http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_02/10/2011_409007
Ας επιχειρήσω ένα σύντομο σχολιασμό
"1. Άξονας πρώτος: Η οριστική απαλλαγή από τα Μνημόνια και από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης"
Υποθέτω,αυτό συνεπάγεται την εκδίωξη της τρόικα,την αποπομπή του ΔΝΤ και της ΕΚΤ και την έναρξη της διαδικασίας αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε και το ευρώ!
"2. Άξονας Δεύτερος: Η επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Δηλαδή αυτό που η σημερινή κυβέρνηση αρνείται να κάνει, και το πληρώνει ολόκληρη η κοινωνία."
Αναδιαπραγμάτευση με ποιούς? Τους εκδιωχθέντες δανειστές? Και μάλιστα "επιθετική"? Δηλαδή του τύπου "δεν πληρώνω" (ας μην ξεχνάμε την υποστήριξη που παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ στο ομώνυμο κίνημα)?
Έστω,για την οικονομία της συζήτησης,ας προχωρήσουμε.
"3. Άξονας Τρίτος: Η άμεση κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα, ο οποίος σήμερα χρηματοδοτείται και ενισχύεται από το κοινωνικό σύνολο"
.Αρχίζει το "ζουμί":αφού λεφτά πλέον δε θα μας δίνουν οι δανειστές από πού θα βρούμε? Ας "κοινωνικοποιήσουμε" τις τράπεζες! Οι καταθέσεις εκατομμυρίων ιδιωτών,θα περάσουν στον κρατικό προυπολογισμό!
Κανονικά,θα έπρεπε να σταματήσω εδώ το σχολιασμό,μιά και η πρακτική της δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας,έχει ιστορικά δοκιμαστεί και οδήγησε στις ποικίλες εκδοχές σοσιαλιστικού ολοκληρωτισμού,δίχως καμία εξαίρεση!
Ας συνεχίσω όμως,την προσπάθεια:
"4. Με τα πλεονεκτήματα που μας δίνουν οι τρεις πρώτοι άξονες, μπορεί να λειτουργήσει ο τέταρτος. Η εναλλακτική στρατηγική για την ανάπτυξη. Με επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τις διαθέσεις και τις κερδοσκοπικές προτεραιότητες του κεφαλαίου. Με ανασυγκρότηση των παραγωγικών κλάδων, επένδυση στην σταθερή και μόνιμη απασχόληση, ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας. Αλλά το σημαντικό: όλα αυτά ενταγμένα σε μια ολοκληρωμένη επεξεργασία εναλλακτικής αναπτυξιακής στρατηγικής, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας"
Φυσικά οι κοινωνικές ανάγκες θα καθορίζονται και θα επιβάλλονται από το Κράτος!
Η σταθερή και μόνιμη απασχόληση,μεταφράζεται σε μετατροπή των πολιτών σε κρατικούς υπαλλήλους και η αναπτυξιακή στρατηγική θα εκπονείται πάλι από το Κράτος,με βάση τις προτεραιότητες των κρατούντων!
"5. Τελευταίος άξονας αλλά εξαιρετικά καθοριστικός: Η οικοδόμηση μιας ασπίδας προστασίας των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Η προοδευτική αναδιανομή του πλούτου, η διασφάλιση των δημόσιων αγαθών και η διεύρυνση του κοινωνικού κράτους".
"Προοδευτική" αναδιανομή του πλούτου -αφού προηγουμένως έχει υφαρπαχθεί η ιδιωτική αποταμίευση-προς την κατεύθυνση που θα προκρίνουν οι κρατούντες...
Διεύρυνση του κοινωνικού κράτους-αφού προηγηθεί η διεύρυνση του κράτους καθεαυτού!
Με τί πόρους άραγε? Μήπως με την επιστροφή στη δραχμή,που θα σημάνει ψωμί με το δελτίο?
Είναι φανερό πως ο ΣΥΡΙΖΑ εμπνέεται από το κοινωνικό καθεστώς των πάλαι ποτέ σοβιετικών "δημοκρατιών": απόλυτη κυριαρχία του Κράτους, πενταετή οικονομικά πλάνα, έκλειψη της αγοράς (άρα και της δημοκρατίας),ένδεια βασικών καταναλωτικών αγαθών, μαύρη αγορά,διαφθορά,πολιτική εξαθλίωση...
Ο χώρος που κάποτε φιλοξενούσε τα καλύτερα μυαλά της δημοκρατικής αριστεράς (Παπαγιαννάκης,Ανδρουλάκης,Κωνσταντόπουλος,Κύρκος,Ηλιού κ.α),έχει μετατραπεί σε κοινοβουλευτικό άλλοθι της εξτρεμιστικής εκδοχής του σοσιαλισμού:τροτσκιστές,μαοικοί,αναρχοκομμουνιστές,αυτόνομοι-εναλλακτικοί,παλιοί εκκε-τζίδες και "μ-λ"-δες και πάει λέγοντας.
Διόλου παράξενο που ο Κουβέλης και οι ανανεωτικοί "την έκαναν".
Κρίμα,για το κατάντημα ενός χώρου που κάποτε απέδιδε γόνιμο πολιτικό προβληματισμό,αισιοδοξία,ευρωπαική προοπτική και ελεύθερη διαβούλευση.
Ενός χώρου που,γεννημένος μέσα από την κριτική του ανελεύθερου ΚΚΕ,εξέφραζε την ελπίδα μιάς ανθρώπινης-δημοκρατικής αριστερής πρότασης...
3/10/2011
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteTo πρόβλημα με την εκφύλιση του χώρου της ανανεωτικής, δημοκρατικής, ευρωπαϊκού προσανατολισμού αριστεράς είναι υπαρκτό και ξεκινά από την άνοδο του Αλαβάνου στην ηγεσία του Συνασπισμού. Νομίζω, ότι ο αυτός θα χρεωθεί ιστορικά την μετατροπή ενός σημαντικού και απαραίτητου πολιτικού ρεύματος σε συνομοσπονδία χαοτικών (και χαοτικολάγνων) γκρουπούσκουλων.
ReplyDeleteΔεν θα υπεισέλθω στην ουσία της κριτικής που εκφράζεται στην ανάρτηση, αλλά θα θίξω ένα σημείο, που αποτελεί και το βασικό συστατικό της υπόλοιπης κριτικής του συγγραφέα. Την εθνικοποίηση των Τραπεζών:
ReplyDeleteΗ τακτική της κρατικοποίησης των Τραπεζών είναι μια συνηθισμένη πρακτική όταν οι Τράπεζες αντιμετωπίζουν σοβαρά ζητήματα κεφαλαιακής επάρκειας, κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν και ως εκ τούτου απειλούνται οι καταθέσεις. Η κρατικοποίηση τους γίνεται όχι για την δήμευση των καταθέσεων, αλλά για την προστασία τους. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα στην Ελλάδα ήταν με την Τράπεζα Κρήτης (Κοσκωτάς), η οποία κρατικοποιήθηκε για να προστατευθούν οι καταθέσεις. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας με 20 δις. € κεφάλαιο, δημιουργήθηκε ακριβώς για να αποφευχθεί ο συγκεκριμένος κίνδυνος.
Δεδομένου ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι πολύ εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα (αξίας 40 δισ. ευρώ), ένα περαιτέρω κούρεμα τους (στο 50% όπως φημολογείται) θα επιφέρει ζημίες στις Τράπεζες της τάξης άνω των 16 δις €, που καλείται να καλύψει το Ταμείο. Από την στιγμή βεβαίως που οι Τράπεζες καταφύγουν στον μηχανισμό, τότε η κρατικοποίηση τους είναι δεδομένη, μια που αυτές θα χρηματοδοτούνται από το κρατικό προϋπολογισμό.
Τελικό συμπέρασμα: Η κρατικοποίηση των Τραπεζών είναι μια πολύ συνηθισμένη πρακτική (υπό προϋποθέσεις) στον Καπιταλισμό και δεν είναι ίδιον του Σοσιαλισμού ανατολικοευρωπαϊκού τύπου. Θέτω τέλος κατά νου, ότι ακόμα και οι Δανειστές μας ζητούν ως εγγύηση για την χορήγηση του νέου πακέτου δανείων
μετοχές και κρατικοποίηση τραπεζών.
Και μια σχέτική άποψη του Βαρουφάκη με τίτλο: Εγκληματικό Λάθος στο Protagon
ReplyDeleteΣυνφωνώ με την άποψη Βαρουφάκη.
ReplyDeleteΟταν μια τράπεζα καταρρέει εξαιτίας άφρονης πολιτικής (όπως π.χ τα διακοποδάνεια),είναι κοινωνικά δικαιότερο να την αφήσεις να καταρρεύσει.Θα χάσουν χρήματα οι μέτοχοι και οι πελάτες της,αλλά δε θα επωμιστεί το κόστος "διάσωσής" της η κοινωνία.
Η εθνικοποίηση των τραπεζών,πράγματι συμβαίνει και στον Γαλλογερμανικό καπιταλισμό,ο οποίος έχει ισχυρή παράδοση κρατικού παρεμβατισμού.Τη θεωρώ εξίσου εσφαλμένη πρακτική.