Total Pageviews

Thursday, March 14, 2013

ΟΛΜΕ και Master Chef

http://olmesch.wordpress.com/2013/02/19/15-02-2013-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF/

Η ανακοίνωση της ΟΛΜΕ αναφέρει ξεκάθαρα: "είμαστε αντίθετοι στη σύνδεση της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού με τη μισθολογική του εξέλιξη".
Με λίγα λόγια το συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών δε συμφωνεί να ανταμείβονται οι καθηγητές που αξιολογούνται ως ικανότεροι.Επειδή αυτή η άποψη χρήζει διαφόρων ερμηνειών,η ΟΛΜΕ σπεύδει να προσθέσει στην ίδια ανακοίνωση: "είμαστε αντίθετοι στη διετή παραμονή-ποινή στον ίδιο βαθμό των συναδέλφων που θα κριθούν ανεπαρκείς".
Συνδυάζοντας λοιπόν τις δυο αυτές απόψεις,το συμπέρασμα είναι αναπόφευκτο.Η αξιολόγηση δεν πρέπει -κατά την ΟΛΜΕ- να αποτελεί κριτήριο ανταμοιβής! Ο καλύτερος δεν πρέπει να ανταμείβεται παραπάνω απ'τον λιγότερο καλό! Η ποιοτική υπεροχή δεν πρέπει να επιβραβεύεται!
Μήπως η ΟΛΜΕ κατά βάθος δε διαφωνεί με την επιβράβευση των ικανότερων,αλλά ζητά μισθολογικό εξισωτισμό για λόγους δημοσιονομικής κρίσης?
Κάθε άλλο: "είμαστε αντίθετοι στη μισθολογική καθήλωση που προβλέπει ο νόμος 4024/11"...
Με λίγα λόγια,η ΟΛΜΕ είναι αντίθετη στη μισθολογική επιβράβευση των ικανότερων και προκρίνει τις συλλογικές μισθολογικές αυξήσεις ("ωριμάνσεις" στη γλώσσα του συνδικαλισμού).
Λεφτά λοιπόν ζητά η ΟΛΜΕ για "τα μέλη της" (sic) δίχως να την ενδιαφέρει η ποιότητα των μελών της...
Η ανακοίνωση φιλοξενείται στην ιστοσελίδα της ΟΛΜΕ,την οποία κοσμεί και μια θυμωμένη κουκουβάγια με υψωμένη τη φτερούγα και απειλητικές διαθέσεις (απέναντι σε ποιούς άραγε)?


"Τα πιάτα σας ήταν εξαιρετικά,οπότε είμαστε υποχρεωμένοι,προκειμένου να επιλέξουμε το καλύτερο,να επικεντρωθούμε στις λεπτομέρειες"
(Οι κριτές στο Master Chef αναλύουν το σκεπτικό της αξιολόγησης των διαγωνιζομένων).

Στο δημοφιλές αυτό τηλεοπτικό παιχνίδι,η αξιολόγηση των διαγωνιζομένων είναι συνεχής,καθημερινή,εξαντλητική και με έμφαση στην παραμικρή λεπτομέρεια.
Ο ικανότερος συνεχίζει,ο λιγότερο ικανός φεύγει απ'το παιχνίδι.Ο ικανότερος ανταμείβεται με την παράταση της διαμονής του, ο λιγότερο ικανός υφίσταται τη δυσάρεστη συνέπεια της αποχώρησης.
Στο τέλος,ένας θα είναι ο νικητής και ο κατά τεκμήριο ικανότερος.

Νομίζω πως η ΟΛΜΕ και το Master Chef ανήκουν σε διαφορετικούς κόσμους!
Η μεν κινείται στο σύμπαν της προσοδοθηρικής απαίτησης,του βίαιου επί τα χείρω εξισωτισμού,της άρνησης της ποιοτικής αναβάθμισης.Συμπυκνώνει τη νοοτροπία της μετριότητας που έχει επίγνωση των ορίων της και τρέμει την αποκάλυψή τους.Προσωποποιεί τη ζηλοφθονία του ανεπαρκούς απέναντι στον άριστο.Καταριέται την αξιολόγηση,τη δοκιμασία ανάδειξης των ικανών,αρνείται κάθε υπερέχοντα εν ονόματι της συλλογικής ισοπέδωσης.Συντρίβει το άτομο και τις ικανότητές του,μέσα στο συνδικαλιστικό πολτό της συλλογικότητας.Απαρνούμενη τη μαθητεία των μελών της αυτοκαταργείται : πώς γίνεται καθηγητές που κρίνουν τους μαθητές,να αρνούνται εμπράκτως τη διαδικασία της μαθητείας? Η συνδικαλιστική ιδιότητα εκφυλίζει τη διδασκαλική,αλλά η ΟΛΜΕ δεν ενοχλείται. Έχει αυτοπροσδιοριστεί ως αυστηρός θεματοφύλακας κεκτημένων,ο ρόλος του εκπαιδευτικού της είναι πολύ μικρός για να τον καταδεχτεί!
Η ΟΛΜΕ "είναι αντίθετη",σε κάθε επιχειρούμενη αξιολόγηση,το ανακοινώνει με κάθε τρόπο.
Είναι επίσης θυμωμένη η ΟΛΜΕ,το δείχνει και η κουκουβάγια της,που "κάποιοι" τολμούν να της ζητήσουν αξιολόγηση.
Ο κόσμος της ΟΛΜΕ,είναι ο θυμωμένος κόσμος του συντεχνιακού σοσιαλισμού (guild socialism).
Παρέχει αμφίβολης ποιότητας υπηρεσίες,οργισμένους εκπροσώπους και ανύπαρκτη καινοτομία.

Το Master Chef ανήκει στον κόσμο που δε φοβάται να δείξει τις γνώσεις του,να πειραματιστεί πάνω σε νέες ιδέες,να δοκιμάσει,να κρίνει,να αξιολογήσει και να αξιολογηθεί,να αναλάβει πρωτοβουλίες,να αποτύχει και να επωμιστεί την ευθύνη ή να επιτύχει και να δρέψει τον καρπό της ανταμοιβής.Τα μέλη του ανταγωνίζονται μεταξύ τους και μέσα απ'την αμοιβαία άμιλλα αναπτύσσουν τεχνικές δεξιότητες που τα βελτιώνουν και κοινωνικές αρετές που τα αναδεικνύουν: σεβασμό στο συμπαίχτη/συμπολίτη,υπευθυνότητα απέναντι στην κοινή προσπάθεια της ομάδας (κοινωνική ευθύνη),αυτοπειθαρχία και διαρκή τελειοθηρία μέσα από ειλικρινή αυτοκριτική διάθεση.Δε λείπουν φυσικά οι ανεπάρκειες (τεχνικές ή προσωπικές),οι εντάσεις,οι αντεγκλήσεις,μιλάμε για ανθρώπινη κοινότητα όχι για ιδεατή αγγελική κοινωνία.Αλλά στο τέλος-χάρις στο πνεύμα που περνάει η ομάδα των κριτών/παιδαγωγών-το κλίμα που διαμορφώνεται είναι ιδεατά αξιοκρατικό! Οι αποτυχόντες αναγνωρίζουν αυτοκριτικά τα όριά τους,η γενική αίσθηση είναι πως "δίκαια προχωρά αυτός που επιλέχθηκε".Είναι τόσο εξαντλητικά λεπτομερής η αξιολόγηση που σχεδόν αβίαστα εγγυάται την αξιοπιστία του εγχειρήματος.
Ο κόσμος του Master Chef παράγει ανθρώπους τεκμηριωμένα ικανότερους απ'όταν ξεκίνησαν,αδιαπραγμάτευτα ευγενείς (έστω και από επαγγελματική υποχρέωση) και συχνά χαμογελαστούς (τουλάχιστον σε σχέση με το μέσο εκπρόσωπο της ΟΛΜΕ).
Είναι ο κόσμος που προυποθέτει την προσωπική αγωνία και την επίπονη προετοιμασία πριν από οποιαδήποτε "απαίτηση ανταμοιβής".Ο κόσμος που γνωρίζει πως το αποτέλεσμα της δουλειάς του κρίνεται κάθε μέρα απ'τον υπέρτατο κριτή: τον πολίτη-καταναλωτή.Ο κόσμος που επιδιώκει την καινοτομία και τη διαρκή βελτίωση για να κρατήσει τον καταναλωτή ευχαριστημένο,αντί να απαιτεί από το απρόσωπο κράτος ανταμοιβή για το "υψηλό του λειτούργημα" που αρνείται να θέσει υπό τον έλεγχο του "κοινού".
Το Master Chef είναι ο κόσμος του ελεύθερου ανταγωνισμού,ο κόσμος του καινοτόμου,φιλελεύθερου καπιταλισμού.Παράγει επαγγελματίες που ικανοποιούν τις απαιτήσεις των καταναλωτών και προάγουν την καθημερινότητά τους.

Ακόμη και στο πεδίο των ανθρώπινων σχέσεων,ο δήθεν απάνθρωπος ανταγωνισμός του Master Chef έχει δημιουργήσει δεσμούς ανθρώπινης φιλίας ανάμεσα σε αρκετούς (φυσικά όχι όλους) από τους συμμετέχοντες.Δεν είμαι διόλου βέβαιος πως πίσω απ'τη διαφημισμένη "συναδελφική αλληλεγγύη" των συνδικάτων υπάρχουν αντίστοιχης ειλικρίνειας φιλίες.

Ο κόσμος της ΟΛΜΕ είναι αυτοαναφορικός,διαφημίζει τον κοινωνικό του ρόλο ενώ στην πράξη τον απαρνείται.
Αυτός του master chef επικαλείται την ατομική βελτίωση,για να προσφέρει τελικά στην κοινωνία.
Η ΟΛΜΕ απαιτεί συνεχώς πόρους για να βελτιώσει το έργο της.
Το master chef ζητά απ'τους παίχτες,με συγκεκριμένα υλικά,να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Η ΟΛΜΕ προκρίνει ανθρώπους φοβικούς απέναντι στον ανταγωνισμό,καχύποπτους στην καινοτομία,θυμωμένους.
Το master chef  ανθρώπους καινοτόμους,δημιουργικούς,σίγουρους για τις ικανότητές τους.
Η ΟΛΜΕ φοβάται την αξιολόγηση διότι δεν μπορεί να τη χειριστεί.
Το master chef την επιζητά,γιατί γνωρίζει πως σημασία έχει η προσπάθεια και πως ακόμη κι αν δεν είσαι πρώτος,έχεις ρόλο και θέση στην κοινωνία.

Η ζωή φυσικά είναι πολυπλοκότερη από ένα τηλεοπτικό παιχνίδι.Και πολλές φορές "θα σου καεί το φαγητό" όσο κι αν έχεις βάλει τα δυνατά σου.Αρκεί να'χεις τη διάθεση να ξαναπροσπαθήσεις.
Η ζωή επίσης είναι κατά κανόνα πιο εύθυμη απ'όσο την παρουσιάζουν οι θυμωμένοι συνδικαλιστές καθώς προσπαθούν να πείσουν για την "αδικία που βιώνουν".Αρκεί ν'απομακρύνεσαι που και που απ'το θόρυβο των συνθημάτων.

Νομίζω πως μια καλή συνταγή -μια και μιλάμε για master chef- είναι να εμπιστεύεσαι περισσότερο τις χαμηλές φωνές και τις χαμηλές φωτιές.
Κι ακόμη καλύτερα,να φτιάχνεις κάθε μέρα τις δικές σου συνταγές...

15/3/2013


1 comment: