Total Pageviews

Monday, December 12, 2011

Politically-correct αδιέξοδα


Αφορμή γιά το κείμενο αυτό μου έδωσε μια σχετική ανάρτηση στο blemilo http://blemilo.blogspot.com/2011/12/blog-post_08.html
Πρόσφατα,το υπουργείο δικαιοσύνης έδωσε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο που αποσκοπεί-σύμφωνα με τους εμπνευστές του-"στην καταπολέμηση των εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας".

Εξ αρχής τοποθετούμαι απέναντι σε οποιαδήποτε διάκριση μεταξύ των ανθρώπων.
Δεν υποστηρίζω πως οι άνθρωποι έχουν ίσες ικανότητες ή δεξιότητες (το αντίθετο ισχύει).
Υποστηρίζω απλά πως οι όποιες διαφοροποιήσεις των ατόμων(φυλετικές,εθνοτικές,ιδεολογικές,θρησκευτικές,σωματικής αρτιμέλειας,σωματικής δύναμης,πνευματικής απόδοσης,οικονομικού status,διακυμάνσεως ταλέντου ή δεξιοτήτων κ.α)δεν νομιμοποιούν καμία πολιτεία να προβαίνει σε διακρίσεις μεταξύ των πολιτών,επιφυλάσσοντας επιλεκτική συμπεριφορά (προνομιακή για τους μεν-μειωτική για τους δε).
Η πολιτική ισονομία,είναι θεμελιώδης αρχή για μια ανοιχτή-φιλελεύθερη κοινωνία.
Κατά συνέπεια,μια πολιτεία που σέβεται τους πολίτες της και τις διαφοροποιήσεις τους,νομοθετεί με πνεύμα ανεκτικότητας (tolerance),σεβασμού της διαφορετικότητας και απουσίας διακρίσεων οποιασδήποτε μορφής.

Tαυτόχρονα όμως,η εν λόγω πολιτεία,δε δικαιούται να διώκει τις τυχόν αντίθετες αντιλήψεις ενός εκάστου των μελών της,εφόσον αυτές παραμένουν ατομικές και δεν οδηγούν σε εκδηλώσεις ρατσιστικής συμπεριφοράς.
Με λίγα λόγια,μια πολιτεία που δηλώνει αντι-ρατσιστική,όταν διώκει -έστω για "προληπτικούς λόγους"-τους ρατσιστές για το φρόνημά τους (και όχι για τις πράξεις τους),τότε αυτο-αναιρείται στην πράξη,αφού επιδεικνύει διακριτική μεταχείριση σε βάρος μιας ομάδας πολιτών (εν προκειμένω,τους ρατσιστές).

Για να το θέσουμε αλλιώς,όσο κι αν δε μας αρέσουν οι ρατσιστές,το να επιχειρούμε την προληπτική τους φίμωση,αποτελεί τυπικά ρατσιστική συμπεριφορά από μέρους μας.

Επιχειρεί άραγε το υπό κατάθεση σχέδιο νόμου,κάτι τέτοιο?
Ας δούμε κάποια άρθρα του:

Άρθρο 3

1. Όποιος από πρόθεση, δημόσια προφορικά ή διά του τύπου ή μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το γενετήσιο προσανατολισμό, ή κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι(6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή χιλίων έως πέντε χιλιάδων (1.000 – 5.000) ευρώ.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου είχε ως άμεσο επακόλουθο την τέλεση εγκλημάτων, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή τριών έως δέκα χιλιάδων (3.000 – 10.000) ευρώ, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.


Ηδη,η παρουσία των δυο παραγράφων,σημαίνει πως η (1) δε συνεπάγεται αναπόφευκτα τη (2).Σωστά λοιπόν,η τέλεση του ρατσιστικού εγκλήματος,τιμωρείται βαρύτερα από την παρακίνηση σ'αυτό.Σωστά επίσης και η παρακίνηση/προπαγάνδιση τέτοιων ενεργειών θεωρείται κολάσιμη,αφού καλλιεργεί το θεωρητικό υπόβαθρο για τη μελλοντική υλοποίηση ρατσιστικών ενεργειών.Καμία λοιπόν επιφύλαξη,για το άρθρο 3.

Άρθρο 4
1. Όποιος δημόσια προφορικά ή διά του τύπου ή μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει ή αρνείται ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως ορίζονται στα άρθρα 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρθρο 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου που προσαρτάται στη Συμφωνία του Λονδίνου της 8ης Αυγούστου 1945 και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή ή το γενετήσιο προσανατολισμό κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) έτη και χρηματική ποινή χιλίων έως τριών χιλιάδων (1.000 – 3.000) ευρώ.

2. Για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου απαιτείται τα εγκλήματα αυτά να έχουν αναγνωριστεί με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς δικαστηρίου.


Εδώ,αρχίζουν τα προβλήματα.Επιχειρείται,κατά τρόπο αυθαίρετο,να επιβληθεί η επίσημη ιστορική άποψη ως η μόνη νόμιμη.Γι'αυτό άλλωστε και γίνεται επίκληση στις διεθνείς συνθήκες.Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά:
-ακόμη κι αν είμαστε πεπεισμένοι για τη φρίκη του ολοκαυτώματος,δεν έχει το δικαίωμα κάποιος να έχει αντίθετη άποψη?Με ποιό δικαίωμα νομοθετούμε τη λογοκρισία του?
-τί συμβαίνει με περιπτώσεις γενοκτονίας για τις οποίες δεν υπάρχει ομοφωνία δικαστικής ετυμηγορίας? Τυπικό παράδειγμα,η γενοκτονία των Αρμενίων:έχει αναγνωριστεί ως τέτοια από τη Γαλλία,ενώ η Ελλάδα δεν έχει επίσημη θέση.Ενας πολίτης,εντός της Ελληνικής επικράτειας,ο οποίος είτε αποδέχεται,είτε αρνείται το ιστορικό αυτό γεγονός,πότε παραβιάζει τον νόμο και με ποιό σκεπτικό?
-τί θα συμβεί στην περίπτωση που,η ιστορική έρευνα,οδηγήσει σε αναθεώρηση της επίσημης εκδοχής? Θυμίζω τη μαζική δολοφονία στο Κατύν,για την οποία η μεταπολεμική επίσημη εκδοχή στην Πολωνία ενοχοποιούσε τους Ναζί και,μόλις μετά την πτώση της ΕΣΣΔ,αποκαταστάθηκε η ιστορική αλήθεια (έγκλημα του Στάλιν):οι ένοχοι του χθες ήταν οι αθώοι του αύριο και αντίστροφα!

Το άρθρο 4,είναι προβληματικό,διότι,στο όνομα του αντι-ρατσισμού,επιχειρεί να επιβάλλει μια ιστορική εκδοχή ως αποκλειστικά νόμιμη,ως μη επιδεχόμενη έρευνας ή αμφισβήτησης,επιχειρεί με άλλα λόγια να δογματίσει.Νόμος όμως,ο οποίος παράγει δόγματα,είναι εκ φύσεως νόμος καταπιεστικός της αντίθετης άποψης και συνεπώς λογοκρίνει εμπράκτως.
Δεν είναι λογικό όμως,στο όνομα του αντι-ρατσισμού,να επιβληθεί λογοκρισία!

Σε τελική ανάλυση,είμαστε αντι-ρατσιστές,επειδή ο ρατσισμός δεν έχει καμία επιστημονική τεκμηρίωση (είναι αντιεπιστημονική θεωρία),αλλά και επειδή,οποτεδήποτε κι αν εφαρμόστηκε ιστορικά σε μαζική κλίμακα,ως κρατική θεωρία,οδήγησε σε τερατωδίες και μαζικές ανθρωποσφαγές.
Αυτά είναι δύο βασικά επιχειρήματα(επιστημονικό-ανθρωπιστικό),με τα οποία μπορούμε κάθε στιγμή να αντιτασσόμαστε σε έναν ρατσιστή.Η προληπτική φίμωσή του,εκτός από αυταρχισμό,υποκρύπτει και ανεπάρκεια θεωρητικής αντιμετώπισης του ρατσισμού!
Μου θυμίζει,πριν από χρόνια,τις Γαλλικές Προεδρικές εκλογές,όταν αναμετρήθηκαν στον τελικό ο Chirac με το LePen και ο Chirac αρνήθηκε επίμονα το διάλογο κρυπτόμενος πίσω από δαιμονολογίες ("δε συζητώ με εξτρεμιστές κλπ").Αν φοβόμαστε να αντιμετωπίσουμε αυτό που απεχθανόμαστε,μάλλον δεν το απεχθανόμαστε αρκετά!

Η politically-correct αντίληψη του σνομπισμού των "περιθωριακών" ή "εξτρεμιστικών" αντιλήψεων,παραβλέπει την ανάγκη της κριτικής τους αποδόμησης.Η δε προσπάθειά της να τις λογοκρίνει,αντί να τις αντικρούσει,υποδηλώνει μια ψυχολογία δειλίας απέναντι στο αποτρόπαιο.
Η ελευθερία όμως-κατά τον ποιητή-θέλει αρετή και τόλμη!

12/12/2011

2 comments:

  1. Συμφωνώ απόλυτα και ειδικά με την τελευταία παράγραφο. Θα παραπέμψω δε, και σε δύο σχετικά κείμενα μου
    Politically correct Μουντζαχετίν και Πόση ελευθερία δικαιούνται οι εχθροί της ελευθερίας;

    ReplyDelete
  2. Εγώ πάλι θα συμφωνούσαν ότι όλα τα τιθέμενα διλήμματα είναι υπαρκτά και κυρίως αυτό της ανάγνωσης και ορθής ερμηνείας της ιστορίας. Με δεδομένο και γνωστό τοις πάσι ότι η Ιστορία γράφεται κάθε φορά από τους νικητές και επαναξιολογείται μόνο αρκετά αργότερα ή μόνο με αλλαγές στους συσχετισμούς, αυτό θα μπορούσε να βαθαίνει φυσικά τις αντιθέσεις.
    Κοινός τόπος είναι ότι ο εκατέρωθεν σεβασμός στην ιδιαιτερότητα του άλλου, είναι ίσως η πρώτιστα αναγκαία συνθήκη για την διαφύλαξη όλων μας από φαινόμενα ρατσιστικής αντιμετώπισης.

    ReplyDelete