Η δική μου απόδοση του έξοχου ποιήματος του Henley
INVICTUS
Πέρα απ’τη νύχτα που με σκεπάζει
Μαύρη σαν Κόλαση απ’άκρη ως άκρη
Ευχαριστώ όποιους θεούς και αν υπάρχουν
Για την αδάμαστή μου την ψυχή
Στο τυχαίο σπρώξιμο του Πεπρωμένου
Δεν ένευσα ούτε ούρλιαξα ποτέ
Μπροστά στης Μοίρας τις σοδειές
Το ματωμένο μου κεφάλι υψώνω
Πέρα απ’αυτή τη γη των αμαρτωλών λυγμών
Παραμονεύει ο Τρόμος της Σκιάς
Κι ωστόσο του Χρόνου την απειλή
Αφοβα πάντοτε θωρώ
¨Οσο στενή κι αν είναι η Πύλη
Βαρειές του αρχείου μου οι καταδίκες
Κύριος είμαι της δικής μου Μοίρας
Και Καπετάνιος της δικής μου της Ψυχής
William Ernest Henley
No comments:
Post a Comment