κολιμά ως τις κοιλάδες της Καμπότζης,από τα λαογκάι της Κίνας ως την τροπική καταστολή της Κούβας,από τα μεταποικιακά σοσιαλιστικά πειράματα της Αφρικής ως το σημερινό κράτος-μαυσωλείο της Βόρειας Κορέας,παντού καταστολή,ανελευθερία,εξαθλίωση και θάνατος!
Μπορεί ο Βένιος να μην πτοείται απ'αυτά καθώς ανάβει το "Σαντέ" του και να χαμογελά με τσιπρέϊκη αυταρέσκεια,αλλά ας γνωρίζει πως απέναντί του υπάρχουμε εμείς.
Όσοι πιστεύουμε στον άνθρωπο και στο δικαίωμά του να επιλέγει.
Όσοι σεβόμαστε τη διαφορετικότητα στη γνώμη και στην επιλογή (έμπρακτα όχι στη θεωρία)!
Όσοι τέλος,τιμούμε το ίδιο κάθε ανθρώπινη ζωή,είτε φίλου είτε "ταξικού εχθρού"!

Γιατί το αίμα,όπως γράφει ο Salamov, είναι παντού "το ίδιο αληθινό και ανώνυμο"...


ΥΓ Τιμή στα θύματα των δολοφόνων της "17Ν",όποια κι αν ήταν,όπου κι αν "ανήκαν",όποια γνώμη κι αν έχει ο Βένιος γι'αυτά...

31/5/2012




Monday, May 28, 2012

Διαχείριση αστοχίας

http://www.inews.gr/185/anakoinosi-tou-yp-paideias-gia-to-lathos-thema-tis-fysikis.htm

Πριν λίγες μέρες,στις πανελλαδικές εξετάσεις ένα από τα θέματα της φυσικής υπήρξε κατά γενική ομολογία ασαφές.Η δικαιολογημένη αναστάτωση που προκλήθηκε σε υποψήφιους και γονείς,έδωσε αφορμή για τοποθετήσεις της "Πανελλήνιας ένωσης φυσικών",του "Υπουργείου Παιδείας κλπ" και...των κομμάτων.
Πριν τοποθετηθώ,σπεύδω να σημειώσω πως συμμερίζομαι απόλυτα το άγχος και την αγωνία των νέων παιδιών που προσδοκούν να βελτιώσουν τις προοπτικές της ζωής τους σπουδάζοντας.Υπήρξα κάποτε κι εγώ ένας απ'αυτούς και η εμπειρία μου ήταν τραυματική: όσα ζει ένας υποψήφιος των πανελλαδικών είναι απόλυτα καταπιεστικά,μονομερή,ανόητα και-μια και μιλάμε για νέους ανθρώπους-βαθιά αντιερωτικά!
Ταυτόχρονα όμως,οι πανελλαδικές εξετάσεις,υπήρξαν ένας από τους ελάχιστους θεσμούς αξιολόγησης (με τα όποια μειονεκτήματά τους) που συνάντησα ως τώρα,για να μην πω πως επρόκειτο για έναν από τους πλέον αδιάβλητους και αξιοκρατικούς.

Ας προσπαθήσω τώρα να σκιαγραφήσω το σκηνικό.

-Το "Υπουργείο Παιδείας" σπεύδει να ακυρώσει τη βαθμολόγηση του επίμαχου θέματος! Πρόκειται για απροκάλυπτη παρέμβαση στη διαδικασία αξιολόγησης! Το υπουργείο οφείλει να μεριμνά για την προάσπιση του αδιάβλητου της διαδικασίας και όχι να παρεμβαίνει αυθαίρετα τροποποιώντας τους εξεταστικούς κανόνες.Πολλά ερωτήματα εγείρει η παρέμβαση αυτή:
Ένα θέμα ασαφές απαγορεύεται να τίθεται προς επίλυση?
Τί γίνεται με τους μαθητές που το προσέγγισαν και το έλυσαν?
Τί σημαίνει "αντιεπιστημονικό θέμα" (όρος που χρησιμοποίησε η "ένωση φυσικών")?
Είναι δυνατόν να αναστέλλεται η κρίση των μαθητών μπροστά σε ένα "ασαφές" ή "αντιεπιστημονικό"(?) ερώτημα και να ζητείται άνωθεν παρέμβαση για την...εξάλειψή του?
Ως γενικότερη θεώρηση,πρέπει να απαγορευτούν οι ασαφείς ερωτήσεις?
Πρέπει να απαλειφθεί το ενδεχόμενο "λάθους"?
Ποιοί αποφασίζουν για τα θέματα?
Επέκταση της παραπάνω ερώτησης: ποιοί θέτουν τις ερωτήσεις?
Περαιτέρω επέκταση της ερώτησης: ποιοί αποφασίζουν ποιές ερωτήσεις είναι "νόμιμες"?
Ο πλειοψηφικός κανόνας (γονέων/μαθητών) είναι δυνατόν να καθορίζει την αξιολόγηση?
Ο ίδιος κανόνας,έχει θέση σε μια αξιοκρατική διαδικασία?
Έχει δικαίωμα η πολιτεία να συμπεριφέρεται πατερναλιστικά στους πολίτες της?
Αν,ναι,ποιά τα όρια της πατερναλιστικής της παρέμβασης?
Μήπως ο μαθητής που ζητά απ'την πολιτεία να παρέμβει στις εξετάσεις,γίνει αύριο ο πολίτης που περιμένει απ'το κράτος να φτυαρίσει το χιόνι απ'την αυλή του?

Τα ερωτήματα μπορούν να συνεχιστούν και δεν είναι διόλου θεωρητικά.Κατά τη γνώμη μου,αυτού του είδους η αντιμετώπιση της "αστοχίας του θέματος των πανελλαδικών",λέει πολλά για την κοινωνική αντίληψη που επικρατεί στη χώρα.
Η πλειοψηφία των εξετασθέντων (και των γονιών τους) ζητούν-φυσικά-την ακύρωση του θέματος ως "ασαφούς".Η "ένωση φυσικών",συναινεί χαρακτηρίζοντάς το "αντιεπιστημονικό".Και το "Υπουργείο Παιδείας",αντί να υπερασπισθεί τη διαδικασία και να αναγνωρίσει τις πιθανότητες αστοχίας της,σπεύδει να την ακυρώσει κατά το τμήμα εκείνο που απαιτεί η κοινωνική πλειοψηφία!
Πρόκειται για λαϊκιστική αντίληψη της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η εναρμόνιση των απαιτήσεων της εκπαίδευσης με τις επιθυμίες του "λαού",ακυρώνει την ίδια την ουσία της.
Η ίδια αντίληψη ωθούσε το λαϊκίστικο Τύπο,να κάνει λόγο στο παρελθόν για "βατά θέματα" ή για "μαθητικό πογκρόμ" ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας των εξετάσεων!
Η ίδια αντίληψη κατάργησε τη βάση του "10" ως ελάχιστο προαπαιτούμενο της εισαγωγής στο πανεπιστήμιο!
Η ίδια αντίληψη προωθεί τη χαλάρωση της βαθμολόγησης και των εξετάσεων,στο όνομα της "μη εντατικοποίησης των σπουδών" και της "δημοκρατικής"(!) εκπαίδευσης "χωρίς αποκλεισμούς"(!?).

-Η "Πανελλήνια ¨Ενωση Φυσικών",επικρίνει το θέμα ως "αντιεπιστημονικό" και "ζητά συγγνώμη" από την Ελληνική κοινωνία.
Αδυνατώ να κατανοήσω τον όρο "αντιεπιστημονικό".
Έστω ό'τι δεν αντιστοιχεί στην επίσημα παραδεκτή μεθοδολογία.
Από πότε η εκπαίδευση προάγει το δόγμα της "επίσημα παραδεκτής μεθοδολογίας" αντί της πολλαπλότητας της επιστημονικής αναζήτησης?
Το δόγμα της "επίσημης αυθεντίας",εξυπηρετεί το δόγμα του "καθηγητικού συγγράμματος" στο Πανεπιστήμιο και-σε κοινωνικό επίπεδο-το δόγμα της "αυθεντίας των κρατικών οργανισμών".
Πρόκειται για αντιλήψεις βαθιά συντηρητικές,εναντιωνόμενες στην αμφισβήτηση,την αναζήτηση εναλλακτικών προτάσεων,τον ελεύθερο στοχασμό,την κριτική αντίληψη: όλων αυτών που -υποτίθεται-είναι τα ζητούμενα της Παιδείας!

-Τέλος... (last but not least) τα κόμματα!
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ έσπευσαν να τοποθετηθούν.Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ,επέδειξε ισχυρά αντανακλαστικά.
http://www.madata.gr/epikairotita/politics/197706.html

http://www.newsnow.gr/article/107680/syriza-oi-neofileleftheres-politikes-efthynontai-gia-to-lathos-sta-themata-tis-fysikis.html

Τί μας λένε λοιπόν τα κόμματα?
Και τα δύο πως "αποδεικνύεται η διάλυση της δημόσιας παιδείας"! Μία αστοχία θέματος,οδηγεί σ'αυτή τη συνολική διαπίστωση! Ενδιαφέρον συλλογιστικό άλμα,κοινό χαρακτηριστικό του λαϊκισμού των κομμάτων.
Ο ΛΑΟΣ ζητά την "απόδοση ευθυνών": η εύκολη καταφυγή στη λογική της τιμωρίας,αποτελούσε ανέκαθεν δέλεαρ για τις συντηρητικές αντιλήψεις που το κόμμα εκπροσωπεί.
Τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Προσπερνώ την καταδίκη του νεοφιλελευθερισμού για το ερώτημα Γ4 της Φυσικής των πανελλαδικών και παραθέτω την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ

"...Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς από καιρό έχει καταθέσει την πρότασή του για μια συνολική, ριζική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Πρόταση που έχει ως επίκεντρο την ανασυγκρότηση συνολικά του Λυκείου ως αυτόνομης μορφωτικής βαθμίδας, την κατάργηση των γενικών εξετάσεων και τη μετακίνηση προς την ανοιχτή πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση..."


Αυτόνομη μορφωτική βαθμίδα το Λύκειο: καμία αντίρρηση! Συμφωνώ κι εγώ πως θα έπρεπε να αποδεσμευθεί το απολυτήριο Λυκείου από τις πανελλαδικές εξετάσεις.Αλλά,για την απόκτηση απολυτηρίου Λυκείου δεν πρέπει να προβλέπεται κάποιος εξεταστικός μηχανισμός? Ή μήπως,όπως εθιμικά έχει επικρατήσει εδώ και χρόνια,κάθε μαθητής δικαιούται απολυτήριο Λυκείου,ανεξαρτήτως απόδοσης?

Ανοιχτή πρόσβαση προς την ανώτατη εκπαίδευση: σύμφωνοι και εδώ.Κάθε μαθητής να δηλώνει τη σχολή της αρεσκείας του και να εγγράφεται σ'αυτήν! Ας υποθέσουμε πως στα αμφιθέατρα των ΑΕΙ/ΤΕΙ της χώρας,χωράνε όλοι οι απόφοιτοι των Λυκείων...
 Και μετά? Πάλι κάποια διαδικασία αξιολόγησης δεν είναι απαραίτητη ή θα απονέμονται πτυχία "εθιμικώ δικαίω" σε όλους τους φοιτητές ?

Αυτό που αποφεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ να μας πει είναι πως για λόγους αριστερού λαϊκισμού,είναι υπέρ της παλλαϊκής πρόσβασης στο Πανεπιστήμιο,αλλά κατά της οποιασδήποτε αξιολόγησης!
Αποτελεί άραγε αυτή η αντίληψη, πρόταση αναβάθμισης της Παιδείας?
Ας το κρίνει  ο καθένας μας...




Ανακεφαλαιώνοντας
Με αφορμή μια αστοχία στη διατύπωση ενός θέματος των πανελλαδικών εξετάσεων,αποκαλύφθηκε η βαθιά συντηρητική αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην προσέγγιση της γνώσης,τη διαμόρφωση της παιδείας του πολίτη,την αναγκαιότητα αξιοκρατικών διαδικασιών αξιολόγησης.
Αποκαλύφθηκε η φοβία της κοινωνίας μας απέναντι στο άγνωστο,ο πανικός μπροστά στο αστάθμητο,η ανωριμότητα στη διαχείριση του σφάλματος.
Αντί της ψύχραιμης συλλογιστικής,κραυγές,αφορισμοί,αναζητήσεις "αυθεντιών",κρατική αυθαιρεσία με πατερναλιστικά προσχήματα και αριστερο-λαϊκιστικός μηδενισμός στο όνομα της "δημοκρατικής αντίληψης για την παιδεία"...


Πότε θα διαμορφώσουμε παιδεία που θα προάγει την αμφιβολία αντί της αναζήτησης του δόγματος?
Πότε θα αναγνωρίσουμε το" αστάθμητο", το "τυχαίο",ως αναπόφευκτα στοιχεία του βίου που είναι αδύνατον να τα εξαλείψει οποιοδήποτε "σύστημα"?
Πότε θα καταφέρουμε να δούμε την "αναποδιά" σαν πρόκληση δημιουργίας και υπέρβασής της παρά σαν "κατάρα" απ'την οποία "πρέπει να μας γλιτώσει το Κράτος"?
Πότε θα αποδεχτούμε την άμιλλα ως προϋπόθεση  προόδου και την επιβράβευση των αρίστων ως διαδικασία κοινωνικής δικαιοσύνης,αντί του ισοπεδωτικού αυθαίρετου εξισωτισμού?


Ο δρόμος είναι μακρύς...






28/5/2012




Tuesday, May 22, 2012

Συνεργασία ή σύγκρουση?

Στο τελευταίο του έργο,την "Ηθική" ο Piotr Kropotkin σε προχωρημένη ηλικία και με σοβαρά προβλήματα όρασης,προσπάθησε να διερευνήσει τις περιπτώσεις συνεργασίας των εμβίων όντων στη φύση.Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα των μυρμηγκιών και των μελισσών,αλλά και αρκετά ακόμη.Το έργο έμεινε ημιτελές αφού ο γηραιός αναρχικός εγκατέλειψε τα εγκόσμια.Τολμώ να υποθέσω πως βαθύτερο κίνητρό του ίσως υπήρξε το πρόταγμα της κοινωνικής συνεργασίας: "γιατί να μη συνεργάζονται και οι άνθρωποι,όπως τα άλλα έμβια όντα"?
Αν αυτό ήταν το ζήτημα που ήθελε ο Kropotkin να αναδείξει,υπάρχουν δυο βασικές διαπιστώσεις προς προβληματισμό.

1) Η πρώτη είναι πως ο μεγάλος αναρχικός διανοητής οδηγήθηκε σ'αυτή την έρευνα επειδή προφανώς εκτιμούσε πως στην κοινωνία της εποχής του κυρίαρχο ήταν το πνεύμα της σύγκρουσης και όχι της συνεργασίας.Δεν ήταν δύσκολο να διαπιστωθεί κάτι τέτοιο.Η Ευρώπη μόλις είχε βγει από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο,στη Γερμανία βρίσκονταν σε εξέλιξη η απόπειρα κοινωνικής επανάστασης των Σπαρτακιστών,στην ίδια τη Ρωσία μαίνονταν ο εμφύλιος Μπολσεβίκων και Λευκών.Το κλίμα της εποχής ήταν κατεξοχήν συγκρουσιακό!

2) Η δεύτερη είναι πως το δόγμα της σύγκρουσης,αντανακλά τη Μαρξιστική θεωρία της "πάλης των τάξεων".Η κοινωνία υπό αυτό το πρίσμα εκλαμβάνεται ως χώρος συγκρούσεων κατά κύριο λόγο και όχι συνεργασίας.Έχουν όντως έτσι τα πράγματα και αν ναι,μήπως η απόπειρα του Kropotkin να αναδείξει την προοπτική κοινωνικής συμφιλίωσης,αντανακλά άλλη μια θεωρητική διαφοροποίηση των αναρχικών από τον κλασσικό μαρξισμό?

Είναι προφανώς δύσκολο να απαντηθεί μονολεκτικά το δίλημμα "σύγκρουση ή συνεργασία".
Η Μαρξιστική οπτική,η οποία εκτιμώ πως κυριαρχεί στα στρώματα της διανόησης εδώ και δεκαετίες,προφανώς έχει προκρίνει τη συγκρουσιακή οπτική: πάλη των τάξεων,κοινωνική επανάσταση,βίαιη ανατροπή του καπιταλισμού! Στο βάθος όμως,η προοπτική του σοσιαλισμού ευαγγελίζεται τη συνεργασία! Την αταξική κοινωνία των ελεύθερα συνεργαζόμενων ανθρώπων.Αυτό είναι το κοινό όραμα όλων των σοσιαλιστικών αποχρώσεων.

Η φιλελεύθερη κοινωνική οπτική αντίθετα,προκρίνει τη συνεργασία ως εργαλείο κοινωνικής προόδου.Όχι τη σύγκρουση/καταστροφή εν ονόματι μιας απώτερης συνεργασίας,αλλά τη συνεργασία στην παρούσα κοινωνία,ως απαραίτητη προϋπόθεση αναβάθμισης της ανθρωπότητας."Τα άτομα,επιδιώκοντας το καθένα το συμφέρον του,οδηγούνται ως εάν ένα αόρατο χέρι να τα καθοδηγεί,στην πραγματοποίηση αποτελεσμάτων εντελώς διαφορετικών των αρχικών τους επιδιώξεων" κατά τη γνωστή ρήση του Adam Smith.Το κρίσιμο στοιχείο εδώ είναι το κοινωνικό αποτέλεσμα των ατομικών ενεργειών.Η σύνδεση της ατομικής δράσης με τις κοινωνικές της επιπτώσεις είναι η λυδία λίθος που αξιολογεί και ανακατευθύνει τις ενέργειες κάθε ατόμου.Το σημείο αναφοράς του φιλελευθερισμού είναι πάντοτε η κοινωνία.
Ο πρώιμος φιλελευθερισμός εδράζονταν στον ωφελιμισμό:" το άτομο οφείλει να δρα κατά τρόπο που να προάγει το συμφέρον των πολλών"!
Η σύλληψη είναι ανεπαρκής,γιατί αφήνει ακάλυπτη την προστασία της ατομικής σφαίρας και των μειοψηφιών (θεμελιώδη ιδανικά του φιλελευθερισμού) αλλά δείχνει εξαρχής τη γέννηση του φιλελευθερισμού ως κοινωνικής θεωρίας και όχι-όπως πολλοί διατείνονται-ως θεωρίας εγωτισμού (selfishness).
H συνεργασία και όχι η σύγκρουση είναι το φιλελεύθερο πρόταγμα.
Εύλογο αυτό,αφού σε συνθήκες συγκρούσεων,το πρώτο θύμα είναι πάντοτε οι πολιτικές ελευθερίες!

Στην Ελλάδα,της ιδιότυπης κοινωνικής διαμόρφωσης,το πρόταγμα είναι ελαφρώς διαφοροποιημένο.
Από τη μία πλευρά η επικρατούσα-και εδώ-αριστερή διανόηση,ασφαλώς και προτάσσει τη Μαρξιστική σύγκρουση της "πάλης των τάξεων".
Από την άλλη,το ισχυρό αίσθημα ιδιοκτησίας του μέσου Έλληνα,ο πατροπαράδοτος νεποτισμός,οι παραδοσιακές προνομίες των επαγγελμάτων που μας κληροδότησαν οι Οθωμανοί και η διαχρονική ισχύς του θεσμού της οικογένειας (καθαγιασμένη από την ορθόδοξη παράδοση),έχουν διαμορφώσει ένα πλαίσιο ισχυρότατου εγωτισμού, ο οποίος αντιλαμβάνεται την ευρύτερη κοινωνία (και τους ξένους) ως δυνάμει εχθρούς.
Ο ανταγωνισμός νοείται ως απειλή,τόσο από τους θιασώτες της μαρξιστικής ανάλυσης,όσο και από τους απολογητές των εθνικών μας παραδόσεων.
Η μαγιά της αντι-φιλελεύθερης αντίληψης είναι εδραιωμένη.Διαφέρουν μόνο οι στοχεύσεις.Οι μεν επιδιώκουν το "σοσιαλισμό",οι δε τη  διάσωση της "ελληνικότητας".Και οι δυο τη διαιώνιση της πελατειακής ευνοιοκρατίας υπό οποιαδήποτε ονομασία ("κοινωνικό κράτος" ή "εθνική παράδοση").

Πολλά τα παραδείγματα της συγκρουσιακής κοινωνικής αντίληψης των Ελλήνων:
-το εμπόριο,θεωρείται από τη συντριπτική πλειοψηφία,ως αξιόμεμπτη δραστηριότητα που αποσκοπεί στην εξαπάτηση.Ο έμπορος θεωρείται από απατεώνας ως κοινός κλέφτης.Η στενά συνδεδεμένη με το πελατειακό κράτος ιδιωτική επιχειρηματικότητα,δικαιολογεί βέβαια σε κάποιο βαθμό την απαξίωση αυτή από την υποψιασμένη κοινή γνώμη...
-ο συμβιβασμός,σε οποιαδήποτε μορφή,θεωρείται περίπου ισοδύναμο της μειοδοσίας: "οι προδότες στο Γουδί" κραυγάζει σε κάθε ευκαιρία ο νεοελληνικός λαϊκισμός.Οι πολιτικοί του εκπρόσωποι ανταμοίβονται γενναιόδωρα από το εκλογικό σώμα με κάθε ευκαιρία...Καμία έκπληξη που οι κομματικοί αρχηγοί αδυνατούν στοιχειωδώς να συμφωνήσουν...
-ακόμη και δεξιοί διαννοούμενοι,αποδέχονται τη μαρξιστική θεωρία της σύγκρουσης: στο τραγούδι ο "Κεμάλ" του Μάνου Χατζιδάκι,ο αριστερός Γκάτσος γράφει "με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί" και ο δεξιός Χατζιδάκις επικροτεί "αυτός ο κόσμος δε θ'αλλάξει ποτέ"!
-πολλοί αυτοπροσδιοριζόμενοι ως δεξιοί,αποδέχονται τη μαρξιστική ανάλυση και απλά ενίστανται ως προς το προτεινόμενο εναλλακτικό σχέδιο
-όταν ο Πάνος Καμμένος-όπως παλιότερα ο Καρατζαφέρης- κατακεραυνώνει ρητορικά τους "διεθνείς τοκογλύφους" και τους" ισχυρούς κεφαλαιοκράτες",συναινεί στην κομμουνιστική ανάλυση την οποία ασπάζεται σεβαστό τμήμα της ελληνικής λαϊκής δεξιάς και ολόκληρη η ακροδεξιά.

Γιατί όμως η κυρίαρχη αυτή αντίληψη πως "ο κόσμος είναι ζούγκλα" και "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό" δεν έχει οδηγήσει τους Έλληνες στον εναγκαλισμό του μαρξισμού?
Μια πιθανή απάντηση είναι πως το αντίβαρό της (η "ελληνικότητα") έχει ανακαλύψει μια άλλη μορφή συλλογικότητας: την παρέα.
Η παρέα είναι η προβολή των οικογενειακών δεσμών στο κοινωνικό σύνολο.
Όταν ο Έλληνας επιδιώκει κάτι,αμέσως αναζητά κάποιον γνωστό σε θέση-κλειδί.
Οι καθημερινές μας κουβέντες βρίθουν παραδειγμάτων φίλων,γνωστών,ενδιάμεσων που μεσολάβησαν και μας εξυπηρέτησαν.
Το καθημερινό ρουσφέτι, η προσωποποιημένη διαπλοκή,ακυρώνουν το σοσιαλιστικό εγχείρημα!
Και ταυτόχρονα επιβεβαιώνουν πως,πίσω από την κοινή καταδίκη "των ισχυρών",κίνητρο δεν είναι η μαρξιστική προοπτική αλλά ο εγωτισμός που επιβιώνει δια του πελατειακού συστήματος.
Δεν είναι παράξενο πως,σε συνθήκες κυριαρχίας της πασοκικής  σοσιαλιστικής ρητορείας,ανδρώθηκε ο πιο αντικοινωνικός ατομικισμός.
Το προκάλυμμα του σοσιαλισμού,έκρυβε τον πρωτογονισμό του Ελληνικού " laissez-faire και οι άλλοι να πάνε να πνιγούν"!
Δεν ήταν ακριβώς laissez-faire αλλά laissez-moi-faire...
Ο Έλληνας ίσως αποτελεί μοναδική περίπτωση πολίτη που ασπάζεται-ή τουλάχιστον έτσι δηλώνει- σοσιαλιστικές θεωρίες και ταυτόχρονα υιοθετεί πρακτικές ακραίου ατομοκεντρισμού.
Είναι πεισματικά προσκολλημένος σ'αυτό το μοντέλο διαβίωσης,από την εποχή του εκπασοκισμού της ελληνικής κοινωνίας.

Έχει ενδιαφέρον να δούμε,πώς το χαρμάνι αυτό (σοσιαλιστικού οραματισμού και εγωτικής αυτοεξυπηρέτησης) θα συνυπάρξει στο νέο κυρίαρχο πολιτικό σχηματισμό (ΣΥΡΙΖΑ).
Θα επικρατήσουν οι μειοψηφούντες σοσιαλιστές ή οι πλειοψηφούντες εγωτιστές?
Είναι ο ηγέτης Αλέξης ικανός να διαμορφώσει συνθήκες συγκερασμού τους (ο Ανδρέας το είχε καταφέρει)?
Θα γίνουν όλα αυτά χωρίς έξοδο απ'την Ε.Ε?
Το μέλλον θα δείξει!

Προσωπικά,όποτε ακούω για "το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό",θυμάμαι μια λεπτομέρεια που υπενθύμισε ο Μάρκος Δραγούμης: "Προφανώς πρόκειται για ψάρια διαφορετικών ειδών! Αν τα ψάρια του ιδίου είδους αλληλοτρώγονταν,το είδος σύντομα θα εξέλιπε"...
Αυτή η φιλελεύθερη παρατήρηση,υποθέτω θα έβρισκε σύμφωνο και τον Kropotkin...




ΥΓ ".Καλημέρα Κεμάλ! Εσύ μόνο,όταν το θες, αλλάζεις τον κόσμο"

22/5/2012

Monday, May 14, 2012

Ο εκπεσών και το πλήθος

"Δρυός πεσούσης,
πας ανήρ ξυλεύεται"
                                 (αρχαίο ρητό)



Εκλογές 1981,προεκλογική ομιλία Ανδρέα στα Γιάννενα:παρακολουθώ εκστασιασμένος και-δέκα χρονών τότε-δηλώνω μετά το τέλος της ομιλίας "είμαι με το ΠΑΣΟΚ"! Ένα δεκάχρονο παιδί,δυσκολεύεται να διακρίνει το ευχολόγιο απ'την πραγματικότητα.Μικρό το κακό.Τριάντα χρόνια αργότερα,ένα σημαντικό ποσοστό των ενηλίκων Ελλήνων έχει το ίδιο πρόβλημα (βλ.ΣΥΡΙΖΑ με Ευρώ).
Το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε,έγινε πραγματικό καθεστώς,διαμόρφωσε πολιτισμικά την Ελλάδα των τελευταίων τριάντα χρόνων,κυριάρχησε ως κοινωνικό φαινόμενο σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας και σε όλους τους κομματικούς σχηματισμούς.Όλοι μας κάποια στιγμή υπήρξαμε λίγο-πολύ ΠΑΣΟΚ,ακόμη και ανεπίγνωστα: η υποσυνείδητη επιλογή επιβεβαιώνει την πρόκριση του ενστίκτου επί της λογικής.Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε το ένστικτό μας για τριάντα χρόνια,ακόμη κι αν δηλώναμε ενάντιοί του. Γιά την Αριστερά ειδικά,το ΠΑΣΟΚ υπήρξε η ενσάρκωση του συνδρόμου της κοκκινοσκουφίτσας: ο κακός λύκος που αρχικά την τρόμαζε,αλλά τελικά μετατράπηκε σ'ένα γοητευτικό εραστή με τον οποίο συνωμότησαν για να ζήσουν ευτυχισμένοι με την περιουσία της γιαγιάς (μη μου πείτε πως δεν καταλάβατε ποιά ήταν η γιαγιά...)! Ακόμη και ο κυνηγός της ιστορίας (ΝΔ),προτίμησε αντί του λύκου να εφορμήσει στον μπουφέ της γιαγιάς...

Όλα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά.Όπως έγραψε κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκις "η σοσιαλιστική μας πέστροφα,έγινε στο μεταξύ καρχαρίας και απειλεί να μας φάει όλους".Δεν έζησε για να δει την προφητεία του να εκπληρώνεται.

Το θέμα όμως της ανάρτησης είναι άλλο.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος,υπήρξε η ενσάρκωση του συστήματος-ΠΑΣΟΚ.
Χιλιάδες πρώην "μη προνομιούχοι" μετατράπηκαν σε συμμέτοχους στον μπουφέ,χάρις στην πατρική φιγούρα του Άκη (και πολλών άλλων φυσικά).
Κοινό μυστικό ήταν πως,από την περίοδο υπουργίας του στο ΥΠ.ΕΘ.Α, "το πράγμα είχε ξεφύγει" κατά το κοινώς λεγόμενο και ο σοσιαλιστής Άκης,απολάμβανε τα προνόμια του πελατειακού μπουφέ δικαιωματικά μεν ως Αμφιτρύωνας, εξόφθαλμα προκλητικά δε για τα πουριτανικά ήθη της Ελληνικής κοινωνίας, η οποία σου επιτρέπει μεν να κλέβεις αλλά όχι και να επιδεικνύεις τα κλοπιμαία σε λάθος timing.
Όσο το πάρτυ κρατούσε και ο μπουφές ήταν ανοιχτός σε όλους,η επίδειξη πλούτου υποκατέστησε το φιλότιμο στον αξιακό κώδικα ήθους των Ελλήνων.
Από τη στιγμή όμως που το θεμέλιο του συστήματος (ο δάνειος πλούτος) εξέλιπε και η Ελληνική κοινωνία κλήθηκε να προσαρμοσθεί (βίαια είναι η αλήθεια) στις οικονομικές της δυνατότητες,η κατάρρευση του μπουφέ συμπαρέσυρε και τα είδωλά του.Ο Άκης -ένα απ'αυτά-βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα.Οι έρευνες για τα πεπραγμένα του τον έκριναν προφυλακιστέο.Ο Άκης πέρασε το κατώφλι του Κορυδαλλού και το μέλλον του προδιαγράφεται αβέβαιο.

Τώρα λοιπόν που το είδωλο κατέρρευσε,η ανθρώπινη υπόσταση του φυλακισμένου επανέρχεται κυρίαρχη στο προσκήνιο: ένας ηλικιωμένος άνθρωπος αρχίζει να βιώνει τις συνέπειες του εγκλεισμού.Στέρηση ελευθερίας,κοινωνικός στιγματισμός,αποξένωση από πρώην "φίλους και συντρόφους",ύβρεις από πρώην ευεργετηθέντες που δήθεν "έπεσαν απ'τα σύννεφα",ηθική καταρράκωση,κατάπτωση,σταδιακή αφαίρεση κάθε στοιχείου αυτοσεβασμού και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Θέλω να είμαι σαφής: όλα αυτά ο Άκης σε μεγάλο βαθμό τα δικαιούται! Συνέπειες δικών του επιλογών υφίσταται,παρανομίες που ο ίδιος έπραξε πληρώνει.Η ηθική του καταδίκη συνέβη πολλά χρόνια πριν,την ώρα που διέπραττε τα αδικήματα,όχι τώρα,που αυτά αποκαλύπτονται.Το δικαστικό σύστημα οφείλει να προχωρήσει μέχρι τέλους,όπως υποχρεούται απέναντι σε κάθε πολίτη να πράττει.

Αυτό που προσωπικά σχολιάζω είναι:

α) Κατά πόσον η φυλάκιση και μόνον ενός ηλικιωμένου καταχραστή δημοσίου πλούτου αποδίδει δικαιοσύνη.Προσωπικά εκτιμώ πως-εφόσον κριθεί τελεσίδικα ένοχος-είναι προτιμότερη η δήμευση των περιουσιακών του στοιχείων υπέρ του δημοσίου.Για τον ίδιο,μια φυλάκιση 1-2 ετών,θεωρώ πως συνιστά επαρκή τιμωρία.Η ηλικία ενός ενόχου πρέπει να συνυπολογίζεται στην επιβολή της ποινής,εαν επιθυμούμε ένα σύστημα απονομής δικαιοσύνης με ανθρωπιστικές παραμέτρους.Ίσως πολλοί να έχουν διαφορετική γνώμη,αλλά για μένα, η εικόνα ενός καταβεβλημένου ηλικιωμένου έγκλειστου,εγείρει ερωτήματα σχετικά με τις προοπτικές και την αναγκαιότητα της φυλάκισης.Ασφαλώς,το αδίκημα πρέπει να παίζει ρόλο στον καθορισμό της ποινής.Θυμάμαι παλιότερα μια απόπειρα απονομής χάρης στους Απριλιανούς δικτάτορες που προσέκρουσε στα θιγέντα "δημοκρατικά ήθη" της αντιπολίτευσης!
Ακόμη κι έτσι,εκτιμώ πως,ούτε ο Άκης αφαίρεσε κάποια ανθρώπινη ζωή,ούτε ένας 85χρονος πρώην δικτάτορας συνιστά απειλή για τη δημοκρατία.Στη δύση της ζωής του ανθρώπου,η προσέγγιση ενός κρατούμενου με όρους "βιωτικής προοπτικής",ίσως εμπεριέχει περισσότερο ανθρωπισμό από τη σχολαστική τήρηση του γράμματος του νόμου.Μπορεί να κάνω λάθος.Έτσι κι αλλιώς,σ'αυτές τις περιπτώσεις,επιχειρηματολογούμε στην ομίχλη...

β) Η ηθική θηριωδία του ανώνυμου πλήθους.
Είμαι βέβαιος πως,αν ο Άκης αφήνονταν στα χέρια του,πολλοί από τους πρώην ευεργετηθέντες ευχαρίστως θα τον λυντσάριζαν! Οι δε  εξαφανισμένοι πρώην σύντροφοί του,θα απέστρεφαν τα βλέμματά τους ως άλλοι Πιλάτοι...
Αλλά απ'αυτού δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω,αφού είναι ένα σενάριο υποθετικό.Βασίζεται περισσότερο σε προσωπική μου διαίσθηση και σε αναδίφηση πλείστων ιστορικών παραδειγμάτων.Φανταστείτε τον Άκη εν μέσω των "αγανακτισμένων":το σενάριο θα αποκτούσε στοιχεία ανθρωποθυσίας ("ιδού αποστέλλω υμάς ως αμνούς εν μέσω λύκων").
Αλλά,όπως λέει και το λατινικό ρητό

"sic transit gloria mundii" (ούτω παρέρχεται η δόξα του κόσμου).

Στο μεταξύ,η "κάθαρση" προχωρά και ο Αλέξης δημαγωγεί για τα δικαιώματα του λαού,ατενίζοντας με οίηση το βάραθρο...

14/5/2012

Thursday, May 10, 2012

Ο τετραξονικός Άλεξ

Ας παραθέσουμε συνοπτικά τους πέντε (5) άξονες πολιτικής του Αλ.Τσίπρα
http://www.ert.gr/DRASTHRIOTHTA-KOMMATW%CE%9D/item/11484-Tsipras-5-axones-politikhs-synergasias-%CE%9Da-aposyroyn-tis-ypografes-Benizelos,-Samaras

--Η αναγνώριση της ανάγκης ακύρωσης των μέτρων του μνημονίου : είναι σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι "κάθετα αντιμνημονιακός".Αλλά το μνημόνιο,αποτελεί σύμβαση υπογεγραμμένη μεταξύ Ελλάδας-Ε.Ε.Συνεπώς οποιαδήποτε επαναδιατύπωση ή επαναδιαπραγμάτευση,πρέπει να γίνει μεταξύ των δύο αντισυμβαλλόμενων μερών.Ο Αλέξης λοιπόν,απευθύνεται στην Ευρώπη.
--Η κατάργηση νόμων που καταλύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα: η πρόταση χρήζει αποσαφηνίσεως.Ποιά ακριβώς εργασιακά δικαιώματα θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαπραγμάτευτα? Τις συλλογικές συμβάσεις? Τις μισθολογικές ωριμάνσεις? Τις επιδοτήσεις και ,αν ναι,ποιές? Ποιά είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ως προς τη μονιμότητα στο δημόσιο? Ποιά η θέση του ως προς τις απολύσεις? Τί φρονεί σε σχέση με το άνοιγμα των επαγγελμάτων? Συγκεκριμένες απαντήσεις παρακαλούμε!
--Η προώθηση αλλαγών στο πολιτικό σύστημα, όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η καθιέρωση της απλής αναλογικής, καθώς και η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών: είναι μια σαφής πρόταση που προσωπικά με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο!
--Να τεθεί σε δημόσιο έλεγχο το τραπεζικό σύστημα και να δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση της Black Rock: αποσαφήνιση παρακαλούμε! Τί εννοείτε δημόσιος έλεγχος? Πώς διαφοροποιείται από τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος? Τί θέση έχετε απέναντι σε μη-βιώσιμες τράπεζες? Να αφεθούν να χρεοκοπήσουν ή να κρατικοποιηθούν? Αν κρατικοποιηθούν,με τί κεφάλαια θα τις χρηματοδοτήσετε? Εγγυάστε τις καταθέσεις και ,αν ναι,μέχρι ποιού ύψους?
---Να δημιουργηθεί μια διεθνής επιτροπή που θα ελέγξει το επαχθές δημόσιο χρέους και να τεθεί ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή του: πάλι ο Αλέξης απευθύνεται εκτός Ελλάδας.Διεθνής επιτροπή? Ποιοί θα την απαρτίζουν? Μορατόριουμ αποπληρωμής? Θα το δεχθούν αυτό οι δανειστές? Αν δεν το δεχθούν τί προτίθεστε να κάνετε? Μήπως άρνηση αποπληρωμής? Έχετε βρει κεφάλαια για να επιβιώσει η οικονομία σ'αυτή την περίπτωση? Εννοείτε στ'αλήθεια τις προτάσεις Στρατούλη περί "χρησιμοποίησης των ιδιωτικών καταθέσεων για αναπτυξιακούς σκοπούς"(!) ή τις αντίστοιχες Λαφαζάνη περί "εξόδου απ'το ευρώ" http://www.ert.gr/pressert/index.php?option=com_k2&view=item&id=226:%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%B5%CF%84-fm&Itemid=171  ?

Έχουμε λοιπόν έναν άξονα πέντε θέσεων από τις οποίες η (1) απευθύνεται στην Ε.Ε και η (5) στη Διεθνή Κοινότητα ! Η (2) αιωρείται ως "φιλεργατική" αοριστολογία και η (4) ως σοσιαλιστική μεταρρύθμιση!
Οι (1) και (5) λοιπόν απευθύνονται στο εξωτερικό της χώρας ενώ οι (2) και (4) απευθύνονται στους Έλληνες σοσιαλιστές.
Υπάρχει και η (3),η οποία εκτιμώ πως είναι εύλογη και είναι η μόνη απόλυτα σαφής.

Ο Αλέξης έχει συνθέσει μια τετραξονική καρμανιόλα η οποία εφορμά με τα φρένα σπασμένα ολοταχώς εκτός Ευρώπης.
Το δυστύχημα είναι πως,σεβαστή μερίδα των Ελλήνων,πιστεύει πως είναι δυνατή η αποδοχή όλων αυτών (από τους δανειστές) και ταυτόχρονα η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ! Αλλά και η έξοδος απ'το ευρώ,κατά Λαφαζάνη,δεν είναι και καταστροφή...
Πρόσφατα δε,συμπλήρωσε τον πεντάλογό του,με την προτροπή προς τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς να "πάρουν πίσω τις υπογραφές τους"(!!). Ως συνεπής σοσιαλιστής,δε βρίσκει καμία δυσκολία να εισβάλλει στην ιδιωτική σφαίρα του άλλου και να του υποδεικνύει τρόπους συμπεριφοράς! Το γεγονός πως στην ουσία ζητάει "δηλώσεις μετανοίας" (όπως παλιά ζητούσαν απ'τους αριστερούς),ολοκληρώνει την αντιδημοκρατική του αντίληψη.Και εις ανώτερα!

Φοβάμαι πως βιώνουμε συνθήκες κοινωνικής κατάρρευσης και ευθείας αμφισβήτησης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.Ο ΣΥΡΙΖΑ με το πολιτικό του πρόγραμμα,είναι φανερό πως δεν οραματίζεται έναν τύπο ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας,αλλά ένα σοσιαλισμό τύπου σοβιέτ στον 21ο αιώνα!
'Οσοι αποδεσμεύουν τη λειτουργία της αγοράς από τη μορφή του πολιτεύματος και πιστεύουν πως είναι ποτέ δυνατόν να συνυπάρξει οικονομία σοβιετικού τύπου με κοινοβουλευτική δημοκρατία,είτε αγνοούν βασικούς όρους λειτουργίας της οικονομίας της αγοράς, είτε παραπλανούν σκόπιμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει επιμελώς να μας αποκαλύψει τί από τα δύο πιστεύει.

Οι ευθύνες για την καταφυγή μεγάλου μέρους του κόσμου στο δημαγωγικό σοβιετικό παράδεισο που σκιαγραφεί ο Τσίπρας,δεν είναι τώρα χρόνος να αναζητηθούν.
Αυτό που τώρα επείγει,είναι όσοι συμμερίζονται την Ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας υπό πολίτευμα αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας,να συμπήξουν ένα κοινό φιλοευρωπαϊκό πόλο που θα αντιταχθεί στα σχέδια των οραματιστών των σοβιέτ.
Το δίλημμα δεν είναι πλέον "Ευρώπη ή όχι" αλλά "Ευρώπη ή σοβιέτ"!
Εκεί δυστυχώς οδηγούμαστε...

10/5/2012





Monday, May 7, 2012

Ο νέος διχασμός

Υπάρχει δικαιολογημένη απογοήτευση στο φιλο-ευρωπαϊκό χώρο για το αποτέλεσμα των εκλογών.
Ο όρος "φιλο-ευρωπαϊκός χώρος" που χρησιμοποιώ,είναι κατά τη γνώμη μου ο ευρύτερος πολιτικός χώρος που αναγκαστικά θα δημιουργηθεί (έστω και "νοητά") βραχυπρόθεσμα,προκειμένου να εκπροσωπήσει τον έναν από τους δυο πόλους του επερχόμενου διλήμματος: "με την Ευρώπη ή δίχως την Ευρώπη"?

Οι σημερινοί νικητές των εκλογών,εκπροσωπούν κατά την άποψή μου,την αντίληψη του "δίχως την Ευρώπη".
ΣΥΡΙΖΑ+Ανεξ.Έλληνες+ΚΚΕ+Χρυσ.Αυγή,αθροίζουν περίπου ένα 43%! Πρόκειται για ένα σεβαστό ποσοστό κόσμου οι οποίοι,είτε είναι ξεκάθαρα αντι-ευρωπαϊστές (ΚΚΕ,Χρυσ.Αυγή,συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ) ,είτε θέτουν τέτοιους όρους "ευρωπαϊκής συμμετοχής" (Ανεξ.Έλληνες,λοιπές συνιστώσες ΣΥΡΙΖΑ)που πρακτικά δεν μπορούν να συνυπάρξουν με την Ευρώπη σήμερα! Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές έτσι έχουν τα πράγματα.Το επιχείρημα που διακινεί κατά κόρον ο Αλέξης και ο Πάνος,πως "είναι υπέρ μιας άλλης Ευρώπης",προσωπικά δε με πείθει.Όταν επιλέγεις κάτι,έχεις σταθμίσει τα υπέρ/κατά και έχεις αποφασίσει.Το να προτάσσεις ενστάσεις,υποσημειώσεις,αστερίσκους,"ναι μεν αλλά" και λοιπές υπεκφυγές,μπορεί μεν να συνιστά επιτυχημένη πολιτικάντικη πρακτική,κατ'ουσίαν όμως περιγράφει την άρνηση που δεν έχει το θάρρος του "όχι".Κατά τούτο,η αγορά είναι τιμιότερη της πολιτικής:όταν έχεις αγοράσει κάτι σημαίνει πως-τελικά-είσαι "υπέρ" του.Όταν αντίθετα δεν το αγοράζεις σημαίνει πως τα "πλην" του υπερβαίνουν τα "συν",είσαι συνολικά "εναντίον" του! Στην πολιτική όμως-και δη στην αγοραία της μορφή-μπορείς κάλλιστα άλλα να λες και άλλα να πράττεις,κατά το δοκούν και αναλόγως των εκάστοτε συσχετισμών...
Η Ευρώπη λοιπόν που καλούμαστε να επιλέξουμε σήμερα,αυτή τη μορφή έχει: μας έχει δανείσει-πολλά-χρήματα,στα πλαίσια διακρατικής συμφωνίας  την οποία περιμένει από εμάς να τηρήσουμε.Ο δανεισμός κυρώθηκε με δημοκρατικές διαδικασίες στα κοινοβούλια όλων των κρατών-μελών!Η "'άλλη Ευρώπη" την οποία τόσο εύκολα επικαλούνται Αλέξης/Πάνος,αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει.Περιμένοντας τη δημιουργία της μπορούμε να σταθούμε εντός ή εκτός της ήδη υπάρχουσας.

Στο 43% του αντι-ευρωπαϊκού μπλοκ,αν προσθέσουμε και τους εκτός κοινοβουλίου συγγενείς σχηματισμούς (ΛΑΟΣ,Ανταρσία,Δεν Πληρώνω,Όχι,Κοινωνική Συμφωνία,ΚΚΕ μλ κλπ),φτάνουμε σε ένα  αντι-ευρωπαϊκό 50% των Ελλήνων!
Ο διχασμός είναι σαφής και δεν είναι ιστορικά πρωτόγνωρος (το αντίθετο):
-στην αρχαιότητα,το Αθηναϊκό και το Σπαρτιατικό στρατόπεδο
-στην αυγή της μακεδονικής δυναστείας, οι φιλο-Μακεδόνες και οι αντι-Μακεδόνες
-στο Βυζάντιο οι εικονολάτρες και οι εικονομάχοι
-λίγο πριν την πτώση της Πόλης,οι ενωτικοί και οι ανθενωτικοί
-στα προεπαναστατικά χρόνια οι φιλοδυτικοί και οι οπαδοί της "καθ'ημάς ανατολής"
-μετά την επανάσταση,το Αγγλόφιλον,το Ρωσόφιλον,το Γαλλόφιλον κόμμα
-οι καθαρευουσιάνοι και οι δημοτικιστές στα τέλη του 19ου αιώνα
-οι Βενιζελικοί και οι αντι-Βενιζελικοί στην πρώτη εικοσαετία του 20ου αιώνα
-οι κομμουνιστές και οι αντι-κομμουνιστές στον εμφύλιο
-οι "εθνικόφρονες" και οι "αντεθνικώς φρονούντες" μεταπολεμικά
-οι "προοδευτικές δυνάμεις" και οι "συντηρητικοί" στη μεταπολίτευση
-οι γαλάζιοι και οι πράσινοι στη δεκαετία του '80
Ενδιάμεσα,υπάρχουν οι διχασμοί περί το Κυπριακό,το Σκοπιανό,τα Ίμια,τις ταυτότητες κ.α...
Δεκάδες τα παραδείγματα που έγιναν αφορμή για διχασμό των Ελλήνων.

Το αποτέλεσμα των εκλογών,προδιαγράφει ακόμη έναν.Μέσα από την πολυδιάσπαση των κομμάτων,η αδήριτη ανάγκη της κυβερνητικής παρουσίας (δεν υπάρχει ακυβέρνητη χώρα),θα οδηγήσει στη σύνθεση ευρύτερων συμμαχιών.Για να υπάρξει σύνθεση,πρέπει να αναζητηθεί ένας κοινός στόχος ως σύνθημα.Αυτή τη στιγμή,δε βλέπω άλλον από την Ευρωπαϊκή ή μη προοπτική της Ελλάδας.
'Ηδη,το αντι-ευρωπαϊκό στρατόπεδο έχει λίγο-πολύ διαμορφωθεί!
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ο αντίθετος πόλος.

Η απάντηση είναι μάλλον αρνητική.Οι ευρωπαϊστές τελούν υπό διαμόρφωση και οι λόγοι είναι πολλοί.
Η ΝΔ,για πολύν καιρό "έπαιξε" το αντι-μνημονιακό χαρτί.Το αποτέλεσμα ήταν η γέννηση των Ανεξ.Ελλήνων και η ανυπαρξία πειστικής φιλο-ευρωπαϊκής επιχειρηματολογίας.
Το ΠΑΣΟΚ,ιστορικά οικειοποιούμενο την αντι-ευρωπαϊκή ρητορεία,μόλις σήμερα υιοθετεί φιλο-ευρωπαϊκό λόγο,αποδυναμωμένο αναπόφευκτα υπό το βάρος της συντριπτικότερης ήττας στην ιστορία του.
Η Δημ.Αρ. εκπέμπει αμφίσημα μηνύματα προς την υπάρχουσα Ευρώπη,υποκύπτοντας στη σαγήνη μιας γοητευτικότερης Ευρώπης που παραπέμπεται προς διαμόρφωση στο μέλλον.Τί άλλο μπορεί να σημαίνει η άρνηση του Κουβέλη να συμπράξει με "τα κόμματα του μνημονίου"?
Οι ξεκάθαροι ευρωπαϊστές (Δημ.Συμ,Δημιουργία Ξανά,Δράση) βρίσκονται εκτός κοινοβουλίου,πολιτικά περιθωριοποιημένοι.
Τα δεδομένα λοιπόν δείχνουν πως οι ευρωπαϊστές αυτή τη στιγμή πολιτικά μειονεκτούν!
Ακόμη κι αν ποσοτικά ισοσκελίζουν το 50% των αντι-ευρωπαϊστών (που και αυτό είναι αμφισβητούμενο),υστερούν σε συνοχή και σε εκφορά σταθερής,συνεπούς επιχειρηματολογίας.
Ακόμη χειρότερα,έχουν να αντιπαλέψουν μια ιστορικά διαμορφωμένη συνείδηση δεκαετιών η οποία αποθέωνε πρακτικές "αντίστασης" ή "ανυπακοής" και καταδίκαζε τον πολιτικό συμβιβασμό ως "μειοδοσία".Πρόκειται για την πολιτική συνείδηση που εδραίωσε η ρητορεία της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα.Ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος,αυτή τη συνείδηση καλλιέργησε.

Δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς ποιά μερίδα θα επικρατήσει πολιτικά,αν και οι αντι-ευρωπαϊστές δείχνουν αυτή τη στιγμή επικρατέστεροι.
Προσωπικά,δεν υιοθετώ την επίκληση δήθεν "ιστορικών ευκαιριών" και "χαμένων τρένων".Πιστεύω πως η ανθρώπινη Ιστορία είναι μια διαρκής δημιουργία και συνεπώς κάθε απόφαση είναι μετακλητή.
Πιστεύω στον ελεύθερα δρώντα άνθρωπο,ο οποίος σταθμίζει τα δεδομένα της ζωής του,επιλέγει και-φυσικά-έχει δικαίωμα στο λάθος.
Ακόμη κι όταν όλα γύρω δείχνουν σκοτεινά-όπως τώρα-ο οπαδός της ελευθερίας πρέπει πάνω απ'όλα να παραμείνει ψύχραιμος και γενναίος: "ελεύθερον το εύψυχον" κατά το Θουκυδίδη.
"Το μέλλον άδηλον" κατά τον Ιπποκράτη.
"Ο Θεός της Ελλάδας,να βάλει το χέρι Του",που είπε κι ο Βενιζέλος χθες!

Θα κάνω μία μόνο τελική παρατήρηση: ο γέρο-Καραμανλής,επιχειρηματολογώντας για την ευρωπαϊκή του επιλογή,υποστήριξε κάτι σημαντικό.Πως η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια δε θα αποβεί μόνο επ'ωφελεία της οικονομίας της,αλλά και και θα εδραιώσει τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας."Και τούτο διότι,όλα τα κράτη-μέλη,κυβερνώνται δια δημοκρατικών κοινοβουλίων,πράγμα το οποίον συνιστά βασικήν προϋπόθεσιν δια την είσοδον και παραμονήν των,εντός της Ευρωπαϊκής οικογενείας",όπως χαρακτηριστικά έλεγε.
Αλέξης και Πάνος,επικρίνουν την Ευρώπη με όρους οικονομικών δεδομένων.Η οικονομία είναι φυσικά βασικός πυλώνας καθορισμού της κοινωνικής ζωής.Στην πολιτική αξιολόγηση μιας χώρας όμως,θεμελιώδες στοιχείο είναι η μορφή του πολιτεύματος.Η Ευρώπη,ξεχωρίζει  για την πίστη στον κοινοβουλευτισμό και την κοινωνική πρόνοια: αυτά είναι τα στοιχεία υπεροχής της έναντι π.χ της οικονομικά ακμάζουσας Κίνας!

Ο συνδυασμός κοινοβουλευτικής δημοκρατίας-πλούτου-κοινωνικού κράτους,είναι φυσικά ο ιδανικός,αλλά όχι πάντοτε επιτεύξιμος.
Προσωπικά,αν έχω να επιλέξω,ανάμεσα σε μια φτωχή δημοκρατία και σε μια πλούσια άλλου τύπου Πολιτεία,θα διαλέξω την πρώτη.
Δεν προκρίνω τον κοινοβουλευτισμό για λόγους ευμάρειας (στον τομέα αυτό,τη λύση δίνει ο καπιταλισμός),αλλά για λόγους πολιτικής ελευθερίας.
Ο δημοκρατικός καπιταλισμός,παράγοντας πλούτο και λειτουργώντας με κοινοβουλευτικό πλουραλισμό,αποτελεί το προ-απαιτούμενο του κοινωνικού κράτους!
Αλλά,αυτή είναι βέβαια η προσωπική μου-μειοψηφική- θέση.

7/5/2012

Friday, May 4, 2012

Το δικαίωμα στο σουρρεαλισμό

"Η γη είναι γαλάζια, σαν πορτοκάλι"
                                                               Paul Eluard


 Aπό την πόρτα σου περνώ
 και τηγανίζεις ψάρια
 μου πετάς έναν κεφτέ
 και λέω "δεν καπνίζω"!
                                          Δημώδες


Σήμερα αποφάσισα να πλύνω τη μοτοσικλέτα.Περιμένοντας τη σειρά μου,έπιασα κουβέντα με έναν άλλο πελάτη και, λόγω των ημερών, η συζήτηση στράφηκε γύρω απ'τις εκλογές.Ενώ αρχικά φάνηκε πως υπήρχε πεδίο ανταλλαγής απόψεων,σύντομα διαπίστωσα το μάταιον του εγχειρήματος.
Ο συνομιλητής μου αρχικά,ήταν εξοργισμένος! Κατήγγειλε τους "προδότες-αλήτες που μας κυβερνούν" και τους "μνημονιακούς".Για λόγους οικονομίας του χώρου θα παραθέσω συνοπτικά τις πεποιθήσεις του,όπως μου τις εξέθεσε ο ίδιος:

"Η Ελλάδα έχει λεφτά να πληρώσει μισθούς/συντάξεις και δε χρειάζεται δάνεια".
"Όλες οι κατακτήσεις σ'αυτόν τον τόπο έγιναν με επαναστάσεις".
"Στο στενό των Ιμίων,υπάρχουν κοιτάσματα βωξίτη(!) ικανά να αποληρώσουν το χρέος μας και να μας κάνουν οικονομική δύναμη".
"Συμφωνώ με τις ιδιωτικοποιήσεις,αλλά να πουληθούν στη "σωστή" τιμή και όχι "κοψοχρονιά".
"Οι φόροι μας έχουν γονατίσει,σα δε ντρέπονται οι αλήτες που μας κυβερνούν".
"Η φτώχεια που υπάρχει,έχει προφητευθεί από την Ορθοδοξία".

Προσπάθησα μέσα σ'αυτό το περιβόλι να ανιχνεύσω την ψήφο του: "είμαι μεταξύ Τσίπρα και Καμμένου" μου είπε και "μάλλον θα επιλέξω Καμμένο"!
Νομίζω πως η τελική του επιλογή (Καμμένος) με άφησε ελαφρά απογοητευμένο,με την έννοια πως ένας ρασιοναλιστικός επίλογος ενός σουρρεαλιστικού σεναρίου,μπορεί και να θεωρηθεί συμβατικός!

Ο σουρρεαλισμός της εκλογικής συγκυρίας πάντως,αντλεί τα βασικά του συστατικά από την επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΞ.ΕΛΛΗΝΩΝ.
Είναι και οι δύο συνεπείς στην καταγγελία του "επαχθούς μνημονίου".
Ρητορεύουν και οι δυο περί "εθνικών προδοτών".
Υποστηρίζουν τον εναλλακτικό δρόμο της "άρνησης του μνημονίου" με το ίδιο επιχείρημα: "δεν τους συμφέρει να χρεοκοπήσουμε,γιατί έχουν πολλά λεφτά να χάσουν και θα καταρρεύσει το ευρώ".
Συμφωνούν και οι δύο στην ύπαρξη εναλλακτικών πηγών δανεισμού (Ρωσσία-Κίνα-Τσάβες-Κάστρο) και στην ικανού βαθμού "αυτάρκεια" της Ελληνικής Οικονομίας.
Ομιλούν και οι δυο περί "Γερμανικής Κατοχής",δανείζονται συμβολισμούς από την τότε ιστορική συγκυρία (Ο Καμμένος το Δίστομο,Ο Τσίπρας τον Μανόλη Γλέζο).
Ζητούν και οι δυο κρατικοποιήσεις των τραπεζών και οραματίζονται μια "κεντρική υπερτράπεζα" που θα "τροφοδοτήσει την ανάπτυξη"!
Καταγγέλουν από κοινού τους "τοκογλύφους" και τους "κερδοσκόπους"(ο Πάνος ως άτομα,ο Αλέξης ως καπιταλιστές και οι δυο ως ανθέλληνες) που συνωμοτούν σε βάρος της χώρας !

Είναι πραγματικά,τόσα αυτά που τους ενώνουν,που πρέπει να θεωρητικολογήσει κανείς σε βάθος για να βρει αυτά που τους χωρίζουν.

Προσωπικά,το χαίρομαι!
Ως φιλελεύθερος,μπορεί να διαφωνώ,αλλά προτιμώ χίλιες φορές τη μαγεία της διαφορετικότητας από τον ολοκληρωτισμό της κυρίαρχης γνώμης!
Αντι-καπιταλισμός,συνωμοσιολογία,ξενοφοβία,πατριδοκαπηλία,λαϊκισμός,όνειρα στο κύμα,πετρέλαιο απ'τον Τσάβες και βωξίτης στα Ίμια,"άχτουνγκ χερ Σόιμπλε","δε χρωστάμε-δεν πληρώνουμε"και όλα τα συναφή,συνθέτουν ένα έξοχο σουρρεαλιστικό σκηνικό απείρως πιο ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο από τις άνοστες συνταγές της εμπειρίας!
Το σουρρεαλιστικό σενάριο,μπορεί να εξουδετερώνει τη λογική,αλλά καλλιεργεί την ελπίδα (συχνότατα άλλωστε η ελπίδα οφείλεται στην άρνηση των εμπειρικών δεδομένων)!
"Ελπίδα" χρειάζεται σήμερα ο λαός,όχι άλλες θυσίες.
"Είμαστε οι καλύτεροι,όσο κι αν συνωμοτούν εναντίον μας"!
Μα φυσικά,έτσι είναι!
Ο εμπειρισμός είναι η ύπουλη συνταγή του φιλελευθερισμού και των προτεσταντών,εμείς ομνύουμε σε άλλες βαθύτερες αλήθειες,βλέπουμε πίσω απ'τα φαινόμενα στις "αντικειμενικές συνθήκες του ιστορικού προτσές" ως Μαρξιστές ή/και στην "όντως αλήθεια των Ελληνορθόδοξων Πατέρων" ως Ανεξέλληνες.
Ξεκινώντας από διαφορετικούς δρόμους,φτάνουμε στο ίδιο συμπέρασμα!
Αφού η ταυτολογία μας πιστοποιείται από δύο θεωρίες "αντιδιαμετρικές",το κύρος της είναι αδιαμφισβήτητο!
Ακόμη και οι σουρρεαλιστικές συνταυτίσεις ενδίδουν στον πειρασμό του "έλλογου συμπεράσματος"...

Ακούω αρκετούς που εξανίστανται για τα πρόσφατα "ανοίγματα" του Αλέξη στον Πάνο!
Μα,γιατί?
Γιατί να αρνούμαστε τον έρωτα,τον αγνό, υπερ-ταξικό,διακομματικό έρωτα που διαπερνά διαχωριστικές γραμμές και δανειζόμενος σουρρεαλιστικά ροζ συννεφάκια εφορμά στον Ουρανό!
Γιατί σκοτώνετε τον έρωτα στο όνομα της "ιδεολογικής καθαρότητας"?
Έλεος πια με τους πουριτανούς των ιδεολογιών!

Οι Ανεξέλληνες του Αλέξη και ο Συριζικός Πάνος θα αποτελέσουν την έκπληξη των εκλογών,ακριβώς επειδή "σαρκώνουν" το προαιώνιο σουρρεαλιστικό ιδανικό της φυλής: το Πλατωνικό "Έλληνες αεί παίδες"!
Ως Επτανήσιος,διαφωνώ μεν,υποκλίνομαι δε!
Υπόσχομαι δε,αν ποτέ ανακαλυφθεί βωξίτης στα Ίμια και σελήνιο στο Καϊμακτσαλάν, να φάω την "2η πραγματεία περί κυβερνήσεως" του Λοκ σελίδα-σελίδα,υπό τους ήχους Ηπειρώτικου κλαρίνου.
Άμα μας στείλει δωρεάν πετρέλαιο και ο Τσάβες,τότε τρώω και το "κομμουνιστικό μανιφέστο" πασπαλισμένο με ινδοκάρυδο!

Ο υποψιασμένος αναγνώστης ήδη διαβλέπει καθαρά το υποννοούμενο: το κομμουνιστικό μανιφέστο είναι μικρό (εξηνταπέντε σελίδες απο τη "Σύγχρονη Εποχή").
Αρχίζω κι εγώ να υποκύπτω στο σουρρεαλιστικό ειδύλλιο: ας κρατάμε καμιά πισινή καλού-κακού...

Καλό βόλι σε όλους!

4/5/2012

Wednesday, May 2, 2012

Υπέρ εμπορίου απολογία

Με το εμπόριο,ελάχιστη σχέση έχω και η μέχρι τώρα επαγγελματική μου εμπειρία με έχει πείσει πως ως έμπορος είμαι-τουλάχιστον-ακατάλληλος.
Δεν έχω την ικανότητα ούτε το προϊόν μου να διαφημίσω,ούτε τον εαυτό μου να πλασάρω,ούτε δημόσιες σχέσεις να οικοδομήσω,ούτε ψηστήρι να κάνω,ούτε νέες επινοήσεις να λανσάρω στην αγορά...
Είμαι γιατρός και μόνο (με ό'τι αυτό "καλό" ή "κακό"συνεπάγεται)...

Επιπλέον,χρόνια τώρα,η κοινή γνώμη θεωρεί το εμπόριο κάτι σαν διαδικασία εξαπάτησης,μια ενασχόληση διόλου τιμητική και περίπου ηθικά ύποπτη!
Η ηθική απομείωση του εμπορίου,έχει πιθανώς τις ρίζες της στην Καινή Διαθήκη.Είναι γνωστό το επεισόδιο με τον Ιησού στο ναό του Σολομώντα που αναποδογύρισε τους πάγκους των μικροπωλητών οι οποίοι είχαν μετατρέψει το ναό σε "οίκο εμπορίου"!
Αργότερα,στα χρόνια του Μεσαίωνα,το εμπόριο ασκούνταν με ιδιαίτερη επιτυχία από τους Εβραίους.Ο αντισιωνισμός της Μεσαιωνικής Ευρώπης,ήταν εύκολο να αναθεματίσει εκτός από τα πρόσωπα και το αντικείμενο της δραστηριότητάς τους: ο ηθικά αποτρόπαιος Εβραίος ασκεί ένα αξιοκαταφρόνητο επάγγελμα!
Η Μαρξιστική ανάλυση που ακολούθησε,διόλου δε βοήθησε το εμπόριο να εξαγνισθεί: η επιδίωξη του κέρδους-κατά Μαρξ- δεν ήταν πια μια ηθικά κατακριτέα στάση,αλλά κάτι πολύ σοβαρότερο: ήταν υλοποίηση μιας εξόφθαλμης κοινωνικής αδικίας! Οι έμποροι είναι οι "εκμεταλλευτές" των ανθρώπων που επιδιώκουν να τους εξαπατούν για να κερδίζουν χρήματα: ιδού η σκιαγράφηση του εμπορίου από τον ιδιοφυή φιλόσοφο.
Υιοθετώντας τη Μαρξιστική οπτική,χιλιάδες διανοούμενοι καταδικάζουν έκτοτε το εμπόριο ως "στυγνή διαδικασία επιδίωξης κέρδους" ή "διαδικασία οικονομικής εκμετάλλευσης"! Η κορωνίδα αυτής της αντίληψης είναι η επίκληση του εμπορίου κατ'αντιδιαστολή προς κοινωνικές υπηρεσίες.Ενδεικτικά αναφέρω τα συνθήματα "η υγεία είναι αγαθό και όχι εμπόριο" ή "η παιδεία είναι αγαθό και όχι εμπόριο" κ.ο.κ

Είναι όμως πράγματι έτσι?
Χρειάστηκε να διαβάσω πια τους φιλελεύθερους στοχαστές,για να αποκτήσω μια διαφορετική οπτική για το εμπόριο,τον έμπορο,τη διαδικασία ανταλλαγής αγαθών,την επιδίωξη ατομικού κέρδους,τις συνέπειες αυτής της διαδικασίας στην ανέλιξη του βιοτικού επιπέδου της ανθρωπότητας,αλλά και στην εμπέδωση και εξάπλωση της δημοκρατίας!

Υποστηρίζω πια την άποψη πως,το εμπόριο-ειδικά το ελεύθερο εμπόριο- και οι επιπτώσεις του προάγουν τον ανθρώπινο πολιτισμό,τον πλούτο,τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Η ίδια η δημοκρατία υπήρξε σύλληψη της αρχαίας Αθηναϊκής αγοράς.Οι άνθρωποι ανταλλάσσοντας αγαθά,άρχισαν να ανταλλάσσουν και ιδέες.Η κοινή συμμετοχή στην αγορά,προσέδωσε στο πλήθος την αίσθηση της κοινότητας.Αντί της βίαιης διαρπαγής,η οικονομική συναλλαγή,αντί της βίαιης επιβολής η ανταλλαγή απόψεων,αντί της δολοφονίας η έλλογη διαβούλευση.Η αγορά σηματοδότης της οικονομικής ζωής.Η εκκλησία του δήμου (στην οποία οι συμμετέχοντες πληρώνονταν) σηματοδότης ενός νέου τρόπου πολιτεύεσθαι,καθ'ομοίωσιν προς το "οικονομικώς συναλλάσεσθαι"!
Η ισότιμη συμμετοχή στην αγορά (για τους έχοντες χρήματα) σε αντιστοιχία με την ισότιμη ψήφο στην εκκλησία του Δήμου (για τους έχοντες πολιτικά δικαιώματα).Ιδού η πρωτογενής σύλληψη του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ατελής φυσικά-όπως κάθε τί νέο-αλλά πρωτοποριακή!
Θα χρειαστούν αρκετοί αιώνες για να συμπληρωθεί η δημοκρατία με την κατάργηση της δουλείας, το δικαίωμα της καθολικής ψήφου (ανδρών-γυναικών),τη διάκριση των εξουσιών,τα όρια της κοινοβουλευτικής αρχής, τη διάκριση των ατομικών δικαιωμάτων και το απαραβίαστο της ιδιωτικής σφαίρας των ατόμων,το σεβασμό των μειοψηφιών κλπ. Πολλές από τις κατακτήσεις των τελευταίων αιώνων,αποτελούν ακόμη αντικείμενο ζωντανής διαβούλευσης στις σύγχρονες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες ενώ,για το μεγαλύτερο τμήμα της ανθρωπότητας,αποτελούν δυστυχώς ακόμη έννοιες άγνωστες!

Η αγορά λοιπόν γέννησε τη δημοκρατία.Το παράδειγμα της αρχαίας Αθήνας δεν είναι το μόνο.Η αναγέννηση της δημοκρατικής ιδέας εντός του μεσαιωνικού κόσμου,πραγματοποιήθηκε στις ανεξάρτητες Ιταλικές πόλεις όπου το εμπόριο γνώρισε άνθηση (Μιλάνο,Γένοβα,Βενετία,Μπολώνια,Φλωρεντία).Η νέα τάξη των αστών που αναδείχθηκε,εκπροσώπησε το αίτημα για πολιτικές αλλαγές επί το φιλελεύθερον σε σχέση με την αριστοκρατία της εποχής,αλλά και προώθησε τις τέχνες και τα γράμματα,ως αναγκαία εφόδια για την απο-μαγικοποίηση του μεσαιωνικού κόσμου και την εκλογίκευσή του με μέσον τον ανθρώπινο νου.

Ακολούθησε χρονικά η Ένδοξη Επανάσταση στην Αγγλία και η ίδρυση του Βρετανικού Κοινοβούλιου,προς το οποίο έκτοτε ο μονάρχης οφείλει να προσαρμόζει τη βούλησή του,ως την πλήρη μετατροπή της σε κοινοβουλευτική δημοκρατία με τους βασιλείς σε θεσμικό/διακοσμητικό ρόλο.
Η Αμερικάνικη επανάσταση,συνέπεσε με τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και το αίτημα για απαλλαγή του εμπορίου από τους δασμούς που είχε επιβάλλει το Βρετανικό στέμμα.Άλλη μια περίπτωση συγχρονισμού των αιτημάτων για ελεύθερο εμπόριο και πολιτικές ελευθερίες.
Η Γαλλική επανάσταση που ακολούθησε,κινήθηκε στο αντίστοιχο πνεύμα διεκδικήσεων.Η καινοτομία της σε σχέση με τις προηγούμενες,ήταν πως πέρα από τις αστικές διεκδικήσεις των Γιακωβίνων,εκφράσθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία το αίτημα του εξισωτισμού εκ μέρους των λαϊκών στρωμάτων.Ο σοσιαλισμός,ακολουθούσε το φιλελευθερισμό ως ένα ακόμη γνήσιο τέκνο του Διαφωτισμού.

Αγορά και δημοκρατία λοιπόν συμβαδίζουν.Αντίστοιχα,οποτεδήποτε επιχειρήθηκε χειραγώγηση/στραγγαλισμός της αγοράς,νομοτελειακά ακολούθησε η παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων και η έκλειψη της δημοκρατίας.Το καθολικό παράδειγμα των κομμουνιστικών καθεστώτων (πρώην και νυν) είναι ιστορικά ενδεικτικό!

Το εμπόριο λοιπόν είναι μια διαδικασία εκδημοκρατισμού των κοινωνιών!
Μακράν του να αποτελεί εξαπάτηση,είναι μια διαδικασία αμοιβαίας επωφελείας: και τα δύο μέρη (πωλητής-αγοραστής) κερδίζουν.Ο πωλητής κερδίζει σε νόμισμα (δηλαδή το κοινά αποδεκτό μέσον ανταλλαγής),ο αγοραστής κερδίζει σε επίπεδο εκπλήρωσης προσωπικής ανάγκης.Το τί είναι φυσικά "ανάγκη" για τον καθένα,είναι απολύτως αδύνατον να προσδιοριστεί.Πέρα από τις βασικές βιολογικές ανάγκες (σίτιση,αναπαραγωγή,ένδυση,στέγαση,περίθαλψη)δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια για το "αναγκαίο".Κάθε άνθρωπος επιλέγει να αποκτήσει ό'τι θεωρεί πρόσφορο ο ίδιος.Κάθε προσπάθεια καθορισμού των ανθρώπινων αναγκών,οδηγεί ιστορικά σε περιορισμό της ανθρώπινης ελευθερίας.Και εδώ το παράδειγμα των κομμουνιστικών καθεστώτων είναι διαυγές!

Το εμπόριο φυσικά,προάγει τον πλούτο! Δε χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία επ'αυτού.Η άνθηση των εμπορικών δραστηριοτήτων,συνοδεύεται πάντοτε από άνοδο του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων και το αντίστροφο.Στις καπιταλιστικές κοινωνίες,ο πλούτος δε διαμοιράζεται ισομερώς,διαχέεται όμως προς όλα τα κοινωνικά στρώματα.Αντίθετα,στις κοινωνίες που επιχειρήθηκε η ισότιμη κατανομή του πλούτου (ξανά οι κομμουνιστικές για παράδειγμα),επικράτησε γενικευμένη ένδεια και πολιτικός ολοκληρωτισμός!

Το εμπόριο τέλος-για την ακρίβεια το ελεύθερο εμπόριο-προάγει την ειρήνη μεταξύ των ανθρώπινων κοινωνιών!Η πρόταση μπορεί να σοκάρει εκ πρώτης όψεως τους απολογητές του Μαρξιστικού δόγματος οι οποίοι υποθέτουν πως ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός γεννά πολέμους! Η αλήθεια είναι όμως, πως είναι αντίθετα οι κρατικές παρεμβάσεις σε βάρος του ελεύθερου εμπόριου,που γέννησαν τις συγκρούσεις του παρελθόντος,με κορυφαία τον Ά.Π.Π. Ο μερκαντιλισμός,η πολιτική δηλαδή του εμπορικού προστατευτισμού,οδήγησε στις διακρατικές συγκρούσεις του 19ου και 20ου αιώνα! Το ελεύθερο εμπόριο αντίθετα,υπήρξε πάντοτε παράγοντας ειρήνης. Το παράδειγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι χαρακτηριστικό: έχοντας μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό σε ζώνη ελεύθερου εμπορίου,πρακτικά έχει εκμηδενίσει την πιθανότητα ένοπλης σύρραξης μεταξύ των κρατών-μελών της! Διόλου μικρό επίτευγμα για μια περιοχή που ιστορικά έχει βιώσει τη φρίκη δύο παγκοσμίων και εκατοντάδων μικρότερων πολέμων!

Αντιτίθεται άραγε η εμπορική λογική στην αντίληψη της κοινωνικής προσφοράς?
Είναι η παρεχόμενη με όρους κέρδους "υγεία" ή "παιδεία" υποδεέστερη της επιθυμητής?
Το ερώτημα δεν επιδέχεται μονολεκτική απάντηση.Είμαι οπαδός των επιλογών,επιθυμώ να συνυπάρχουν δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση,δημόσια και ιδιωτική περίθαλψη.Και στις μεν και στις δε,μπορεί κανείς να συναντήσει στρεβλώσεις αλλά και εξαιρετικές παροχές.Ας μη λησμονούμε πως ο βασικός συντελεστής παροχών είναι ο άνθρωπος-εκπαιδευτικός και ο άνθρωπος-ιατρός.Όσο εξατομικευμένα είναι τα χαρακτηριστικά του καθενός,τόσο εξατομικεύεται και το προϊόν της εργασίας τους! Οι σύγχρονες δημοκρατίες,οφείλουν να συντηρούν αποτελεσματικά και αξιόπιστα συστήματα υγείας/εκπαίδευσης,ακόμη και αν χρειάζεται να τις συνδράμουν ιδιώτες προς αυτή την κατεύθυνση! Χρειάζεται διαφάνεια στους όρους συνεργασίας και ενημέρωση του πολίτη,δίχως αφορισμούς και υπεραπλουστεύσεις.Όσο "εμπόριο" κρύβεται πίσω από μια ιδιωτική κλινική,άλλο τόσο μπορεί να κρύβεται πίσω από το σύνθημα "δωρεάν υγεία"! Το ζήτημα δεν αναλύεται εδώ,θα χρειαστεί να επανέλθω.
Η απληστία,είναι βέβαια ανθρώπινο χαρακτηριστικό.Το γεγονός πως είναι κάπως θαμπός ο ορισμός της,δε σημαίνει πως είναι ανύπαρκτη.Και πάλι όμως,σε συνθήκες ελεύθερου εμπόριου,ευδοκιμεί δυσκολότερα.Αντίθετα,σε συνθήκες κρατικού παρεμβατισμού,βρίσκει προσφορότερο έδαφος: τυπικό παράδειγμα ο διαπλεκόμενος ιατρός που χάρη στην κρατική ευνοιοκρατία είχε θέση και στο ΙΚΑ και στο ΤΕΒΕ και στο Δήμο και σε όποια άλλη διαθέσιμη έμμισθη υπηρεσία.Σε συνθήκες ανοιχτού ανταγωνισμού,το συγκριτικό αυτό πλεονέκτημα ελλείπει,ο πρώην ευνοημένος του συστήματος εκτίθεται σε ισότιμο ανταγωνισμό με τους ομότεχνούς του,οι πολίτες απελευθερώνονται από την κηδεμονία του,ο ανταγωνισμός ευνοεί τον ικανότερο!
Εκτός από την απληστία και η γενναιοδωρία είναι εξίσου ανθρώπινο χαρακτηριστικό.Η γενναιοδωρία δεν εκφέρεται μόνο με όρους χριστιανικής ανέχειας (εκ του υστερήματος ημών),αλλά και με όρους αστικής γαλαντομίας (κιμπαριλίκι)! Δεκτές και οι δύο,η δεύτερη όμως είναι ίσως αισθητικά αρτιότερη!

Μακράν λοιπόν του να αποτελεί απαξία,το εμπόριο είναι αληθινό αγαθό.Το δε ελεύθερο εμπόριο,είναι ιδανικό για την ανθρωπότητα! Ο κόσμος των αστών,μπορεί να προξενούσε απέχθεια στον Νίτσε ως αντι-ηρωικός κόσμος,είναι όμως ένας κόσμος σαφώς δημοκρατικότερος,ειρηνικότερος και πλουσιότερος απ'αυτόν που ο Νίτσε οραματίζονταν.
Θα τολμούσα να πω,πως είναι και ένας κόσμος δικαιότερος για τους αδύναμους,για όσους ενδεχομένως βιώνουν το άχθος της ανέχειας,αλλά έχουν προ πολλού λυτρωθεί από τον κίνδυνο της φυσικής εξόντωσης.

Ο στόχος της ανθρωπότητας,πρέπει για μένα να είναι σταθερά προσανατολισμένος στην εξάλειψη της φτώχειας και στην προώθηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Το ελεύθερο εμπόριο,είναι νομίζω βασικό εργαλείο-ασφαλώς όχι το μόνο- προς αυτή την κατεύθυνση.

ΥΓ Η φωτογραφία είναι από μια πρόσφατη αμερικανο-ιαπωνική συνάντηση.Δύο μεγάλες χώρες που κάποτε αιματοκύλισαν τον Ειρηνικό,εδώ και χρόνια είναι σύμμαχοι εν ειρήνη και επ'αμοιβαία εμπορία αγαθών.Το μπονσάι σε πρώτο πλάνο,είναι υπενθύμιση πως το εμπόριο μπορεί κάλλιστα να συνυπάρχει με την τέχνη και την αγάπη προς τη φύση.Αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζητούμενο...

2/5/2012


Tuesday, May 1, 2012

Να ψηφίσω Μάνο!

Γράφει ο Άλκης Γαλδαδάς,γιατί δεν επιθυμεί να ψηφίσει Μάνο (δικαίωμά του φυσικά)!
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=14793

Το άρθρο χρήζει ορισμένων απαντήσεων

"Ο κύριος Στέφανος Μάνος ήταν πάντα ένας πλούσιος άνθρωπος και μιλάει όπως οι πλούσιοι..."

Πράγματι,ο Μάνος είναι πλούσιος! Ουδέποτε το απέκρυψε! Διερωτώμαι,αν είναι κακό να είναι κανείς πλούσιος και βάσει ποιάς λογικής? Στη δημοκρατία,λόγο έχουν όλοι οι πολίτες,πλούσιοι και φτωχοί και δε βλέπω γιατί ο πλούτος συνιστά ηθικό μειονέκτημα για κάποιον,όπως υπαινίσσεται ο αρθρογράφος.Προσωπικά,όταν καλούμαι να κρίνω τις απόψεις ενός πολιτικού δεν αναζητώ τα περιουσιακά του στοιχεία! Εκτός εαν μας εμπνέει το πρότυπο του φτωχού πολιτευτή που πλούτισε πολιτευόμενος (σύνδρομο Τσοχατζόπουλος).Αν δούμε την πολιτική με όρους επιχειρηματικότητας,ο Άκης πράγματι είναι πιο επιτυχημένος απ'το Μάνο!

"...είναι και (Νέο;)-Φιλελεύθερος ακόμη και τώρα που είδαμε πια τα χάλια αυτής της ιδεολογίας..."

Εδώ,δηλώνω ενεός! Είδαμε κανένα φιλελευθερισμό στην Ελλάδα και δεν το αντιλήφθηκα? Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις,κάποια κρατική υπηρεσία βρίσκεται από κάτω! Για να ανοίξεις μια επιχείρηση χρειάζεσαι πιστοποιητικά δεκάδων κρατικών οργανισμών,η φορολόγηση είναι από τις υψηλότερες παγκοσμίως (μήπως είναι φιλελεύθερη?),τα προνόμια των κλειστών επαγγελμάτων ζουν και βασιλεύουν,οι βουλευτές είναι υπεράνω νόμων (ασυλία!),η ενέργεια αποτελεί κρατικό μονοπώλιο! Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμη δείγματα του κρατικοδίαιτου μοντέλου οικονομίας μας που χρεοκόπησε. Πού ανακάλυψε ο αρθρογράφος το φιλελευθερισμό σε όλα αυτά?

"...δήλωσε μπροστά στην κάμερα του protagon ότι πρέπει να φύγουν 400 χιλιάδες Δημόσιοι Υπάλληλοι..."

Πράγματι το δήλωσε και το αιτιολόγησε.Επίσης,πρότεινε γι'αυτούς τους ανθρώπους,να λαμβάνουν για τρία χρόνια ως μηνιαία αποζημίωση το 70% των τακτικών τους αποδοχών.Κανείς δεν χαίρεται όταν άνθρωποι πρόκειται να χάσουν τις δουλειές τους.Διερωτώμαι όμως γιατί ο αρθρογράφος πουθενά δεν αναφέρει τους 700 χιλιάδες ιδιωτικούς υπαλλήλους που η σοσιαλιστική πολιτική έχει ήδη απολύσει τα τελευταία δύο χρόνια,δίχως καμία ανάλογη αποζημίωση! Μήπως η έμμεση απόλυση ταιριάζει καλύτερα στα εργασιακά ήθη του σοσιαλισμού?

"... Μόνο που οι αριθμοί δεν έχουν ψυχή και αυτονομία. Τους κάνει ό,τι θέλει όποιος ξέρει να τους χειρίζεται καλά..."

Διαφωνώ απολύτως! Δεν ξέρω αν οι αριθμοί έχουν ψυχή,με το θέμα ασχολήθηκαν οι Πυθαγόρειοι.Αυτό που γνωρίζω είναι πως,αν εφαρμόζεις αξιόπιστα συστήματα μετρήσεως (όπως εδώ και χρόνια προτείνει ο Μάνος) οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και καθόλου χειραγωγήσιμοι! Η "δημιουργική λογιστική" της μεταπολίτευσης ακριβώς αυτό απέφευγε συστηματικά: την καταμέτρηση! Μόλις πέρυσι μάθαμε (?) πόσους υπαλλήλους απασχολεί το ελληνικό κράτος! Φέτος,αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε και κάμποσες χιλιάδες "νεκρούς" που εισέπρατταν σύνταξη! Η αξιόπιστη καταμέτρηση είναι το θεμέλιο για οποιονδήποτε σχεδιασμό.Ένα κράτος που επιθυμεί να ασκεί πολιτική κοινωνικής πρόνοιας,πρέπει να μετρά σωστά τους πολίτες που τη χρειάζονται!

"...Το κράτος το μισεί και θα ήθελε αν είναι δυνατόν να το εξαφανίσει. Να πάνε όλα στους ιδιώτες..."

Δεν έχω ακούσει το Μάνο να λέει πουθενά κάτι τέτοιο.Μιλά για μείωση και όχι εξάλειψη του κράτους.Το ίδιο υποστηρίζουν με συνέπεια όλοι οι φιλελεύθεροι,από το Σμιθ ως το Φρίντμαν.Υπάρχουν τομείς της οικονομίας (π.χ δημόσια ασφάλεια,στρατός,οδικά έργα) στους οποίους η κρατική εμπλοκή είναι απαραίτητη ("wide and unquestioned" κατά την έκφραση του A.Smith).
Απλώς δε χρειάζεται το κράτος να εμπλέκεται παντού!Επιπλέον,όπου υπάρχει ανταγωνισμός (δημοσίου/ιδιωτών) ο τελικός ενδιαφερόμενος πολίτης/καταναλωτής βγαίνει πάντοτε κερδισμένος! Αμφιβάλλει κανείς?
Μείωση του κράτους,καλύτερη απόδοσή του,προστασία του ανταγωνισμού! Αυτά λέει ο Μάνος! Αν διαφωνείτε,μην τον ψηφίζετε!

"...Ελληνικό, ΟΠΑΠ., ΔΕΗ, ακόμη και αν είναι κερδοφόρες για το ίδιο το κράτος και έχουν προοπτική για ακόμη καλύτερες ημέρες..."

Βιώνουν ήδη έξοχες ημέρες-ειδικά η επιδοτούμενη μονοπωλιακή ΔΕΗ-ας μην τους ενοχλούμε! Άλλωστε "ανήκουν στο λαό" (δηλαδή τις πληρώνει ο λαός)...Η δε "κερδοφορία" τους είναι άλλο ένα ζήτημα αξιόπιστης καταμέτρησης...

Σε ό'τι αφορά τώρα τις ιστορίες που επικαλείται ο αρθρογράφος περί "λεφορειούχων που...εμπόδισαν την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής στη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου",περί "απευθείας αναθέσεων σε εθνικούς προμηθευτές",τα ζητήματα φυσικά εκφεύγουν της δυνατότητάς μου να τα γνωρίζω! Ωστόσο,ο αρθρογράφος παραβλέπει δυο σημαντικά στοιχεία: 
α) οι απευθείας αναθέσεις-που εγκυμονούν διαφθορά/διαπλοκή-έγιναν από...το Κράτος! Στην ελεύθερη αγορά,όταν ο ανταγωνισμός λειτουργεί απρόσκοπτα,οι κανόνες είναι σαφείς: η πιο συμφέρουσα προσφορά προκρίνεται! Αντίθετα,όταν αποφασίζουν αυθαίρετα οι κρατικοί αξιωματούχοι,προκρίνονται οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες της μεταπολίτευσης!
β) όταν αποκαλύφθηκε το "σκάνδαλο Siemens",ο Μάνος ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση "να ακυρώσει όλα τα συμβόλαια που βρίσκονται σε ισχύ μεταξύ Siemens-ελλ.δημοσίου",μέχρι να δημοσιοποιήσει η εταιρεία τη λίστα με τους Έλληνες πολιτικούς/αξιωματούχους που δωροδόκησε! Φυσικά,η πρόταση αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ! Φταίει ο Μάνος άραγε γι'αυτό?
Η διαπλοκή/διαφθορά των ιδιωτών επιχειρηματιών γίνεται πάντοτε σε συνεννόηση με κρατικούς υπαλλήλους/αξιωματούχους,με τη χρησιμοποίηση ευεργετικών διατάξεων του Κρατικού παρεμβατισμού! Αυτή την απλή αλήθεια,μάλλον ο αρθρογράφος την παραβλέπει...

Για τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας,δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσω: τη θεωρώ-όπως και ο Μάνος- αυθαίρετη και οικονομικά καταστροφική! Όποιος διαφωνεί,ας μην ψηφίσει "Δράση"... 

Την κα.Ξαφά δεν τη γνωρίζω προσωπικά! Το γεγονός πως εργάζεται σε ελβετική εταιρεία δε βρίσκω γιατί αποκλείει-κατά τον αρθρογράφο-το ενδεχόμενο να ενδιαφέρεται για την Ελλάδα.Χιλιάδες Έλληνες ζουν/εργάζονται στο εξωτερικό.Με ποιά λογική εμείς οι "γηγενείς" ενδιαφερόμαστε "περισσότερο" για τη χώρα μας?
Από πότε ο τόπος διαμονής ή εργασίας πιστοποιεί το φρόνημα ενός ανθρώπου?

"...Τέλος είναι και η αύρα αυτή η γεμάτη αλαζονεία που δεν περιβάλλει πια μόνο τον αρχηγό της Δράσης αλλά φαίνεται πως κολλάει σαν γρίππη και στους παροικούντες..."

Δεν ξέρω πόσους παροικούντες γνωρίζει ο αρθρογράφος.Ασφαλώς θα υπάρχουν και αλαζόνες ανάμεσά μας: δεν είμαστε άγιοι! Υποστηρίζουμε τη "Δράση",επειδή συμφωνούμε με τις απόψεις της.Ο φιλελευθερισμός δεν προκρίνει την ατομική πρωτοβουλία επειδή δήθεν οι άνθρωποι είναι "άγιοι",αλλά επειδή θεωρεί πως είναι προτιμότερο κάθε άνθρωπος να καθορίζει ο ίδιος τα δεδομένα της ζωής του,παρά να τα παραδίδει στη "σοφία του γραφειοκρατικού κεντρικού σχεδιασμού"!
Υπάρχουν και άνθρωποι που προτιμούν τον κρατικό πατερναλισμό! Αυτοί,ας επιλέξουν ανάλογα!

Εγώ πάντως,σίγουρα "Δράση" και Στέφανο Μάνο!

1/5/2012