Total Pageviews

Tuesday, November 28, 2017

Δυο τύποι δημοκρατίας

«Η δημοκρατία δεν πρεπει να είναι θεσμός που εξισορροπεί συμφέροντα και αποκοιμίζει συνειδήσεις,αλλά ενας εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών»
(Αλ.Τσίπρας, πρωθυπουργός της Ελλάδας, στο προσωπικό του tweet 25/11/2017)

Η αλήθεια ειναι οτι η δημοκρατία ως μορφή πολιτεύματος χαρακτηρίζεται απο την αρχή της πλειοψηφίας. Η γνώμη των πολλών δίνει τον τόνο,αποτελεί κριτήριο επιλογής των κυβερνητών,καθορίζει την καθημερινότητα και θεωρείται θεσμικά και εθιμικά τεκμήριο καθοριστικό στη λήψη των αποφάσεων σε πλείστους τομείς της καθημερινότητας.
Ωστόσο,όπως κάθε πολίτευμα,ετσι και τα δημοκρατικά διαθέτουν ποιοτικές διαφοροποιήσεις.
Το τεκμήριο ποιοτικής αποτίμησης είναι η στάση τους απέναντι στις μειοψηφίες,αλλά και τα όρια ισχύος της αρχής της πλειοψηφίας.

Στις φιλελεύθερες δημοκρατιες της Δύσης,το άτομο και τα δικαιώματά του,προστατεύονται συνταγματικά,ιστάμενα υπεράνω της αρχής της πλειοψηφίας. Δεν μπορεί δηλαδη,να τεθεί σε δημοψήφισμα η ισχύς ή η αναστολή του δικαιώματος κατοχής ιδιοκτησίας, η ελευθερία έκφρασης,η ελεύθερη επιλογή επαγγέλματος,η ελεύθερη μετακίνηση,η ελευθερία του επιχειρείν και ενα σωρό ακόμη ατομικα δικαιώματα που συγκροτούν τον πυρήνα του φιλελεύθερου κράτους δικαίου. Η ατομική ιδιοκτησία,θεμέλιο όλων των δικαιωμάτων που συνθέτουν τη χορεία της ατομικής ελευθερίας,θεωρείται απαραβίαστη.
Η διαφύλαξη του πυρήνα των ατομικών δικαιωμάτων πέραν της αρχής της πλειοψηφίας,προστατεύεται από το φιλελεύθερο Σύνταγμα και τη διάκριση των εξουσιών,κυρίως δε την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

Υπάρχουν ωστόσο και άλλου τύπου δημοκρατίες,στις οποίες τα παραπάνω δεν είναι διόλου αυτονόητα  και η αρχή της πλειοψηφίας αξιώνει να υποκαταστήσει τόσο τη Συνταγματική προστασία των δικαιωμάτων του ατόμου (και κάθε ομάδας μειοψηφικής,πρωτίστως δε της αντιπολίτευσης),όσο και τη διάκριση των εξουσιών,επιχειρώντας να υποκαταστήσει τη Δικαιοσύνη από το «κοινό περί δικαίου αίσθημα»!

Στις δημοκρατίες αυτές,όπως μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό,η πλειοψηφία επιδιώκει να εκμηδενίσει κάθε θεσμικό περιορισμό της ισχύος της και καθίσταται προοδευτικά αυταρχική έναντι των μειοψηφούσας γνώμης,όπως αυτήν την εκφέρει κάθε αντιπολιτευόμενη ομάδα ή και κάθε μεμονωμένος πολίτης. Τέτοια δημοκρατία,καθίσταται στην πράξη πλειοψηφισμός αυταρχικού τύπου ή αλλιώς «δικτατορία της πλειοψηφίας». Παραδείγματα δημοκρατιών τέτοιου τύπου,είχαμε παλαιότερα στην Αργεντινή του Περόν και σήμερα στη Ρωσία του Πούτιν ενώ,με θλίψη μπορεί κανείς να αντιληφθεί τη βαθμιαία μετατροπή της Βενεζουέλας από κοινοβουλευτική δημοκρατία σε δικτατορία της πλειοψηφίας και τελικά σε σοσιαλιστικού τύπου αυταρχικό καθεστώς. Προφανώς,αυτής της τελευταίας πολιτικής μετάλλαξης είναι θιασώτης ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Άλλωστε,ουδέποτε έκρυψε την πολιτική του συγγένεια με το καθεστώς Μαδούρο.

Οι ρίζες αυτής της λαϊκίστικης εκτροπής της δημοκρατίας σε πολίτευμα στο οποίο οι πολλοί δυναστεύουν κι οι ολίγοι υπηρετούν,μπορούν να αναζητηθούν στη Γαλλική Επανάσταση και στην περί «γενικής Θελήσεως» θεωρία του Ρουσσώ. Τι άλλο είναι άλλωστε το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» από μια σύγχρονη εκδοχή της volonte generale των ιακωβίνων,που υπήρξε το θεωρητικό υπόβαθρο της συστηματικής εξόντωσης αντιφρονούντων στην guillotine ;

Ο δρόμος της ιακωβίνικου τύπου δημοκρατίας,οδηγεί νομοτελειακά στον αυταρχισμό του απόλυτου μονάρχη. Βρίσκεται δε σε τέλεια αντίθεση με τη δημοκρατία της διάκρισης των εξουσιών και του περιορισμού της ισχύος του ηγεμόνα,τη φιλελεύθερη δημοκρατία που σφυρηλατήθηκε στην Δύση από μια σειρά ιστορικών κατακτήσεων,όπως το διάταγμα των Μεδιολάνων, η Magna Carta, η Μεταρρύθμιση,το έδικτο της Νάντης, η Επιστολή για την Ανεξιθρησκεία του Λοκ, η Αγγλική ένδοξη επανάσταση, η Αμερικανική Ανεξαρτησία και η Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Ακόμη κι αν κανείς ανιχνεύσει ικανές δόσεις πολιτικής σκοπιμότητας και φιλοσοφικών ευσεβών πόθων σε όλα τα παραπάνω ενδεικτικά στάδια,γεγονός είναι ότι η θεσμική κατοχύρωση της ανεξαρτησίας του ατόμου και της πολιτικής ελευθερίας,υπήρξε μια βαθμιαία ιστορική διεργασία πολλών σταδίων που διαμορφώθηκε σε πολιτική αντίληψη πριν ολοκληρωθεί η σύλληψη της νεώτερης μορφής δημοκρατικού πολιτεύματος.
Κοινώς,τα ατομικά δικαιώματα προηγήθηκαν του καθολικού δικαιώματος ψήφου. Η δημοκρατία,έρχεται να επιβραβεύσει μια πολιτική κατάσταση ελευθερίας,στην οποία η υπεράσπιση θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων θεωρείται προϋπόθεση του πολιτεύματος και ίσταται πέραν της εκλογικής διαδικασίας: δεν τίθενται σε ψηφοφορία τα δικαιώματα του ανθρώπου! Τουλάχιστον,όχι στη φιλελεύθερη δημοκρατική Δύση! Το Σύνταγμα της Ελευθερίας,απαγορεύει κάθε σχετική αμφισβήτηση!
Η Ρουσσωική εκδοχή της δημοκρατίας όμως,δεν είναι μια μορφή δημοκρατίας που τίθεται υπό συνταγματικούς περιορισμούς.Είναι αντίθετα,μια επιθετική δημοκρατία,που αμφισβητεί το θεσμικό συνταγματικό πλαίσιο εν ονόματι της λαϊκής βούλησης (ή σωστότερα της "volonte generale") την οποία ο εκάστοτε ηγεμόνας διεκδικεί ως αυθεντικός εκφραστής της. Η αντίληψη αυτή παρουσιάζεται ευφυώς στο πλήθος ως πραγματική πολιτική ελευθερία,αρνούμενη να υπακούσει σε οποιονδήποτε περιορισμό και διεκδικούσα λόγο σε κάθε κοινωνικό πεδίο: ακόμη και στην ιδιωτική σφαίρα του ατόμου! Υπό τέτοιους όρους,η ατομική ιδιοκτησία δεν αποτελεί άβατο για το κράτος,τα ατομικά δικαιώματα οφείλουν να υποτάσσονται στο "γενικό συμφέρον",το κράτος ταυτίζεται με το κόμμα που κυβερνά, η κυβέρνηση παύει να αποτελεί έμμεση εκπρόσωπο της σχετικής πλειοψηφίας οφείλουσα σεβασμό στο σύνολο των πολιτών και μετατρέπεται σε σταυροφόρο της υπέρτατης αλήθειας: "ή εμείς ή αυτοί" (προεκλογική αποστροφή Αλ.Τσίπρα,στις τελευταίες εκλογές)!

Αυτού του τύπου ο αντιφιλελεύθερος πλειοψηφισμός,η αρχή της πλειοψηφίας που απαιτεί να μην υπόκειται σε θεσμικούς περιορισμούς,η ιμπεριαλιστική δημοκρατία του λαϊκισμού,συνιστά το πολιτικό αποτύπωμα της παρούσας κυβέρνησης,όπως ανάγλυφα το περιγράφει σε ποικίλες δημόσιες παρεμβάσεις του ο πρωθυπουργός.

Είναι καιρός,στο βαθμό που η διαπίστωση είναι έγκυρη, να αναλογιστούμε  τα όρια της δημοκρατικής παρέμβασης,την ανάγκη να διαφυλάσσεται η μειοψηφούσα γνώμη,τη σημασία του περιορισμού της ισχύος του ηγεμόνα,την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης ως προϋπόθεση αυτού του περιορισμού, τη βαρύτητα του φιλελεύθερου Συντάγματος στην προστασία των θεμελιωδών πολιτικών ελευθεριών.

Η ελευθερία,είναι σημαντικότερη απ'τη δημοκρατία! Ας μην ταυτίζουμε τις έννοιες,όσο κι αν κάποιοι επιχειρούν να το πράξουν,συσκοτίζοντας και τις δυο. Μόνο μια δημοκρατία που ασκείται υπό φιλελεύθερο Σύνταγμα είναι συμβατή με την ελευθερία. Υπάρχει όμως και η δημοκρατία που χρησιμεύει ως άλλοθι για την επιβολή της ενός ανδρός αρχής κι αυτού του τύπου η δημοκρατία,συνιστά κίνδυνο για την ελευθερία.
Επαφίεται στον αναγνώστη,να αναστοχαστεί τι είδους δημοκρατία διαμορφώνεται σήμερα στη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση "η δημοκρατία,όπως κάθε πολίτευμα,θα αξιολογηθεί απ'την ποιότητα των ηγετών της" (Irving Babbitt).


28/11/2017


Tuesday, November 21, 2017

Η γλώσσα ως εργαλείο πολιτικής

"Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους,οι άνθρωποι χάνουν την ελευθερία τους"
Ο Hayek στο βιβλίο του "The fatal conceit",επιχειρεί μια εξαιρετικά ελεύθερη απόδοση της ρήσης του Κομφούκιου. Το παραδέχεται,λίγες σελίδες μετά,γράφοντας ότι στα Κινέζικα δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη/ιδεόγραμμα που να αποδίδει τη λέξη "ελευθερία",οπότε η απόδοση της ρήσης είναι μάλλον υπεραπλουστευμένη.
Ανατρέχοντας στα Ανάλεκτα του Κομφούκιου,συναντάμε τη φράση στο 13ο βιβλίο.Οι μεταφραστές έχουν ήδη επισημάνει ότι λέξεις όπως "ελευθερία","επιλογή","άτομο","λόγος","αυτονομία","υποκειμενικό","αντικειμενικό" κλπ. δεν έχουν το αντίστοιχό τους στα κινέζικα ιδεογράμματα.Με αυτή την προειδοποίηση,μεταφράζουν την επίμαχη ρήση ως "όταν τα ονόματα δεν χρησιμοποιούνται σωστά,η γλώσσα δεν χρησιμοποιείται αποτελεσματικά,οι υποθέσεις δεν επιλύονται,η εφαρμογή των νόμων και των ποινών ατονεί και οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι να κάνουν με τους εαυτούς τους"!

Η σημειολογικά φορτισμένη εισαγωγή,είναι αναγκαία προκειμένου να υποψιαστούμε τη βαθύτερη σημασία της ορθολογικής χρήσης των λέξεων και της πιστής απόδοσης του νοήματός τους,όχι για λόγους φιλολογικής διαστροφής ή ακαδημαϊκού φορμαλισμού,αλλά επειδή η γλώσσα αποτελεί μεταξύ άλλων,τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι νοηματοδοτούν τον κόσμο.

Τα τελευταία χρόνια διεθνώς,παρατηρείται μια ολοένα και εντονότερη απόπειρα τυποποίησης της γλώσσας.Οι λέξεις παύουν να θεωρούνται ηθικά ουδέτεροι όροι που περιγράφουν καταστάσεις και πρόσωπα ή αποδίδουν νοήματα. Αντίθετα,οι λέξεις αντιμετωπίζονται ως "πολιτικά υποκείμενα" που παράγουν πολιτικές θέσεις. Κατ'αντιδιαστολή συνεπώς,οι λέξεις "οφείλουν" να μορφοποιηθούν έτσι ώστε να εκφέρουν "πολιτικά ορθά" νοήματα,διαφορετικά εξοστρακίζονται ως "αντιδραστικές".
Δίχως να διαθέτω την κατάρτιση ενός γλωσσολόγου,επιχειρώ να ανιχνεύσω τη δράση του κινήματος της πολιτικής ορθότητας στη χρήση των λέξεων και στην εκφορά του καθημερινού λόγου.

Είναι αναγκαία μια ακόμη παρατήρηση. Παρά τις θαυμαστές της ικανότητες,η γλώσσα -σωστότερα ο προφορικός και γραπτός λόγος- δεν αρκεί για να αποδώσει όλες τις αποχρώσεις της διάθεσης του ανθρώπου που μιλά ή γράφει. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές μεταξύ φίλων,οι οποίοι μπορούν με διάθεση αστεϊσμού να αποκαλούν με υβριστικά επίθετα ο ένας τον άλλον,δίχως να εγείρονται αισθήματα εχθρότητας μεταξύ τους. Αντίστροφα,οι αντίδικοι σε μια δικαστική αίθουσα,μπορούν να εκδηλώνουν απόλυτη αντιπάθεια χρησιμοποιώντας λογιότατες εκφράσεις και χαμηλό τόνο εκφοράς του λόγου. Μπορούμε άνετα να "σφάξουμε με το βαμβάκι" λεκτικά τον οποιονδήποτε,να τον προσβάλλουμε,να τον ειρωνευτούμε,να τον μειώσουμε και να μην έχουμε διόλου παραβιάσει τους όρους του πολιτικά ορθού λεξικού. Αντίστροφα,μπορούμε να λούσουμε με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα τον οποιονδήποτε ενώ,την ίδια στιγμή η διάθεσή μας απέναντί του είναι η φιλικότερη δυνατή και το χέρι μας τον αγκαλιάζει για να του προσφέρει κέρασμα. Ο όρος "γλώσσα του σώματος",αποδίδει ακριβώς αυτή την υστέρηση του γραπτού και προφορικού λόγου και την ανάγκη συμπλήρωσής του από χειρονομίες και μορφασμούς,προκειμένου η εκφραστική δυνατότητα του ανθρώπου να ολοκληρωθεί. Προκειμένου να συνεννοηθούμε,είναι αναγκαία η φυσική παρουσία του ενός απέναντι στον άλλον. Η γλώσσα,είναι αξιοθαύμαστο όργανο επικοινωνίας,αλλά ατελές. Όσα της λείπουν,τα αναπληρώνει η ανθρώπινη επαφή.

Όταν λοιπόν αποκαλώ κάποιον "λαθρεπιβάτη" ή "λαθροκυνηγό" ή "λαθρομετανάστη",δεν προβαίνω σε κανενός είδους ηθική κρίση. Περιγράφω απλώς υπαρκτές κατηγορίες ανθρώπων που παραβαίνουν τον νόμο. Η ηθική κρίση μπορεί να γίνει σε δεύτερο χρόνο,όταν γνωστοποιηθούν τα αίτια που οδήγησαν στην παραβίαση του νόμου,αλλά η παραβίαση του νόμου ως αξιολογική κρίση δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
Εδώ όμως κάνει την εμφάνισή της η πολιτική ορθότητα η οποία ενίσταται στη χρήση του όρου "λαθρομετανάστης" με το επιχείρημα ότι ο όρος υποβιβάζει ηθικά τον άνθρωπο και το συμπλήρωμα-σύνθημα "δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι,υπάρχουν λαθραίες πολιτικές"!
Δυο άμεσες παρατηρήσεις είναι προφανείς.
Η πρώτη είναι ότι η πολιτική ορθότητα έχει επιλεκτική "ευαισθησία". Επιλέγει ποιες λέξεις με πρώτο συνθετικό το "λάθρο" είναι αποδεκτές και ποιες καταδικαστέες.
Η δεύτερη παρατήρηση,άμεση συνέπεια της προηγούμενης,είναι ότι η πολιτική ορθότητα εξυπηρετεί συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα. Δεν πρόκειται για κάποιου είδους αφελή πουριτανισμό που επιχειρεί να εξαγνίσει τη γλώσσα αφαιρώντας της στοιχεία "αρνητικής" χροιάς. Είναι αντίθετα,ένας απολύτως συνεπής στη στράτευσή του,μηχανισμός χειραγώγησης της γλώσσας.

Η επιβολή του όρου "μετανάστης" στη συζήτηση περί λαθρομετανάστευσης δρα ενισχυτικά προς την αποδοχή και υπονομευτικά προς την παρεμπόδισή της. Ένας μετανάστης,είναι εξ ορισμού υπεράνω πάσης υποψίας,συνεπώς κάθε δισταγμός προς την υποδοχή του,εύκολα μπορεί να στηλιτευθεί ως δείγμα μισαλλοδοξίας ή ρατσισμού.
Η γλώσσα στερήθηκε μιας "ηθικά μεμπτής" λέξης,όχι για να γίνει αθωότερη,αλλά για να αποτελέσει εργαλείο ηθικής απομείωσης όσων έχουν αντίθετη θεώρηση. Απαγορεύσαμε τον όρο "λαθρομετανάστης" για να μπορούμε να στηλιτεύουμε ως "ρατσιστές" όσους αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το φαινόμενο!
Προφανώς η εξέλιξη εξυπηρετεί την πολιτική αντίληψη περί "ανοιχτών συνόρων",που βρίσκει θιασώτες κυρίως στην ριζοσπαστική αριστερά,αλλά και σε τμήμα του φιλελεύθερου χώρου.
Η πολιτική ορθότητα,αποτέλεσε τον δούρειο ίππο δια του οποίου μια συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη επιβλήθηκε.
Όχι ως "ορθολογική",αλλά ως "ηθική" επιλογή!
Η πολιτική ορθότητα χωρίζει τις λέξεις σε καλές και κακές,αδιαφορεί για το πεδίο εκφοράς τους και εξυπηρετεί την ατζέντα της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Ο γλωσσικός ιμπεριαλισμός της πολιτικής ορθότητας,έχει άμεση συνέπεια στο πολιτικό πεδίο.
Όποιος επιβάλλει το λεξιλόγιό του,επιβάλλει και τους συμβολισμούς του.Επιβάλλεται στο επίπεδο των συμβόλων και των φαντασιώσεων,πεδία στα οποία ο ορθολογισμός ελάχιστη επίδραση μπορεί να έχει, αποφασιστικά ωστόσο πεδία στη διαμόρφωση της κοινωνικής συμπεριφοράς και των πολιτικών επιλογών.
Αν η ανάλυσή μου είναι σωστή,η ριζοσπαστική αριστερά έχει επιβληθεί στο φαντασιακό επίπεδο της κοινωνίας χάρις στη εργαλειακή χρήση της γλώσσας και την επιβολή συγκεκριμένων εκφραστικών σχημάτων. Η υποκατάσταση της πολιτικής από τη συνθηματολογία,η υπονόμευση του ορθολογισμού από τις αμιγώς συναισθηματικές επιλογές,η πρόκριση της αφελούς λεξιπλασίας έναντι των πρακτικών λύσεων,δεν θα ήταν δυνατά δίχως μια προηγηθείσα επιβολή του "πολιτικά κατάλληλου" λεξικού.
Υπό την έννοια αυτή,ο εξοβελισμός της πολιτικής ορθότητας από τη γλώσσα,είναι μια αναγκαία προϋπόθεση απελευθέρωσης της κοινωνίας,από την άλω του ριζοσπαστικού πουριτανισμού που την περιβάλλει. Η πολιτική ορθότητα είναι το όχημα ενός υπόρρητου εν εξελίξει ολοκληρωτισμού. Το αν θα επιβληθεί οριστικά,εξαρτάται από τη δική μας στάση.


21/11/2017

Saturday, July 1, 2017

Πλοίο στον Ινδικό

Βράδυ Χριστουγέννων στον Ινδικό Ωκεανό.
Το πλήρωμα του "Ελένη",έχει μόλις αποχαιρετήσει τον δεύτερο μηχανικό. Ένα ελικόπτερο Westland του Ινδικού πολεμικού ναυτικού,με τεχνολογία νυχτερινής πτήσης και GPS τελευταίας τεχνολογίας,έχει παραλάβει τον ασθενή εν πλω,για να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο.
Ο γιατρός από τον Πειραιά,διέγνωσε πιθανή οξεία σκωληκοειδίτιδα μέσω τηλεδιάσκεψης.
Ο κυβερνήτης ενημερώνει την οικογένεια του αρρώστου. Μιλάνε και με τον ίδιο στο κινητό. Του εύχονται "περαστικά" και συνεχίζουν το ταξίδι,ενώ το ίχνος του Westland απομακρύνεται στο σκοτεινό ουρανό.
Το πλήρωμα σπεύδει στην τραπεζαρία,εκτός απ'όσους έχουν βάρδια. Ζεστό δείπνο,εορταστικό,καφές σε διάφορες ποικιλίες και γλυκό. Οι υπόλοιποι θα βολευτούν με το φούρνο μικροκυμάτων αργότερα.Το ψυγείο να'ναι καλά!
Είναι η ώρα που αναζητάς λίγη ανθρώπινη επαφή.Κάποιοι κουβεντιάζουν μεταξύ τους,άλλοι παίζουν χαρτιά,οι περισσότεροι αναζητούν αγαπημένα πρόσωπα στην πατρίδα ή άλλου: το Skype,τα sms,το facebook,το messenger,το viber και οι υπόλοιπες εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης των πολυμέσων παίρνουν φωτιά. Άλλοι αρκούνται σε μουσική στο youtube η σερφάρουν στο διαδίκτυο αναζητώντας πληροφορίες ή παρέα.
Το πλοίο διασχίζει το νυχτερινό ωκεανό με την ηλεκτρονική του πυξίδα και το GPS,το ραντάρ επιφανείας,τη νέας τεχνολογίας ντιζελομηχανή που αποδίδει 15% μεγαλύτερη ροπή με 20% μικρότερη κατανάλωση,τα διασωστικά μέσα τελευταίας τεχνολογίας: σωσίβια με ενσωματωμένο φως 48ωρης αυτόνομης λειτουργίας,σωσίβιες λέμβοι με εξωλέμβιο τριάντα ίππων,σχεδίες αυτόματου φουσκώματος κ.ο.κ
Τους εύχομαι καλό ταξίδι...

Προφανώς η τεχνολογία δεν εξαλείφει όλους τους κινδύνους που μας περιβάλλουν.Αλλά αν συγκρίνει κανείς τη δουλειά του ναυτικού σήμερα,με την αντίστοιχη πριν από τριάντα χρόνια,οι βελτιώσεις είναι εντυπωσιακές! Αν δε,ανατρέξουμε σε ακόμη παλιότερες εποχές,οι διαφορές είναι εξωπραγματικές! Η πλοήγηση,η ασφάλεια του πληρώματος,η διατροφή,τα διασωστικά μέσα,οι τηλεπικοινωνίες,η ψυχαγωγία,όλες οι παράμετροι της εργασίας έχουν αναβαθμιστεί χάρις στην τεχνολογική εξέλιξη!
Η ζωή-με μια λέξη-του ναυτικού,είναι καλύτερη!
Μια σύντομη επισκόπηση κάθε επαγγέλματος,αρκεί για να βεβαιωθούμε πως η αναβάθμιση των συνθηκών εργασίας μέσω της τεχνολογικής εξέλιξης,αποτελεί τον κανόνα σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα!
Η τεχνολογία κάνει τη δουλειά των ανθρώπων ευκολότερη,αποδοτικότερη και λιγότερο επικίνδυνη!
Κοινώς,αναβαθμίζει την ανθρώπινη ζωή!

Ας αφήσουμε για λίγο το πλοίο να συνεχίσει το ταξίδι του στον Ινδικό κι ας μεταφερθούμε,λίγους μήνες μετά,στο Ελληνικό λύκειο: εκεί που τα παιδιά των ναυτικών,ετοιμάζονται να γράψουν Έκθεση στις πανελλήνιες εξετάσεις. Το θέμα εδώ  http://news247.gr/eidiseis/koinonia/paideia/Panellinies/panellhnies-2017-to-thema-sth-neoellhnikh-ekthesh-gia-ta-eniaia-lukeia.4709561.html
Ας διαβάσουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα : "τα ευγενή ιδεώδη του ανθρωπισμού διασύρθηκαν και υπονομεύθηκαν στις μέρες μας.Η σύγχυση πραγματικών και πλασματικών αναγκών,η πνιγηρή εντατικοποίηση του ρυθμού ζωής στις μεγαλουπόλεις,η εσωτερική μοναξιά,το άγχος και η αγωνία αλλοτριώνουν βαθύτατα και παρεμποδίζουν την πνευματική ολοκλήρωση των ανθρώπων".
Εκφράζεται η άποψη ότι η ανθρώπινη ζωή βαίνει επιδεινούμενη,για την ακρίβεια η διαπίστωση προβάλλεται περίπου ως αξίωμα μη χρήζον αποδείξεως.
Πρόκειται άραγε για μεμονωμένη διαπίστωση; Οι επιλογές των θεμάτων της έκθεσης,όπως τις σταχυολόγησε ο φίλος εκπαιδευτικός Λ.Καστανάς επί σειρά ετών,είναι ενδεικτικές:
2000: Η παιδεία ως μέσο διαφύλαξης των ιδανικών της ειρήνης, της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης
2001: Ο ρολος του διανοούμενου στη σύγχρονη εποχή της εξειδίκευσης και της κατανάλωσης
2002: Η μοριακή βιολογία και η γενετική ως ανθρώπινη ματαιοδοξία προς αποφυγήν
2003: Οικολογική κρίση ανισότητα κατανομής πόρων, κατανάλωση, αληθινή δημοκρατία κλπ
2004: Ο σύγχρονος δάσκαλος απέναντι στην επαναστατημένη νεολαία
2005: Η αξία των ομαδικών αγωνισμάτων έναντι των ατομικών
2006: Η μεγάλη ακούραστη ψυχή του πνευματικού δημιουργού
2007: Ο κοινωνισμός ενάντια στον ατομισμό
2008: Η αξία της Παράδοσης
2009: Το βιβλίο ως μέσο άμυνας κατά των ΜΜΕνημέρωσης
2010: Ο φόβος να χάσεις τη δουλειά σου λόγω τεχνολογικών εξελίξεων και η ανάγκη της αυτομόρφωσης
2011: Η βόμβα της πληροφορίας
2012: Η αρχαία τέχνη ως πρωτοπόρα και ζωντανή…
2013: Η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων λόγω της τεχνολογίας
2014: Η αξία της Ανθρωπιάς
2015: Οι αρχαίοι χώροι θέασης και ακρόασης
2016: Η φιλία
2017: Τα ευγενή ιδεώδη του ανθρωπισμού που διασύρονται στις μέρες μας και η ευθύνη της επιστήμης και της τεχνολογίας...


Eπί σειρά ετών,όπως διαπιστώνεται,το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας,παρουσιάζει περίπου ως "αξίωμα" μια αντίληψη σαφώς τεχνοφοβική. Η τεχνολογική εξέλιξη θεωρείται εκ προοιμίου "αντι-ανθρωπιστική" ως προς τις απώτερες επιπτώσεις της.Κοινός παρονομαστής η άποψη ότι η τεχνολογία αποξενώνει τους ανθρώπους και δρα διαλυτικά για την ανθρώπινη κοινωνία,το αίσθημα του κοινοτισμού,την οικογένεια,τον ίδιο τον ανθρώπινο ψυχισμό.
Επαληθεύεται άραγε από τα γεγονότα αυτή η τεχνοφοβική προσέγγιση;
Εκτιμώ πως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: το παράδειγμα του πλοίου είναι ενδεικτικό,αλλά είναι ένα μόνο ανάμεσα σε εκατοντάδες αντίστοιχα.
Περιοριζόμενος μόνο στο δικό μου επάγγελμα,αναφέρω ότι όλοι οι δείκτες που αφορούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ζωής (βρεφική θνησιμότητα,νοσηρότητα,θνησιμότητα γενικού πληθυσμού,χρόνος αποκατάστασης τραυμάτων,χρόνος αντιμετώπισης νόσων,επιπολασμός και επιπλοκές νόσων,συνολική βιωσιμότητα πληθυσμού κ.α, έχουν εντυπωσιακά αναβαθμιστεί τα τελευταία πενήντα χρόνια! Αυτό θα ήταν αδύνατον δίχως την αποφασιστική συνδρομή της τεχνολογίας στην ιατρική εκπαίδευση,στη θεραπευτική,στην πρόληψη (εμβόλια),στην αναβάθμιση των επαγγελμάτων υγείας (φυσιοθεραπεία,φυσική αποκατάσταση,οδοντιατρική κ.α).
Γιατί λοιπόν το ελληνικό λύκειο αποστρέφεται την τεχνολογία;

Φοβάμαι ότι η απάντηση-και εδώ-έχει δυστυχώς ιδεολογικό πρόσημο.
Η εκπαιδευτική κοινότητα κυριαρχείται από αριστερές ιδέες.Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι εκπαιδευτικοί των δημοσίων λυκείων είναι σοσιαλιστές ή σοσιαλίζοντες,μηδέ των κομμουνιστών εξαιρουμένων.
Ο Μαρξ στο "Κεφάλαιο",περιγράφει ως "εγγενή τάση της καπιταλιστικής παραγωγής" την διαρκή αντικατάσταση του μεταβλητού κεφαλαίου (εργάτες) από το σταθερό κεφάλαιο (μηχανές/υποδομές).Αυτή η τάση υπακούει στη λογική της κερδοφορίας και,σύμφωνα με τη μαρξιστική οπτική,οδηγεί στην "προλεταριοποίηση" έναν διαρκώς αυξανόμενο εργατικό πληθυσμό,ο οποίος και θα αποτελέσει την πρώτη ύλη της επανάστασης που θα απαλλοτριώσει τα μέσα παραγωγής από τους ιδιοκτήτες τους και θα τα αποδώσει στους εργάτες!
Ο Μαρξ δυστυχώς είδε τη μία όψη της εξέλιξης.Πράγματι η εκβιομηχάνιση έχει σαν αποτέλεσμα την αντικατάσταση πλήθους εργασιών που μέχρι τότε τις εκτελούσαν άνθρωποι,από τις μηχανές. Μόνο που οι "περιττοί" πια εργάτες δεν μετατρέπονται υποχρεωτικά σε άνεργους,επειδή οι μηχανές δημιουργούν από μόνες τους νέες αναγκαίες εργασίες που πριν την εμφάνισή τους ήταν ανύπαρκτες!
Το αυτοκίνητο αντικατέστησε το άλογο κι ένα πλήθος εργαζομένων (πεταλωτές,σαμαράδες,εκτροφείς αλόγων,ιδιοκτήτες στάβλων κ.α) έχασε το αντικείμενο εργασίας του. Την ίδια στιγμή όμως,νέες δουλειές προέκυψαν ως αναγκαία συμπληρώματα της αυτοκίνησης (ανταλλακτικά,λάστιχα,καύσιμα,βαφές.λαμαρινοεπισκευές,πλυντήρια κ.α)! Ο συνολικός αριθμός απασχολούμενων,όχι μόνο δεν μειώθηκε,αλλά αυξήθηκε,ειδικά από τη στιγμή που η παραγωγή αυτοκινήτων έγινε μαζική!
Σε αντίθεση με τη μαρξιστική οπτική,η εργασία δεν είναι μια σταθερή ποσοτικά οντότητα η οποία οφείλει να απορροφήσει έναν αντίστοιχα σταθερό αριθμό εργατών! Η εργασία είναι πρακτικά απεριόριστη ενώ αντίθετα,οι εργαζόμενοι,όπως κάθε οικονομικό μέγεθος,είναι πεπερασμένοι!
Οι εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση αποδίδουν εκεί την εργασία τους και την ίδια στιγμή,αποστερούν την εργασία τους από μια άλλη δραστηριότητα που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Επειδή οι οικονομικοί πόροι είναι πεπερασμένοι,αυτό που έχει σημασία από την άποψη της οικονομίας,είναι η ανθρώπινη δραστηριότητα να κατανέμεται με τον πιο παραγωγικό διαθέσιμο τρόπο!
Κανείς δεν εμποδίζει έναν άνθρωπο να επιχειρήσει σήμερα να αναβιώσει τη μετακίνηση με άλογα.
Αλλά το κόστος της επένδυσης,σε σχέση με το αποτέλεσμα (την ανταπόκριση στην αγορά),γρήγορα θα τον πείσει για το ανώφελο της επιχείρησης.Κάθε τι που είναι οικονομικά ζημιογόνο,είναι ζημιογόνο επειδή δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανθρώπων.Η αυτοκίνηση,επικράτησε των αλόγων,επειδή απαντούσε στις ανάγκες των ανθρώπων καλύτερα! Σε μια οικονομία της αγοράς,αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό,χάρις στις διακυμάνσεις των τιμών,οι οποίες αποτελούν ουσιαστικά την έκφραση των διακυμάνσεων των προτιμήσεων των καταναλωτών,δηλαδή του καθενός μας!

Η διαδικασία φυσικά μετάβασης από μία μορφή εργασίας σε μια άλλη,δεν είναι ούτε άμεση,ούτε ανέφελη.Οι "ηττημένοι" της τεχνολογικής εξέλιξης,όσοι βλέπουν τις δουλειές τους να χάνουν το νόημά τους,είναι φυσικό να αντιδρούν: οι Λουδίτες στην  Αγγλία του 19ου αιώνα,κατέστρεφαν τις μηχανές κλωστοϋφαντουργίας  που τις έβλεπαν να τους "παίρνουν τη δουλειά"!
Συναισθηματική αντίδραση,κατανοητή ασφαλώς ως ενστικτώδης απάντηση,αλλά ανορθολογική από κάθε άποψη.Ούτε η κοινωνία φτωχοποιήθηκε (το αντίθετο!),ούτε οι Λουδίτες εξοντώθηκαν ως φυσικά πρόσωπα,από την εκβιομηχάνιση.Απλά,αναζήτησαν άλλο αντικείμενο εργασίας!

Στη σημερινή εποχή,δεν υπάρχουν Λουδίτες,αλλά υπάρχουν οργανωμένες συντεχνίες,οι οποίες στο χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα,διαθέτουν μεγάλη πολιτική δύναμη! Οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί,είναι μια απ'αυτές και όχι μόνο στην Ελλάδα (στις ΗΠΑ θεωρούνται ένα απ'τα πιο ισχυρά συνδικάτα και είναι οι μεγαλύτεροι χρηματοδότες του Δημοκρατικού κόμματος).
Ακόμη και όσοι εξ αυτών δεν ενστερνίζονται τη μαρξιστική ανάλυση,όλοι τους κατανοούν τις συνέπειες της τεχνολογικής εξέλιξης στις συνθήκες εργασίας τους: μεγαλύτερες απαιτήσεις,αξιολόγηση έργου,σύνδεση γνώσης με την παραγωγή,εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης κ.α.
Όλα αυτά αντίκεινται στην αδράνεια,τη μεγαλύτερη ίσως από τις ροπές της ανθρώπινης φύσης! οτιδήποτε μας ξεβολεύει,μας ενοχλεί! Ισχύει για τον καθένα μας,οποιαδήποτε δουλειά κι αν κάνει.
Αφού λοιπόν δεν μπορούμε να σταματήσουμε την τεχνολογική εξέλιξη,πρέπει να την απαξιώσουμε στο ηθικό επίπεδο,να την παρουσιάσουμε ως σατανική διεργασία που εξυπηρετεί το "κεφάλαιο" σε βάρος των "εργαζομένων" και συνεπώς οφείλει να μείνει εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Δεν ισχυρίζομαι ότι η τεχνολογία και η ελεύθερη αγορά από μόνες τους αρκούν για την ηθική αναβάθμιση του ανθρώπου! Είναι απαραίτητο ένα θεσμικό πλαίσιο κανόνων,το οποίο οφείλει να διαπνέεται από μια αντίστοιχη ηθική αντίληψη για τις ανθρώπινες κοινότητες: η τιμιότητα στις συναλλαγές,η ειλικρίνεια,η εφαρμογή των κανόνων,ο σεβασμός στην ιδιοκτησία και στα ατομικά δικαιώματα,αλλά και η αλληλεγγύη προς τους αδύναμους,όλα αυτά είναι ζητήματα ηθικών επιλογών που αποτελούν το αναγκαίο συμπλήρωμα της οικονομίας της αγοράς!
Οι ανθρωπιστικές σπουδές και η κλασσική αρχαιότητα,η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός,η Χριστιανική ηθική πέραν της θρησκευτικής της διάστασης, έχουν σημαντικό ρόλο να παίξουν σ'αυτόν τον κρίσιμο τομέα!
Αλλά όλα αυτά είναι αναγκαίο να συντονιστούν υπό τη διάθεση σύζευξης με τη σύγχρονη τεχνολογική εξέλιξη και όχι ως αντιπαρατιθέμενα σ'αυτήν!
Το λύκειο συνεπώς,έχει εξαιρετικά σοβαρό και δημιουργικό ρόλο να επιτελέσει,ανοιγόμενο στην τεχνολογία και την αγορά και όχι δίνοντας μάχες περιχαράκωσης!

Ο ανθρωπισμός δεν μπορεί να αντιπαρατίθεται στην τεχνολογία!
Είναι καιρός να αναζητήσουμε τις νέες εκφράσεις του ανθρωπισμού στην εποχή της επανάστασης της πληροφορικής!
Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί είναι πιο όμορφο το "Κούρο Σίβο" του Καββαδία αν τραγουδιέται με την προοπτική του ναυαγίου και της καταστροφής και όχι με την προοπτική της δυσκολίας που πρέπει να υπερβούμε για να καλυτερέψουμε τη ζωή μας!
Η ζωή δεν είναι μόνο μινόρε ή ματζόρε,είναι η διαρκής εναλλαγή τους,για να σχολιάσω και ως ερασιτέχνης μουσικός.

Κι όταν απαγγέλλω απ'το "Σταυρό του Νότου"
"...είπαν πως την είχες αγαπήσει
 σε μια κρίση μαύρου πυρετού..."
προσωπικά χαίρομαι που ο μαύρος πυρετός (Λεϊσμανίαση, "καλά-αζάρ" στα Ινδικά),είναι σήμερα πια μια αντιμετωπίσιμη και ιάσιμη νόσος (πεντασθενές αντιμόνιο και λιποσωμική αμφοτερικίνη Β)
και δεν σκοτώνει τους ανθρώπους όπως παλιά!
Η αφαίρεση του θανάτου απ'το αφήγημα,δεν του στερεί την ομορφιά,άλλωστε η τραγική απόληξη της ζωής μας δεν αναιρείται.
Απλώς το ταξίδι γίνεται λιγότερο βασανιστικό!

Το ταξίδι της ανθρωπότητας,στον ωκεανό της ιστορίας,δεν έχει τέλος.
Ομορφαίνει όμως,όταν το κάνουμε λιγότερο εργώδες και περισσότερο ελεύθερο...


1/7/2017

Saturday, June 24, 2017

Ελεύθερος επαγγελματίας ιατρός

Αφορμή γι'αυτό το κείμενο,αποτέλεσε η ανακοίνωση του ΕΟΠΥΥ http://www.eopyy.gov.gr/%CE%88%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B1%20%CE%95%CE%9F%CE%A0%CE%A5%CE%A5/%CE%9D%CE%AD%CE%B1%20-%20%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%20-%20%CE%94%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%B1%20%CE%A4%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85/%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9A%CE%9F%CE%99%CE%9D%CE%A9%CE%A3%CE%97%20-%20%CE%9F%CE%94%CE%97%CE%93%CE%99%CE%91%20%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%20%CE%A3%CE%A5%CE%9C%CE%92%CE%95%CE%92%CE%9B%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%A3%20%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%A3%20%CE%93%CE%99%CE%91%20%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%95%CE%A3%20%CE%95%CE%A0%CE%99%CE%A3%CE%9A%CE%95%CE%A8%CE%95%CE%99%CE%A3%2023-06-2017.pdf

Ας εξετάσουμε τα σημεία αναφοράς.
1) Καθορίζεται μέγιστος αριθμός επισκέψεων ασθενών ανά ιατρό ανά ημέρα!
    Δεν ενδιαφέρει αν ο ιατρός είναι περιζήτητος,αδιάφορος ή αντιπαθής,όλοι οι ιατροί υποχρεούνται να μην υπερβούν το μέγιστο καθορισμένο αριθμό ημερησίων επισκέψεων! Σε ο,τι αφορά τους ιατρούς,το μέτρο συνιστά ευθεία υπονόμευση των επιθυμητών από τους ασθενείς,προς όφελος των λιγότερο επιθυμητών,όσων οι ασθενείς για διάφορους λόγους αποφεύγουν. Ο όρος "καλός" και "κακός" ιατρός ίσως δεν ισχύει εδώ επακριβώς,αλλά σίγουρα ο δημοφιλής/επιθυμητός ιατρός πλήττεται σε σχέση με τον αντιδημοφιλή/ανεπιθύμητο συνάδελφό του. Ταυτόχρονα,η δυνατότητα του ασθενή να επιλέγει συμβεβλημένο ιατρό της αρεσκείας του,περιορίζεται αυταπόδεικτα.

2) Καθορίζεται ελάχιστος χρόνος ιατρικής επίσκεψης ανά ασθενή,τα δεκαπέντε (15) λεπτά!
Εδώ πλέον,η αυθαιρεσία εξακοντίζεται! Η ιατρική επίσκεψη υποβιβάζεται,από επιστημονική πράξη σε γραφειοκρατικό μέγεθος προκαθορισμένης διάρκειας! Περιοριζόμενος να αναφερθώ μόνο στην ειδικότητα της παθολογίας,είτε πρόκειται για συνταγογράφηση φαρμάκων,είτε για ερμηνεία παρακλινικών εξετάσεων,είτε για εξέταση ασθενούς (λήψη ιστορικού,κλινική εξέταση,παρακλινικό έλεγχο,συνταγογράφηση),όλα συναθροίζονται σε ένα αυθαίρετα προκαθορισμένο δεκαπεντάλεπτο της ώρας!
Αυτή η προφανής γελοιοποίηση της ιατρικής πράξης,θα οδηγήσει εκ του ασφαλούς σε αντίστοιχα φαιδρές καταστάσεις.Ιατροί και ασθενείς,θα αλληλοκοιτάζονται,ανταλλάσσοντας κοινωνικού τύπου σχόλια ("τι κάνετε στο σπίτι,τα παιδιά καλά";) περιμένοντας να παρέλθει το "ιερό δεκαπεντάλεπτο",προκειμένου να ολοκληρωθεί νομοτύπως η επίσκεψη και να μπορέσει ο ασφαλισμένος να πάει στο σπίτι του και ο ιατρός να δει τον επόμενο ασφαλισμένο!
Πρωτοφανής σπατάλη χρόνου,σε βάρος και των δυο-ιατρών και ασφαλισμένων- αλλά προφανώς προς τέρψη της γραφειοκρατίας του ΕΟΠΥΥ που θα μπορεί να ισχυριστεί ότι ο χρόνος που διατίθεται προς ιατρική εξέταση είναι επαρκής!
Η στρέβλωση φυσικά πηγάζει από την προφανή ανακολουθία: αντί να ορίζεται ο χρόνος εξέτασης,από τον καθ'ύλην αρμόδιο ιατρό,ορίζεται από μια αυθαίρετη γραφειοκρατικού τύπου απόφαση!
Την ίδια στιγμή,στο χώρο του ιατρείου,άλλος ασθενής με περισσότερο επείγον πρόβλημα θα αδυνατεί να προσεγγίσει τον ιατρό και ο ιατρός θα αδυνατεί να τον εξετάσει,αν δεν έχει παρέλθει το "ιερό δεκαπεντάλεπτο"!
Πρωτοφανείς παραλογισμοί,που αν υλοποιηθούν θα οδηγήσουν σε συνδυασμό κωμικών και τραγικών καταστάσεων στα ιατρεία!

3) Καλούνται οι ιατροί να δηλώσουν το ωράριο εξυπηρετήσεως των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ.
Λογικό,εκ πρώτης όψεως.Αλλά ,με τους προαναφερθέντες περιορισμούς (15 λεπτά για κάθε ασφαλισμένο και μέχρι 20 ασφαλισμένοι την ημέρα),είναι προφανές ότι το ωράριο καθίσταται χαοτικό! Ο ιατρός θα πρέπει να διαθέσει 5 ημερήσιες ώρες για την εξυπηρέτηση 20 ασφαλισμένων,ενώ κατά κανόνα ο ρεαλιστικός χρόνος που απαιτείται είναι υποπολλαπλάσιος,αλλά θα πρέπει να τις  διαθέσει και με τέτοιο τρόπο διασποράς στο 24ωρο,ώστε να έχει τη δυνατότητα να εξετάζει και ιδιωτικούς του ασθενείς,αλλά και να μη διαταράσσεται η ροή εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ! Τα παραπάνω ισούνται με απόπειρα τετραγωνισμού του κύκλου!

Είναι μάλλον περιττό να επιχειρηματολογήσουμε περαιτέρω.
Η ανακοίνωση του ΕΟΠΥΥ επιχειρεί να εντάξει την ιατρική πράξη σε έναν γραφειοκρατικό κυκεώνα,αποκλειστικά και μόνο για λόγους εντυπώσεων. Οι συνέπειες της τυχόν εφαρμογής της θα είναι τραγελαφικές!
Ιατροί οι οποίοι εξυπηρετούν πλήθος ασφαλισμένων,θα αναγκαστούν να τους διασπείρουν σε ένα δεκαήμερο (μέχρι 200 επισκέψεις δικαιολογεί ο ΕΟΠΥΥ ανά ιατρό κάθε μήνα).
Ασθενείς οι οποίοι εξυπηρετούνταν σε πέντε λεπτά (τόσο διαρκεί μια μέση συνταγογράφηση φαρμάκων),θα περιμένουν χαζολογώντας να παρέλθει το τέταρτο της ώρας.
Ιατροί οι οποίοι έχουν διάθεση να εργαστούν,θα πρέπει να προσαρμόσουν την εργασία τους σε προκαθορισμένη διάρκεια επίσκεψης!
Ασθενείς που έχουν επείγον ιατρικό πρόβλημα,θα πρέπει να βρουν τον ιατρό εκτός ωραρίου ΕΟΠΥΥ,αλλά και εκτός "τέταρτου επίσκεψης ΕΟΠΥΥ",για να εξεταστούν!

Οι ρυθμίσεις που επιχειρούν με αυθαίρετο τρόπο να καταστήσουν την ιατρική πράξη,έρμαιο προαποφασισμένου χρόνου και  να μετατρέψουν τους ιατρούς σε χρονομέτρες,θα δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα σε ιατρούς και ασφαλισμένους.
Πρόκειται για φαιδρότητες οι οποίες καλό θα ήταν να αποσυρθούν.Όχι μόνο δεν διευκολύνουν ιατρούς και ασθενείς-το αντίθετο-αλλά επιδεινώνουν τις συνθήκες λειτουργίας ενός κρίσιμου για την υγεία των ανθρώπων επαγγέλματος:του ιατρικού!
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η ανακοίνωση υποκρύπτει απώτερες σκοπιμότητες.Αν δηλαδή επιχειρείται να υπονομευθεί έτι περαιτέρω το ιδιωτικό ιατρείο,ώστε να αναδειχθούν οι δημόσιες δομές ΠΦΥ (ΤΟΜΥ)που επιχειρείται να ανασυσταθούν. Δεν αποκλείω ένα τέτοιο ενδεχόμενο,δεδομένης της ιδεολογίας των κυβερνώντων και της εμφανούς απέχθειάς τους προς κάθε ελεύθερο επαγγελματία! Ωστόσο,ακόμη κι αν ισχύει κάτι τέτοιο,πρόκειται περί ματαιοπονίας. Η ιατρική είναι πολύ αρχαιότερη του σοσιαλισμού και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά την έκλειψή του.Η ιστορική εμπειρία το επιβεβαιώνει.

Ανακεφαλαιώνοντας:
Αν μας ενδιαφέρει η υγεία των πολιτών,οφείλει να μας ενδιαφέρει και η απρόσκοπτη εργασία των ιατρών!
Τόσο προφανές,τόσο αληθές!


24/6/2017

Saturday, January 21, 2017

Η εποχή Τραμπ

Με αφορμή την ορκωμοσία Τραμπ,άκουσα την ομιλία που εκφώνησε ο νέος Πρόεδρος.
http://abcnews.go.com/Politics/full-text-president-donald-trumps-inauguration-speech/story?id=44915821
Είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον,καθώς παρουσίαζε το πολιτικό του σκεπτικό. Θα επιχειρήσω μια σύντομη σταχυολόγηση,παραθέτοντας εντός εισαγωγικών αυτούσιες φράσεις του.
Στο επικεντρό της,ένας "νέος εθνικισμός" (America first) βασισμένος στην αντίληψη οτι "ένα έθνος υπάρχει για να υπηρετεί τους πολίτες του". Επι της αρχής,ελάχιστοι θα διαφωνούσαν.
Ωστόσο,χρειάζεται και η μυθολογία: "μοιραζόμαστε ενα ένδοξο πεπρωμένο",συμπλήρωσε ο πρόεδρος κι εδώ κάπου,αρχίζουμε να νιώθουμε ενα ρίγος να διαπερνά την πλάτη μας. Την τελευταία φορά που ενα ισχυρό έθνος οραματίστηκε οτι ειναι ιστορικά προορισμένο να θριαμβεύσει,ο κόσμος βυθίστηκε στα συντρίμμια.

Κατα τον Τραμπ,σήμερα ξεκίνησε η αληθινή "λαοκρατία" καθώς η νίκη του ήταν νίκη ενάντια στο "κατεστημένο" και εκφράζει ενα "ιστορικό κίνημα πρωτοφανές" το οποίο "θα καθορίσει για πολλά χρόνια την πορεία του κόσμου"!
Μεσσιανικά,ανορθολογικά στοιχεία,μαζι με κολακεία του πλήθους. Καθόλου ευοίωνη συνταγή!

Το πιο ενδιαφέρον σημείο,ειναι η οικονομική του πολιτική. "Κάναμε πλούσιες τις άλλες χώρες,φτωχαίνοντας τη δική μας.Ο πλούτος της μεσαίας τάξης μας λεηλατήθηκε και ανά διανεμήθηκε στον υπόλοιπο πλανήτη"!
Πρόκειται,κατα τη γνώμη μου,για τη "λυδια λίθο" της υπερψήφισης Τραμπ. Η αμερικανική μεσαία τάξη,βιώνει τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης αρνητικά,υπό την έννοια οτι η οικονομική της θέση στον κόσμο,υποβαθμίζεται διαρκώς,λόγω της αλματώδους ανάπτυξης των νέων οικονομιών. Αυτό ειναι κατι που προφανώς ενοχλεί τον μέσο δυτικό ο οποιος είχε συνηθίσει σε μια κατάσταση χαοτικής εισοδηματικής  υπεροχής του έναντι των υπολοίπων.
Πως σκοπεύει ο Τραμπ να επαναφέρει οικονομική ανάπτυξη και θέσεις εργασιας;
Με μια συνταγή του παρελθόντος : εμπορικό προστατευτισμό! "Αγοράζω αμερικανικά και προσλαμβάνω Αμερικανούς" ήταν επί λέξη το σύνθημα του!


"Ο προστατευτισμός θα οδηγήσει σε ευημερία και ισχύ",συμπλήρωσε.
"Θα χτίσει νέες γέφυρες,αεροδρόμια,σιδηροτροχιές,αυτοκινητοδρόμους κλπ έργα υποδομής", σε μια υπόμνηση ίσως του μεσοπολεμικού new deal. Άλλωστε και ο προστατευτισμός ήκμασε στην περίοδο του μεσοπολέμου,με τραγικές πολιτικές επιπτώσεις...

Την εικόνα συμπληρώνει ο βολονταρισμός: "μην επιτρέψετε σε κανέναν να σας πει πως δεν γίνεται" που συμπλέει με το μεσσιανικό στοιχείο "θα μας προστατέψει ο Θεός"! Μια νέα συλλογικότητα κυοφορείται κάτω απ αυτές τις συνθήκες :"η πίστη στην πατρίδα,θα μας οδηγήσει στην ενότητα αναμεταξύ μας"!

Ο Τραμπ μιλά λοιπόν για το μέλλον,αλλα οι συνταγές του θυμίζουν το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Για την ακρίβεια θυμίζουν έναν άλλον οραματιστή του μεσοπολέμου ο οποίος προέκρινε αντίστοιχες αξίες: πρώτα η Γερμανία,ενότητα,συλλογικότητα,δουλειές για τους πολίτες,καταδίκη των παρηκμασμένων κομμάτων του κατεστημένου,ασφάλεια και οικονομικό προστατευτισμό μέχρι σημείου απόλυτα ελεγχόμενης οικονομικής δραστηριότητας κ.ο.κ
Τι λείπει μέχρι στιγμής απο τη συνταγή Τραμπ για να μιμηθεί πλήρως τη συνταγή της μεσοπολεμικής Γερμανίας;
Δυο βασικά στοιχεία : ενας αποδιοπομπαίος τράγος και μια θεσμική διολίσθηση σε πρακτικές ολοκληρωτισμού.
Κι αν ο αποδιοπομπαίος τράγος ειναι εύκολο να επινοηθεί (τότε στη Γερμανία τον ρόλο τον έπαιξαν οι δύσμοιροι Εβραίοι),η θεσμική εκτροπή φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Η αμερικανική Πολιτεία διαθέτει ισχυρή δημοκρατική παράδοση και σημαντικούς θεσμικούς μηχανισμούς ελέγχου και ισορροπιών. Η πιθανότητα συγκέντρωσης υπερεξουσιων σε έναν φορέα εξουσίας ή σε ενα πρόσωπο,ειναι ελάχιστη. Ωστόσο,στη ζωη τίποτε δεν μπορεί εκ των προτέρων να αποκλειστεί! Και μονο το γεγονός οτι ο φορέας τέτοιων αντιλήψεων ειναι πλέον Πρόεδρος των ΗΠΑ,συνιστά απο μόνο του μια πρόκληση πρωτοφανή στη μεταπολεμική ιστορία!

Ποια θα είναι η εξωτερική πολιτική του νέου πλανητάρχη; Αντιφατικά στοιχεία έδωσε η ομιλία του. Από τη μια μεριά ένας "νεο-απομονωτισμός" με περιορισμό των στρατιωτικών υποχρεώσεων των ΗΠΑ έναντι των παραδοσιακών τους συμμάχων τους οποίους "έχουν επιδοτήσει αρκετά"(κάτι που ασφαλώς είναι αληθές). Από την άλλη,μια διακήρυξη συμμαχίας απέναντι στον ισλαμικό φονταμενταλισμό,προκειμένου αυτός να "εξαλειφθεί ριζικά"! Άρα,αναμένονται αναδιατάξεις στη διεθνή σκηνή.

Το βέβαιον ειναι οτι ο νέος Πρόεδρος της μεγαλύτερης οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης του πλανήτη,παρουσίασε ενα πολιτικό προγραμμα ριζικής αναθεώρησης θεμελιωδών στοιχείων που κυριάρχησαν τις τελευταίες δεκαετίες στη διαμόρφωση του οικονομικού και γεωπολιτικού τοπίου.
Μένει να φανεί σε ποιο βαθμό θα υλοποιηθεί κατι τέτοιο και βέβαια,ποιες θα ειναι οι επιπτώσεις του.
Αν θα μπορούσα να κανω μια πρόβλεψη,θα έλεγα οτι ο οικονομικός προστατευτισμός τον οποιον εξήγγειλε,ειναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
Πρόκειται για ανορθολογική επιλογή που εκτοξεύει το κόστος λειτουργίας της αγοράς,οδηγεί σε
 σπατάλη πόρων και σε ένταση των εμπορικών ανταγωνισμών εν μέσω κλίματος αμοιβαίας καχυποψίας και αντιπαλότητας.
Ιστορικά απέτυχε οποτεδήποτε κι αν εφαρμόστηκε,πολυ συχνά δε-και εύλογα- οδήγησε σε στρατιωτικές συρράξεις.

Οι αντοχές της αμερικανικής δημοκρατίας ενδέχεται να δοκιμαστούν. Εκτός απο τις ιδέες του νέου Προέδρου,το προσωπικό του στυλ δεν είναι διόλου συναινετικό,παρόλο που απόψε υπήρξε ηπιότερος εκφραστικά. Υπήρξαν ήδη διαδηλώσεις πολιτών που εξέφραζαν την αποδοκιμασία τους,γεγονός το οποίο δεν είχε νομίζω επαναληφθεί σε άλλες ορκωμοσίες Προέδρων.
Οι ΗΠΑ ωστόσο,παραμένουν η χώρα με τη μεγαλύτερη πολιτική βαρύτητα στον πλανήτη. Η πολιτική τους είναι εκ των πραγμάτων παγκόσμια πολιτική,ακόμη κι αν αυτή είναι ο απομονωτισμός: ακόμη και  η μη συμμετοχή των ΗΠΑ σε κάποιο θέατρο εξελίξεων συνιστά παγκόσμιας σημασίας είδηση και έχει αντίστοιχης σημασίας επιπτώσεις.
Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική τους πολιτική. Κάθε επιλογή,έχει παγκόσμιες επιπτώσεις.
Θα βιώσουμε άραγε την εποχή που η Αμερική,απο παγκόσμιος θεματοφύλακας της ελευθερίας θα μετατραπεί σε κήρυκα του εμπορικού προστατευτισμού; Κι ολα αυτα εν μέσω συνθηκών παγκοσμιοποίησης; Πολλές αντιφατικές επιλογές μοιάζει να εκπροσωπεί ο νέος Πρόεδρος.

Σε κάθε περίπτωση,μπαίνουμε σε μια συναρπαστική,ριψοκίνδυνη εποχή!
Κάθε πρόβλεψη ειναι παρακινδυνευμένη.
Ειναι χρήσιμο ωστόσο,να διατηρούμε σε εναργεια τις θεμελιώδεις επιλογές της ελευθερίας: ελεύθερο εμπόριο,ελεύθερος ανταγωνισμός,ανοιχτές αγορές,ανοιχτές κοινωνίες!
Είναι και αναγκαίο να τις υπενθυμίζουμε στον Πρόεδρο Τραμπ,όσο ταπεινοί κι αν είμαστε!


21/1/2017