Total Pageviews

Sunday, August 25, 2013

Φακελάκια

Αν googlαρει κανείς τις λέξεις "ιατροί-φακελάκια",ανακαλύπτει μια αξιοθαύμαστη ποικιλία εικόνων με τις οποίες διάφοροι καλλιτέχνες απεικονίζουν το συνδυασμό.Είναι τόσο ευφάνταστες μερικές που αξίζουν περαιτέρω ανάλυσης:

Εικόνα 1

Εικόνα 1: η εκδοχή-χειροπέδες

Κάπως φλύαρη σύλληψη,προσπαθεί να εισάγει το διδακτικό στοιχείο (χειροπέδες),αγνοώντας το γεγονός πως,το τελευταίο πράγμα που κρατάει κανείς όταν φέρει χειροπέδες είναι...το στηθοσκόπιο!








     



Εικόνα 2
   Εικόνα 2: η εκδοχή-γκάνγκστερ

         Η χειρουργική μάσκα παραπέμπει ευθέως σε                  κουκουλοφόρο ληστή τράπεζας.Το
           στηθοσκόπιο δίνει τον απαραίτητο
          high-tech τόνο ενώ,η δεσμίδα
         χαρτονομισμάτων στο πέτο αφήνει κάθε
         ερμηνεία ανοιχτή: ληστεύει αν και έχει λεφτά
         (δηλαδή από άποψη?) ή μήπως ληστεύει επειδή
         το ποσόν στο πέτο είναι σκανδαλωδώς
         ανεπαρκές (δηλαδή από ανάγκη?).
          Η εκδοχή (α) ικανοποιεί την ιδεαλιστική
           η δε (β) την υλιστική ερμηνευτική σχολή!                                                                        



Εικόνα 3
     Εικόνα 3: η εκδοχή "εύρηκα"!

     Ο ιατρός κρατά με τα χειρουργικά γάντια μια
     δεσμίδα χαρτονομίσματα! Θα μπορούσε να
     συνοδεύεται από επεξήγηση: "δείτε τι βρήκα      στην
     κοιλιά του αρρώστου"! Άλλη ερμηνεία,εισάγει το
     στοιχείο της υγιεινής στη διακίνηση μαύρου
     χρήματος: "μην πιάνετε χαρτονομίσματα δίχως
     γάντια"!

Εικόνα 4
 
        Εικόνα 4: η εκδοχή-μπιρίμπα! 

        Ο ιατρός κρατά χαρτονομίσματα υπό μορφή
        βεντάλιας.Μια πιθανή ερμηνεία είναι καθαρά
        επιδειξιομανής: "κοιτάξτε τι έχω"! Μια δεύτερη,
        πιο αλτρουϊστική υπονοεί διάθεση δωρεάς από
        πλευράς γιατρού: "διαλέξτε φύλλο"! Προσωπικά
        προτιμώ μια τρίτη,αμιγώς χαρτοπαικτική:
        "τα βλέπω"!  


Εικόνα 5
       Εικόνα 5: η εκδοχή-ακρόαση!

      Η σύλληψη είναι δωρικά αφαιρετική,όπως και η
      ερμηνεία: "ακρόαση μόνο σε έχοντες"!
      Πάσχει βέβαια από ιατρικής άποψης αφού,σε ένα
      πορτοφόλι η μόνη  φυσική εξεταστική μέθοδος
       που δεν μπορεί να εφαρμοστεί είναι η ακρόαση!
     Αντίθετα,όλες οι άλλες (επισκόπηση,ψηλάφηση,
     επίκρουση) είναι διαθέσιμες! Ακρόαση μπορεί να
     γίνει μόνο σε κέρματα και δε χρειάζεται
     στηθοσκόπιο! Ένα δεύτερο σφάλμα,είναι η
     συμβολική σύνδεση στηθοσκοπίου-χρημάτων.
Στοιχειώδης γνώση ιατρικής επιβάλλει στη θέση του στηθοσκοπίου να τοποθετηθεί το νυστέρι...


Εικόνα 6
   Εικόνα 6: η εκδοχή-splatter!

  Το αιματοβαμμένο χειρουργικό γάντι και ο
   φάκελος με τα χρήματα! Στο βάθος
   περιφρονημένα τα φίδια του Ασκληπιού και extra
   tip το ματωμένο σημάδι στο φάκελο,δίκην
   Don Corleone! Δε λείπει μια υποψία τρυφερότητας
   στον τρόπο που τα δάχτυλα του κτήνους αγγίζουν
   τον πολύτιμο φάκελο!



Εικόνα 7
     Εικόνα 7: "ο πρεσβύωπας χαρτοπαίχτης"!

     Πρόκειται για παραλλαγή της (4) αλλά με ιατρό
     πάσχοντα από πρεσβυωπία,εξ ου και η μεγάλη
     απόσταση χαρτονομισμάτων από οφθαλμούς.
     Πρόκειται ίσως για φιλο-ιατρική εικόνα αφού,
     αφήνει να εννοήσουμε πως ο γιατρός χρηματίζεται
     γιατί πρέπει επειγόντως να επισκεφθεί
     οφθαλμίατρο ("και ξέρετε τώρα πόσα παίρνουν
     αυτοί")!


Εικόνα 8
   Εικόνα 8: "ο δανδής"!

   Πρόκειται για ευθεία επίθεση στον πανεπιστημιακό
   ιατρό: είναι ο μόνος που φορά γραβάτα (συνήθως
   απαράδεκτης αισθητικής) και ο μόνος που φέρει
   στην εποχή μας το κλασικό μεταξωτό μαντήλι στο
   πέτο,το οποίο ενίοτε μπορεί να μπερδέψει κατά
   λάθος με κατοστάρικο! Το ροζ στηθοσκόπιο
   συμπληρώνει ιδανικά την εικόνα του καθαρού
   επαγγέλματος!



Και τώρα μια ρηξικέλευθη πρόταση:
Το φακελάκι είναι το φυσικό επακόλουθο δύο κινήτρων: του κινήτρου που έχει ο δότης για καλύτερη παροχή υπηρεσιών και του κινήτρου που έχει ο λήπτης για καλύτερη αμοιβή εργασίας.Επειδή αυτά τα δύο κίνητρα είναι αδύνατον να εκλείψουν απ'την ανθρώπινη φύση,η ιδανικότερη λύση είναι κατά τη γνώμη μου η νομιμοποίηση της έκτακτης αμοιβής!
Κάθε γιατρός θα φέρει τον προσωπικό του κωδικό στο λογιστήριο του Νοσοκομείο και αν επιθυμεί κάποιος να τον ανταμείψει,θα μπορεί να καταθέτει στο λογιστήριο όποιο ποσό επιθυμεί! Το Νοσοκομείο μπορεί να παρακρατά τμήμα του ποσού αυτού για κάλυψη ιδίων εξόδων και η αμοιβή εφόσον θα είναι νόμιμη θα υπόκειται στην αντίστοιχη φορολογία!

Η μόνη ένσταση που μπορεί κάποιος να προβάλλει είναι πως "έτσι θα δημιουργούνται στους γιατρούς κίνητρα επιλεκτικής άσκησης της ιατρικής,θα ασχολούνται δηλαδή περισσότερο με τους πληρώνοντες και θα παραμελούν τους άλλους"!
Πράγματι,υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο.
Σπεύδω όμως να σημειώσω πως και τώρα η άσκηση της ιατρικής υπακούει σε διαβαθμίσεις: οι γιατροί είναι άνθρωποι (ω ναι!) και είναι φυσικό να έχουν προτιμήσεις! Ένας δύσθυμος,κακότροπος,αγενής ασθενής είναι απολύτως βέβαιο πως δεν αντιμετωπίζεται με την ίδια προσοχή σε σύγκριση με κάποιον που έχει τα απολύτως αντίθετα χαρακτηριστικά! Δε θα ακούσετε κανέναν να το παραδέχεται,αλλά συμβαίνει και είναι απολύτως ανθρώπινο!
Άρα ο διαχωρισμός στην ιατρική πράξη υφίσταται ήδη και δίχως το κίνητρο του κέρδους!

Η νομιμοποίηση αντίθετα της επιπλέον αμοιβής θα έχει σωρεία θετικών επιπτώσεων:
α) εξαλείφει την άνομη συναλλαγή και τον ηθικό εκβιασμό
β) εξαφανίζει την παράνομη διακίνηση χρήματος
γ) ανταμοίβει τους εργατικούς ιατρούς σε σχέση με τους αδιάφορους και έτσι
δ) παρέχει κίνητρο βελτίωσης της απόδοσης των ιατρών
και επιπλέον
ε) εξαφανίζει τα κίτρινα ρεπορτάζ περί "χρηματισμού των αρπακτικών της υγείας" συμβάλλοντας στην αποενοχοποίηση των ιατρών: όταν έχουν φιλοτεχνηθεί τόσες εικόνες χρηματιζόμενων ιατρών,είναι μάλλον ουτοπικό να πιστεύει κανείς πως στη λαϊκή συνείδηση ενοχοποιούνται "λίγοι επίορκοι"...

Είμαι βέβαιος πως και αυτή η άποψή μου είναι μειοψηφική στην ελληνική κοινωνία!
Προτιμούμε να δηλώνουμε "σοκαρισμένοι απ'την εμπορευματοποίηση της υγείας" και ,την ίδια στιγμή, να "σπρώχνουμε μαύρα όποτε μπορούμε" παρά να μιλήσουμε τη γλώσσα της καθημερινότητας...

25/8/2013

Wednesday, August 14, 2013

Ο ρόλος του θύματος ως πολιτική επιλογή

Τα όσα συμβαίνουν με την πώληση του ραδιοσταθμού 902 είναι εν πολλοίς γνωστά: ο σταθμός ανήκει στο ΚΚΕ (για την ακρίβεια δωρήθηκε στο ΚΚΕ απ'την Ελληνική Πολιτεία) και το κόμμα αποφάσισε να τον πουλήσει.
Ως εδώ καμία ένσταση,τουλάχιστον από εμένα.Σε μια ανοιχτή οικονομία οι αγοραπωλησίες είναι κάτι αυτονόητο.Ωστόσο,αυτή η αγοραπωλησία συγκεντρώνει σωρεία ιδιαίτερων χαρακτηριστικών,τα οποία συνόψισε πολύ εύστοχα ο Θάνος Τζήμερος σε ανάρτησή του:
- Πώς απέκτησε ο 902 άδεια πανελλήνιας εμβέλειας; Πλήρωσε γι’ αυτή;
- Αν δεν πλήρωσε να την αγοράσει, πώς έχει δικαίωμα να την πουλήσει;
- Όταν όλα αυτά τα χρόνια, το ΚΚΕ παρουσίαζε τον 902 όχι ως επιχείρηση (παρά τις αθρόες – τριτοκλασάτες συνήθως - διαφημίσεις που προέβαλλε), αλλά ως όπλο διάχυσης των σοσιαλιστικών ιδεών, η πώληση είναι “ξεπούλημα” των όπλων στον ταξικό εχθρό, ή κάνουμε κάπου λάθος;
- Ποιο είναι το τίμημα και ποιος ο αγοραστής; 
- Γιατί οι επιχειρηματίες του Περισσού απέκρυψαν ότι η off shore εταιρεία που τον αγόρασε συστάθηκε μόλις την περασμένη Πέμπτη, ακριβώς για να συγκαλύψει τα πρόσωπα και τα συμφέροντα που είναι πίσω από την αγορά;
- Με ποιον τρόπο θα απολύσουν τους εργαζόμενους αφού αυτό απαγορεύεται για επιχείρηση που πουλιέται εν λειτουργία;
- Υπήρχαν εργαζόμενοι με «μαύρα» στον 902 που καλύπτονταν πίσω από την ιδιότητα του εθελοντή, ναι ή όχι;


Στις εύλογες απορίες Τζήμερου,αλλά και στην κριτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ (εμφορούμενος από  ιδεολογική διαφοροποίηση) και η ΕΣΗΕΑ (εκκινούμενη από συνδικαλιστικό ενδιαφέρον),το μεν ΚΚΕ απάντησε με αυτήν την ανακοίνωση,ο δε "Ριζοσπάστης" φιλοξένησε αυτό το άρθρο της Λ.Κανέλλη.Το ύφος και το περιεχόμενό τους τα αφήνω στην κρίση του αναγνώστη.Απάντηση όμως επί της ουσίας στα ερωτήματά του,ο Θ.Τζήμερος δεν έλαβε.Τολμώ να υποθέσω πως κανείς δεν πρόκειται να λάβει.Στα εύλογα ερωτήματά του,θα προσθέσω άλλο ένα,ρητορικό κι αυτό: "πόσο φόρο θα εισπράξει το ελληνικό δημόσιο απ'την αγοραπωλησία"? Το ερώτημα απευθύνεται προς το υπουργείο οικονομικών και τον "αμείλικτο κυνηγό φοροφυγάδων" αρμόδιο υπουργό...

Το θέμα μας όμως δεν είναι η αδιαφανής,με όρους μαφιακών μεθοδεύσεων αγοραπωλησία του 902.
Αυτή, δε θα ήταν δυνατή χωρίς την πολιτική κάλυψη της Ελληνικής Πολιτείας.

Ούτε το ζήτημα που τίθεται είναι πόθεν εκπηγάζει η πολιτική ασυλία του ΚΚΕ απ'το σύνολο των Πολιτειακών παραγόντων (κομμάτων,κυβέρνησης,ελεγκτικών αρχών,ΜΜΕ,συνδικάτων και λοιπών προθύμων συμπαραστατών).

Δεν είναι επίσης η ιδεολογική/πολιτική ασυνέπεια του ΚΚΕ,το οποίο άλλα διακηρύσσει και άλλα πράττει,το κίνητρο αυτής της ανάρτησης.

Αυτό που προσωπικά με απασχολεί,είναι:  πώς το συγκεκριμένο κόμμα το οποίο είναι ιδεολογικά ασυνεπές,πολιτικά κομπογιαννίτικο,αισθητικά καθηλωμένο στο σοσιαλιστικό ρεαλισμό και με πρακτικές γενικευμένης κρυψίνοιας και μυστικοπάθειας που παραπέμπουν στα αστυνομικά καθεστώτα του πάλαι ποτέ "υπαρκτού σοσιαλισμού",θα εξακολουθήσει να συγκινεί το 5% περίπου του εκλογικού σώματος.

Νομίζω πως ο βασικότερος λόγος για το "απέθαντο ΚΚΕ" το οποίο συνεχίζει να ομνύει στο φάντασμα του παγκοσμίως πια αποδοκιμασθέντος κομμουνισμού,είναι η ταύτισή του με το εθνικό μας αφήγημα: αυτό του θύματος!
Οι μεταπολεμικές γενιές μεγάλωσαν με αυτήν ακριβώς τη συλλογική μυθολογία: είμαστε ο εκλεκτός λαός που οι γύρω τον επιβουλεύονται και εξυφαίνουν συνωμοσίες για να τον εκμηδενίσουν!
Τα πρώτα σπέρματα της αντίληψης συλλογικής καταδίωξης που μας κατατρέχει,μπορούν να ανιχνευθούν στον Μακρυγιάννη: "τρώνε από εμάς και μένει και μαγιά" γράφει στα απομνημονεύματά του για τα θηρία-ξένα έθνη- τριγύρω μας.
Από τότε,κάθε εθνική συμφορά,έχει την απαραίτητη ερμηνευτική της παραλλαγή στην αναζήτηση του αποδιοπομπαίου ξένου δάκτυλου: το '22 "μας πούλησαν" οι ξένοι στον Κεμάλ, το 46-49 "μας βάλανε" οι ξένοι να φαγωθούμε, το "67 "οι ξένοι επέβαλλαν δικτατορία", το "74 "μας φάγανε την Κύπρο" οι ξένοι φυσικά και το 2010 "μας παγίδεψαν" στα μνημόνια οι μισέλληνες ξένοι...
Ο ένοχος ποικίλει κατά περιόδους,είναι όμως πάντοτε δόλιος και μισεί τον Ελληνισμό: οι Εγγλέζοι,οι Αμερικάνοι,η Ιντέλλιτζενς και η CIA, ο Τσώρτσιλλ και ο Κίσσινγκερ, η Μοσάντ και η λέσχη Μπίλντερμπεργκ, οι Μασόνοι και οι Σιωνιστές,οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι και βέβαια η Μέρκελ και οι τροϊκανοί της!
Τελευταία στο συνωμοσιολογικό σύμπαν έχουν προστεθεί οι Νεφελίμ και οι εξωγήινοι,οι ελεγκτές εγκεφάλων που μας ψεκάζουν,οι νεοφιλελεύθεροι βρυκόλακες που εφαρμόζουν "δόγματα σοκ" και βέβαια η διαχρονική "αποτυχία του καπιταλισμού"!
Το σενάριο επιτρέπει και συνδυασμούς των ανωτέρω θεωριών,έτσι ώστε να ικανοποιηθεί κάθε γούστο: εθνικιστές ακροδεξιοί,κομμουνιστές,θρησκόληπτοι ζηλωτές,άθεοι σοσιαλιστές,απολιτίκ εξυπνάκηδες που "όλα τα ξέρουν".

Δίχως τη βαθιά εδραιωμένη αντίληψη του θύματος,οι θεωρίες συνωμοσίας θα μαραίνονταν ελλείψει αποδείξεων.
Ο ορθολογισμός προυποθέτει την απόδειξη μιας θεωρίας πριν την αποδοχή της.
Το ένστικτο όμως αρκείται στη διαίσθηση: δε ζητά αποδείξεις,δεν τις χρειάζεται,τα ορμέμφυτα δεν υπακούν στη λογική!
Η μεταπολεμική Ελλάδα δάκρυζε με τον αδικημένο Ξανθόπουλο που ήταν πάντοτε τίμιος και δόλια ριγμένος και συνεπαίρνονταν με τους λυγμούς του Καζαντζίδη για τη φτώχεια και τον κατατρεγμό.
Η εδραιωμένη αντίληψη στο υποσυνείδητο του 'Ελληνα ήταν πως "ο φτωχός είναι ενάρετος" και γι'αυτό δεν έκανε λεφτά "πατώντας επί πτωμάτων" όπως "οι πλούσιοι"!
Η φτώχεια απέκτησε ηθική διάσταση,έγινε πιστοποιητικό αρετής,σε αντιδιαστολή με τον πλούτο ο οποίος πάντοτε ήταν "ανήθικος".

Η ηθική απαξίωση του πλούτου ήταν και παραμένει κοινό χαρακτηριστικό της ρητορικής τόσο του εκκλησιαστικού,όσο και του κομμουνιστικού ιερατείου.Για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους και τα δυο αποκήρυσσαν δημοσίως (αλλά απολάμβαναν εν κρυπτώ) τον καπιταλισμό και τον υλιστικό ευδαιμονισμό του.

Η πολιτική οξύνοια του Ανδρέα Παπανδρέου,διαχειρίστηκε το συλλογικό μύθο του θύματος με μοναδική μαεστρία: δεν αρκέστηκε στην κατάληψη και νομή της εξουσίας,αλλά δημιούργησε ένα νέο σύστημα αξιών που κυριάρχησαν στη μεταπολίτευση και άλωσαν ιδεολογικά/πολιτικά/αισθητικά/πολιτισμικά τόσο την παραδοσιακή δεξιά,όσο και την αριστερά σε κάθε της διάσταση.Μόνο ο Ανδρέας κατάφερε να αποδομήσει στην πράξη το ρόλο του θύματος,δίχως να καταρρίψει τη συμβολική του αξία! "Πλουτίστε,αλλά ταυτόχρονα δηλώστε αλληλέγγυοι στη φτωχολογιά! Γίνετε κατεστημένο,δηλώνοντας ταυτόχρονα θύματα"!
Πολιτικό επίτευγμα αληθινά αριστοτεχνικό και μακιαβελλικά αμοραλιστικό!
Γι'αυτό και επικράτησε καθολικά στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια!

Είναι αλήθεια πως,το ΚΚΕ κατάφερε να διατηρήσει μια σχετική αυτοτέλεια έναντι του "ανδρεϊσμού".
Λεηλατήθηκε πολιτικά,αλλά όχι στο βαθμό των υπολοίπων.Υπήρξε συνδαιτημόνας στον μπουφέ,αλλά όχι απροκάλυπτα.Άλλωστε ως το '89 δέχονταν τη συντροφική χρηματοδότηση της ΕΣΣΔ.
Περισσότερο για λόγους αισθητικής-συμβατής και με την ηλικία των εξεχόντων μελών του-το κόμμα κατάφερε να πιστωθεί το ρόλο του "γραφικού θύματος" της μεταπολίτευσης,στη συνείδηση των περισσότερων.
"Εντάξει μωρέ,γραφικοί είναι,αλλά έχουν καλές προθέσεις",περίπου αυτή είναι η επίσημη θέση της πολιτείας και των εκπροσώπων της,καθώς και της πλειοψηφίας των ΜΜΕ,για τη θέση του κόμματος στο πολιτικό πεδίο.
Εξ ου και η απροκάλυπτη εθιμική ανοχή της ρητορικής του: αφήνουν τους εκπροσώπους του να λένε το γνωστό ποίημα και προχωρούν παρακάτω! Καμία ερώτηση,καμία αμφισβήτηση,από κανένα πάνελ!
Μέχρι και στο φαιδρό "συνταγματικό τόξο" είναι διατεθειμένοι να το εντάξουν: ναι,το κόμμα που ευθέως αμφισβητεί την κοινοβουλευτική δημοκρατία και επιδιώκει τη δικτατορία του προλεταριάτου!

"Το συγχωρούμε" όμως,γιατί "είναι θύμα" ή έτσι τουλάχιστον έχει πείσει ότι είναι!
Στη χώρα μας,ελλείψει στέρεας ιδεολογικής παράδοσης,δεν ενδιαφέρει η επιχειρηματολογία και η ορθολογική αντιπαράθεση.Περισσότερο μετρούν οι συμβολισμοί και η δραματουργία: ο Καζαντζίδης που τραγουδά με τα μάτια κλειστά και το κεφάλι στον ουρανό,ο Ξανθόπουλος και η μαυροντυμένη μάνα του και το "τιμημένο" που είναι "πλάι στον εργάτη" (ακόμη κι όταν τον απολύει...).

Αυτός ο συνδυασμός ανορθολογιστικού αταβισμού,συνωμοσιολογικής αφήγησης και αναγνώρισης του θύματος ως ηθικά ανώτερης οντότητας,είναι που διατηρεί στη χώρα ζωντανό έναν πολιτικό βρυκόλακα.
Και θα τον ανταμείψει με διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό ψήφων στις επόμενες εκλογές...

14/8/2013

Sunday, August 4, 2013

Μια πρόταση για τον ΕΟΠΥΥ

Είναι αναγκαίο,για να επεξεργαστούμε ένα πρόβλημα να μπορούμε αξιόπιστα να το περιγράψουμε.Αυτό με τη σειρά του επιβάλλει ακριβείς μετρήσεις.Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία,αυτή τη στιγμή (20/6/2013) στη χώρα μας υπάρχουν 3,6 εκατομμύρια εργαζόμενοι, 2,7 εκατομμύρια συνταξιούχοι και 4,7 εκατομμύρια μη εργαζόμενοι (άνεργοι και λοιπές πληθυσμιακές ομάδες).

Το σύστημα περίθαλψης υπό κρατική πρόνοια,το οποίο εδώ και ενάμιση χρόνο υλοποιείται μέσω του ΕΟΠΥΥ,βασίζεται στη χρηματοδότηση του παρόχου υπηρεσιών υγείας από τμήμα του εισοδήματος των πολιτών. Με απλά λόγια,από τους εργαζόμενους παρακρατείται ένα ποσό κάθε μήνα,για να χρηματοδοτήσει τον ΕΟΠΥΥ.
Αν μελετήσουμε το σχετικό ΦΕΚ περί ΕΟΠΥΥ (18/12/2012) θα διαπιστώσουμε πως η χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ προβλέπεται

"Οι πόροι του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. προέρχονται από:
• τις προβλεπόμενες εισφορές ασφαλισμένου – εργο−
δότη – συνταξιούχων – ασφαλιστικού ταμείου
• την ετήσια επιχορήγηση από τον Κρατικό Προϋ−
πολογισμό ως συμμετοχή του δημοσίου στην τριμερή 
χρηματοδότηση νέων ασφαλισμένων, σύμφωνα με το 
άρθρο 35 του Ν. 2084/1992 (Α΄, 65)
• τα έσοδα από τυχόν κοινωνικούς πόρους υπέρ των 
Φορέων και Κλάδων Υγείας
• προσόδους περιουσίας, απόδοση κεφαλαίων και 
αποθεματικών, καθώς και κάθε άλλο έσοδο που προ−
βλέπεται από την οικεία νομοθεσία ή άλλες γενικές 
διατάξεις νόμων
• δωρεές, κληρονομιές, κληροδοτήματα και κτήσεις 
από άλλη χαριστική αιτία
• από προσόδους από τη χρηματοοικονομική διαχεί−
ριση των διαθεσίμων κεφαλαίων και αξιών
• ποσά από επιβολή προστίμων και άλλων χρηματι−
κών ποινών
• έσοδα από παροχή υπηρεσιών σε ασφαλισμένους 
ασφαλιστικών εταιρειών, οι οποίες συνάπτουν συμβάσεις 
με τους ασφαλιστικούς φορείς, καθώς και σε αλλοδαπούς, 
σύμφωνα με τις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας
• έσοδα από την παροχή στατιστικών δεδομένων που 
αφορούν στην αγορά και κατανάλωση φαρμάκων και 
υγειονομικού υλικού
• οι προβλεπόμενοι πόροι από τις διατάξεις του άρ−
θρου 19 του Ν. 3918/2011 (Α΄ 31),
• είσπραξη ποσών επιστροφής (rebate) από φαρμακεία 
και φαρμακευτικές εταιρείες, σύμφωνα με τις διατάξεις 
των άρθρων 34 και 35 του Ν. 3918/2011, όπως ισχύουν 
κάθε φορά, καθώς επίσης και οποιαδήποτε άλλη επι−
στροφή (rebate) που θεσμοθετείται ή συμφωνείται μετά 
από διαπραγμάτευση της Διοίκησης του Οργανισμού".


Είναι σαφές πως,ο κύριος χρηματοδότης του ΕΟΠΥΥ είναι οι εργαζόμενοι (όσοι δηλαδή ανήκουν στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό) και ο κρατικός προυπολογισμός. 

Με βάση λοιπόν τα σημερινά δεδομένα,ένας εργαζόμενος χρηματοδοτεί την πρωτογενή φροντίδα υγείας τριών ανθρώπων: του ιδίου,ενός συνταξιούχου και ενός μη εργαζόμενου.
Αυτή η αναλογία χρηματοδότησης 1/3, δημιουργεί εύλογες απορίες ως προς την επάρκειά της.
Αν συνυπολογιστεί το-επιβεβαιωμένο πλέον-γεγονός της χρεοκοπίας του κράτους μας,το συμπέρασμα είναι πως οι δύο βασικοί χρηματοδότες του ΕΟΠΥΥ,αντιμετωπίζουν σοβαρή δυσκολία να ανταποκριθούν.
Κοινώς ο ΕΟΠΥΥ χρειάζεται χρήματα τα οποία δεν είναι σήμερα διαθέσιμα!

Πρέπει να σημειωθεί πως ο ΕΟΠΥΥ έχει επιφορτιστεί με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.Δηλαδή με το σύνολο των αναγκαίων διαγνωστικών εξετάσεων αλλά και ιατρικών υπηρεσιών που απαιτούνται, προκειμένου να υπάρχει επαρκής υγειονομική πρόληψη και αντιμετώπιση των ασθενειών για το μεγάλο εύρος του πληθυσμού.
Για να το πούμε απλά,οτιδήποτε δε χρειάζεται νοσηλεία σε νοσοκομείο,εντάσσεται στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (κλινικές εξετάσεις σε ιατρεία,διαγνωστικές δοκιμασίες,παρακλινικός έλεγχος,εμβολιασμοί,προγράμματα πρόληψης κλπ).
Ο νομικός ορισμός της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας παρατίθεται από το ίδιο ΦΕΚ:

Ως «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας» (Π.Φ.Υ.) νοούνται 
όλες οι υπηρεσίες και πράξεις, οι οποίες διενεργούνται 
με σκοπό την πρόληψη και αποκατάσταση των βλαβών 
υγείας:
• Στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, στα ολο−
ήμερα ιατρεία και τα διαγνωστικά εργαστήρια αυτών
• Στις υπηρεσίες του ΕΚΑΒ
• Στα Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία
• Στα Αγροτικά Ιατρεία
• Στα Πολυιατρεία και Ιατρεία του ΕΟΠΥΥ
• Στα Κέντρα Αποθεραπείας – Αποκατάστασης Ημε−
ρήσιας Νοσηλείας
• Στις Ιδιωτικές Κλινικές που λειτουργούν εξωτερικά 
ιατρεία και διαπιστευμένα Διαγνωστικά Εργαστήρια.
• Στους Ιδιωτικούς Φορείς, όπως περιγράφονται στο 
άρθρο 28 του Ν. 3846/2010 (Α΄, 66)
• Στις Μονάδες Ψυχικής Υγείας
• Στις Μονάδες Χρόνιας Αιμοκάθαρσης
• Στις Κινητές Μονάδες Πρωτοβάθμιας Υγείας του 
άρθρου 14 του Ν. 2071/1992 (Α΄, 123)
• Στους Σταθμούς Προστασίας Μάνας, Παιδιού & Εφή−
βου, όπου διαθέτει ο Οργανισμός.
• Στα Εργαστήρια Φυσικοθεραπείας του Οργανισμού, 
στα Ιδιωτικά Εργαστήρια Φυσικοθεραπείας και στους 
κατ’ οίκον φυσικοθεραπευτές.


Από όσα έχουν ως τώρα εκτεθεί,προκύπτουν τρία βασικά συμπεράσματα:
1) Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (ΠΦΥ),αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους κλάδους υγειονομικής φροντίδας για το γενικό πληθυσμό.Σε επίπεδο δε πρόληψης,αποτελεί το μοναδικό!
2) Η επαρκώς λειτουργούσα ΠΦΥ,περιορίζει την ανάγκη των ανθρώπων για νοσοκομειακή νοσηλεία,με προφανείς ευεργετικές συνέπειες,τόσο για τους ίδιους,όσο και για τον προυπολογισμό.
3) Ο υπάρχων φορέας ΠΦΥ στην Ελλάδα (ΕΟΠΥΥ) υποχρηματοδοτείται και κατά συνέπεια έχει περιορισμένες "επιχειρησιακές δυνατότητες".

Ταυτόχρονα,αποτελεί νομίζω κοινή παραδοχή πως:
α) Είναι απαραίτητη η ύπαρξη ΠΦΥ (κάθε χώρα διαθέτει το δικό της) και
β) Ο φορέας ΠΦΥ πρέπει να είναι προσβάσιμος σε όλο το εύρος του πληθυσμού (ασφαλισμένους ή όχι,εργαζόμενους και μη)

Πώς θα λυθεί λοιπόν το ζήτημα της επαρκούς χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ?

-Η μια προσέγγιση είναι η αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης.Θα ήταν εφικτή,αν η χώρα δεν είχε χρεοκοπήσει.
-Η δεύτερη προσέγγιση είναι η αύξηση των υγειονομικών εισφορών.Σκοντάφτει όμως κι αυτή στην αναλογία 1/3 που την καθιστούν ακόμη δυσκολότερη η υψηλή ανεργία και η δημογραφική γήρανση.
-Μια τρίτη προσέγγιση,διόλου δημοφιλής,είναι η συμμετοχή των ασθενών στο κόστος της ΠΦΥ.

Επειδή αυτή τυγχάνει να είναι και η δική μου πρόταση,ας την αναλύσω λίγο περισσότερο:

* Όσοι ιατροί επιθυμούν εντάσσονται στον ΕΟΠΥΥ ελεύθερα και δίχως περιορισμούς ως προς ειδικότητα,γεωγραφική κατανομή ή οτιδήποτε άλλο.
* Το κράτος εκδίδει τιμολόγιο αποζημίωσης πράξεων κατά το ύψος που κρίνει πρόσφορο.Σήμερα,η ιατρική επίσκεψη σε γιατρό του ΕΟΠΥΥ αποτιμάται σε 10 ευρώ (μεικτά).Η ακριβής αποζημίωση,μετά το φόρο,την παρακράτηση rebate 10% και την καθυστέρηση απόδοσής της (ενίοτε και πέραν του εξαμήνου),είναι σχεδόν η μισή! Το κράτος λοιπόν μπορεί να κοστολογήσει κάθε ιατρική επίσκεψη ή πράξη,καθώς επίσης και να θέσει τους περιορισμούς που επιθυμεί στη συχνότητα των επισκέψεων ή πράξεων που θα αποζημιώνει (παράδειγμα: μία επίσκεψη το μήνα ή ένας υπέρηχος καρδιάς ανά έτος,ηλικιακοί περιορισμοί,ειδικές προβλέψεις για χρονίως πάσχοντες)
* Καταργείται η μηνιαία αντιμισθία των ιατρών του ΕΟΠΥΥ.
* Κάθε ιατρός αναρτά κοστολογημένο τιμολόγιο της επίσκεψης και των πράξεών του.
* Ο ασθενής πληρώνει τον ιατρό,εισπράττει νόμιμη ΑΠΥ και ο ΕΟΠΥΥ αποδίδει στον ασφαλισμένο το προβλεπόμενο (βάσει κρατικού τιμολογίου) ποσό. Η τυχόν διαφορά μεταξύ των δυο ποσών καλύπτεται απ'τον ασφαλισμένο!


Το σύστημα που προτείνω έχει τα εξής πλεονεκτήματα:
α) Είναι πιθανώς οικονομικότερο απ'το υπάρχον.Αν και είναι δύσκολοι ακριβείς υπολογισμοί (ελλείψει στοιχείων) αρκεί ο εξής συλλογισμός.Ακόμη κι αν υποθέταμε πως 11 εκατομμύρια Έλληνες επισκέπτονται κάθε μήνα ιατρό,το ετήσιο κόστος της επισκεψιμότητας (με κόστος επίσκεψης 5 ευρώ/άτομο) θα ήταν 660 εκατομμύρια.Σήμερα με ονομαστικό ΑΕΠ 184,5 δις.(στοιχεία εδώ )και το 0,6% αυτού να χρηματοδοτεί τον ΕΟΠΥΥ,το αντίστοιχο ποσό είναι περίπου 1,1 δις (εκ των οποίων τα 350 εκ.είναι κλειστό ποσό που θα διατεθεί για εργαστηριακές εξετάσεις).Ήδη όμως,ο ΕΟΠΥΥ έχει υπερβεί τη χρηματοδότηση και αναζητούνται..."λύσεις".
β) Ευνοεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό στην παροχή ιατρικών υπηρεσιών.Κάθε ασθενής επιλέγει ο ίδιος τον ιατρό του και όχι αυτόν που του επιβάλλει ο ΕΟΠΥΥ.
γ) Αίρει τον αποκλεισμό πολλών ιατρών από την αγορά εργασίας .Καταργείται η διαπλοκή στο χώρο της προσφοράς ιατρικής εργασίας,εξαφανίζονται οι στρεβλώσεις που ευνοούν μερικούς ιατρούς σε βάρος άλλων,ευνοούνται συνθήκες αξιοκρατικού ανταγωνισμού.
δ) Εκλογικεύεται η συμπεριφορά των χρηστών υγείας,έναντι του παρόχου.Από το μοντέλο του πολίτη που επισκέπτονταν κατά βούληση τα ιατρεία και αξίωνε παρακλινικές εξετάσεις άνευ ιατρικής ενδείξεως,θα περάσουμε βαθμιαία στον πολίτη που θα προσμετρά το κόστος της υγείας του,θα υιοθετεί συμπεριφορές πρόληψης,θα αξιολογεί τον ιατρό του (αντί να τον θεωρεί γραμματέα του ΕΟΠΥΥ).

Σήμερα,το Ελληνικό κράτος,υιοθετώντας τη λογική της "δωρεάν υγείας",αναγκάζεται ελλείψει χρημάτων να βομβαρδίζει τον ΕΟΠΥΥ με εγκυκλίους...περιορισμού των παροχών υγείας!
Επιπλέον,επιστρατεύει διοικητικούς ελέγχους και πειθαρχικά μέτρα σε βάρος των παρόχων-ιατρών.
Αυτή η αδιέξοδη πρακτική υπονομεύει το επιστημονικό κύρος των ιατρών και επιτείνει τη δυσπιστία του πολίτη απέναντί τους.Και βέβαια, εισάγει μια παράμετρο που-αν και δεν είναι εύκολα μετρήσιμη-δρα καταλυτικά στην ποιότητα της δουλειάς του γιατρού: την αποπροσωποποίηση της ιατρικής!

Εκτιμώ πως η πρότασή μου-ανοιχτή φυσικά σε ενστάσεις και τροποποιήσεις-ίσως δίνει μια λύση.


ΥΓ Η ΕΝΙ-ΕΟΠΥΥ σε πρόσφατη ανακοίνωσή της,έθεσε το ζήτημα της συμμετοχής του ασφαλισμένου (με 5 ευρώ) στην ιατρική επίσκεψη.Νομίζω πως το σκεπτικό της συνάδει με τις διαπιστώσεις μου.

4/8/2013