Total Pageviews

Tuesday, February 7, 2012

Λίγα συνώνυμα ακόμη,κύριε Ρέππα!


"και γνώσεσθε την αλήθειαν
και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς"
(Ιωάνν.η-32)



Ακουγα,χθες βράδυ στις ειδήσεις,τον υπουργό Ρέππα,να προσπαθεί να μας πείσει πως δεν επίκεινται απολύσεις στο Δημόσιο.Η σπουδή του,ήταν απολύτως δικαιολογημένη,εφόσον ο ίδιος μέχρι προχθές διαβεβαίωνε πως "δεν υπάρχει περίπτωση τέτοιων απολύσεων,όσο είναι ο ίδιος υπουργός"!
Πλην όμως,το δυσάρεστο κατέστη αναπόφευκτο!
Πώς επιλέγει να το αντιμετωπίσει ο υπουργός? Δια της γνωστής μεθόδου του εξορκισμού:καταφεύγει στη χρήση συνωνύμων,προκειμένου να καλλωπίσει την πραγματικότητα και να αποφύγει την εκφορά της καταραμένης λέξης "απόλυση"!
Η μέθοδος,προσιδιάζει μάλλον σε δεισιδαίμονες κατοίκους της υπαίθρου ή σε άτομα που αδυνατούν να προσλάβουν την πραγματικότητα όπως είναι και προσπαθούν να τη φιλτράρουν μέσα από πολύχρωμα καλειδοσκόπια.Πάντως δεν αρμόζει σε έναν συναισθηματικά ώριμο και ψυχικά υγιή πολιτικό άνδρα!
Τον άκουγα χθες και πραγματικά αισθάνθηκα οίκτο για το φουκαρά.Ολα τα συνώνυμα της "απόλυσης" επιστρατεύθηκαν:αποδέσμευση,αποχώρηση,απομάκρυνση,αποδιάρθρωση.
Οταν εξαντλήθηκαν όσα αναφέρονται σε ανθρώπους,επιστρατεύθηκαν όσα αναφέρονται αορίστως σε υπηρεσίες:κατάργηση,αποκλιμάκωση,εξορθολογισμός,συγχώνευση.
Μετά περάσαμε σε περιφραστικές περικοκλάδες:μηχανισμοί αξιολόγησης,διαδικασίες ανάδειξης,συστήματα εξορθολογισμού!

Να προσθέσω κι εγώ λίγα κύριε υπουργέ:αποφόρτιση,αποσυμφόρηση,αποσυμπόρευση,αποσυγκόλληση,απαλλοτρίωση συμπόρευσης,εξάλειψη εργασιακής συμβίωσης,αναδιαμόρφωση εργασιακού περιβάλλοντος,αναδιανομή εργασιακού δυναμικού,απαλλοτρίωση σχέσεων υπαλληλίας,υπηρεσιακή αποπεράτωση,ολοκλήρωση εργασιακής υποχρέωσης,αποφόρτιση εργασιακού άγχους...
Ο κατάλογος μπορεί να διευρυνθεί επ'άπειρον!

Προσωπικά,έχω βιώσει δυο φορές την οδυνηρή εμπειρία της απόλυσης και άλλη μία αυτήν της "λήξεως της συμβάσεως".Είναι από τις επώδυνες στιγμές της ζωής.
Δε θα ξεχάσω την πρώτη μου φορά: η προισταμένη μου(χαιδευτικό:Φράου Μπλούχερ) ανακοίνωσε με προσποιητή θλίψη πως "αποδεσμεύομαι"!
-Δηλαδή,απολύομαι,αντέτεινα.
-Αποδεσμεύεστε,επανέλαβε,δίχως να με κοιτάζει (αδιάψευστο κριτήριο ενοχής)ενώ φυσικά είχε η ίδια μεθοδεύσει τα πάντα.Τυπικό μείγμα πουριτανικής υποκρισίας και ωμής αυθαιρεσίας,συγκαλυμμένης με "τα κατά συνθήκην ψεύδη" που έλεγε κι ο μακαρίτης ο πατέρας μου.
Θυμάμαι πώς,πάντοτε,η αίσθηση της πικρίας και της αδικίας που ένιωθα,έσβηναν γρήγορα μπροστά στην περηφάνεια της αυτεπίγνωσης που δικαίωνε τα πεπραγμένα μου.Στο τέλος,το αίσθημα της απελευθέρωσης από μια άθλια συνεργασία,με λύτρωνε οριστικά!

Ωστόσο,η απόλυση,είναι σύμφυτη με τον πόνο.
Η αριστερή ερμηνεία της,είναι πως αποτελεί όπλο στα χέρια των αφεντικών για να εκβιάζουν τους εργαζόμενους.Παραγνωρίζει όμως το γεγονός πως,οι αθρόες απολύσεις συχνότατα αποτελούν το πρωίμιο της παύσης του κύκλου εργασιών,πράγμα που κανείς εχέφρων επιχειρηματίας δεν επιζητεί.Ειδικά στην Ελλάδα,της κατεξοχήν μικρομεσαίας επιχείρησης,η προσωποποίηση της εργασιακής σχέσης εργοδότη/υπαλλήλου είναι συχνότατη.Δεν έχω γνωρίσει κανέναν εργοδότη που να χαίρεται όταν απολύει υπάλληλό του επειδή "δε βγαίνει η επιχείρηση".
Η νεοφιλελεύθερη στάση,θεωρεί την απόλυση αναπόφευκτη,αφού καμία επιχείρηση δεν έχει προεξοφλημένη την επιτυχία και συνεπώς,η πτώχευσή της και η συνακόλουθη απόλυση του προσωπικού,είναι ένα σενάριο σύμφυτο με τη λειτουργία της αγοράς.Ακόμη περισσότερο,ενθαρρύνει την "ελαστικότητα" στις εργασιακές σχέσεις και την κινητικότητα της αγοράς εργασίας,προς όφελος του ανταγωνισμού.Παραγνωρίζει όμως κι αυτή,το γεγονός πως δεν έχουν όλοι οι απολυόμενοι την ίδια ικανότητα προσαρμογής στην ανεργία και ανάπτυξης νέων δεξιοτήτων στην αγορά εργασίας.Είναι άλλο πράγμα να χάνεις τη δουλειά σου στα 30 σου και άλλο στα 50 σου.Στη δεύτερη περίπτωση,είσαι μάλλον σε δυσχερέστερη θέση αφού,η όποια εργασιακή σου εμπειρία δύσκολα αναπληρώνει τη βιολογική σου φθορά.
Οι ιδεολογίες-ως συνήθως-αδυνατούν να ερμηνεύσουν την καθημερινότητα.
Επιπλέον,κάθε ερμηνεία ωχριά,μπροστά στην ανθρώπινη αχρειότητα των λογής "φράου Μπλούχερ"...

Χρειάζεται λοιπόν δίχτυ προστασίας για τους άνεργους.Επιδόματα και προγράμματα επιμόρφωσης.Για να υποστηρίξει όλα αυτά το κράτος πρέπει βέβαια,να μη σπαταλά πόρους σε πλασματικές θέσεις εργασίας,όπως αρκετές χιλιάδες από όσες υπάρχουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.Θέσεις που δημιουργήθηκαν απλά για να "βολέψουν ημέτερους".Θέσεις που,είμαι βέβαιος,γνωρίζει πολύ καλά ο κύριος Ρέππας και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Εχουν τεράστια ευθύνη οι πολιτικοί αλλά και τα συνδικάτα του ευρύτερου δημόσιου τομέα,επειδή υπέθαλψαν την κατάληψή του από χιλιάδες ανθρώπους δίχως εργασιακό αντικείμενο.Διασπάθησαν από κοινού τα χρήματα των φορολογούμενων για να οικοδομήσουν το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης.Αντί να φροντίσουν-πολιτικοί και συνδικάτα-για την ποιοτική στελέχωση της δημόσιας διοίκησης και την αξιοκρατική ανάδειξη εργαζομένων με συνεχή επιμόρφωση/αξιολόγησή τους,βολεύτηκαν σε μια ισοπεδωτική αντίληψη "συναδελφικότητας" που μεταφράζονταν σε συμμετοχική λεηλασία του δημοσίου.

Είμαι βέβαιος πως,τα γνωρίζει από πρώτο χέρι όλα αυτά ο κ.Ρέππας!
Σε αντίθεση με τους εκατοντάδες χιλιάδες ιδιωτικούς υπαλλήλους που-έμμεσα-απέλυσε η εξοντωτική φορολογία της κυβέρνησής του,ο ίδιος προσέφερε αφειδώς πολιτική κάλυψη στο ιερό δισκοπότηρο της Ελληνικής κοινωνίας:το δημόσιο υπάλληλο.

Λυπάμαι βαθειά για την πτώχευση της Ελλάδας.Λυπάμαι για κάθε άνθρωπο που χάνει τη δουλειά του.Λυπάμαι για τους ικανούς δημόσιους υπάλληλους που θα απολυθούν μέσω των "διαδικασιών αξιολόγησης Ρέππα" (κλαυσίγελως)!Λυπάμαι ακόμη και τον κ.Ρέππα που στην αγωνία του να μην εκστομίσει τη λέξη "απόλυση",ξέχασε την εμβληματική καταφυγή στα παπανδρεικά τρυκ.Θα μπορούσε απλά να πει:"κάνουμε λόγο για μη-απολύσεις" και να καθαρίσει...

Επειδή όμως κάθε πράγμα έχει και την καλή του προοπτική,πρέπει να πω, πως δε λυπάμαι καθόλου που αυτή η κρίση θα οδηγήσει στην έκλειψη των πολιτικών τύπου Ρέππα.Είναι επιτακτική ανάγκη,για να επιβιώσουμε,να μπορέσουμε να αντικρύσουμε την αλήθεια,να την αποδεχτούμε και να την προφέρουμε.
Την αλήθεια,δίχως τα παραμορφωτικά συνώνυμα των δημαγωγών!

7/2/2012

4 comments:

  1. Τα περισσότερα "ιστορικά" στελέχη του Κινήματος (και όχι μόνο, αλλά ειδικά αυτά) είναι εκπαιδευμένα εδώ και χρόνια στην, αν μη τι άλλο, ιδιόρρυθμη χρήση των λέξεων. Η διαστροφή, χειραγώγηση, ο "καλλωπισμός" των νοημάτων είναι πλέον δεύτερη τους φύση.

    Η δύναμη των λέξεων (μετά ενδεικτικού ετυμολογικού λεξικού ρητορικής κενολογίας)

    ReplyDelete
  2. Εξακολουθώ να πιστεύω πως αρμοδιότεροι κάθε φορά να αποφασίζουν είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (εργαζόμενοι/εργοδότες) δίχως προ-ειλημμένες κομματικές τοποθετήσεις.Εξαιρετικό το άρθρο του Γουσέτη.
    http://www.drassi.gr/index.php?id=1990&title=%CE%A4%CE%B1%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%AE%20%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%AC%20%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B1

    ReplyDelete
  3. Και μια εξίσου σοβαρή,τεκμηριωμένη ανάλυση,χωρίς αγκυλώσεις

    http://www.drassi.gr/index.php?id=1991&title=%CE%9F%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%8E%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%20%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B8%CE%BF%CE%AF%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7%CF%82

    ReplyDelete