(Τίτος Πατρίκιος)
"Όλους μας διέφθειρε ο άκοπος πλουτισμός"
(Στέφανος Μάνος)
Η παρακάτω διδακτική ιστορία,αποτελεί αναπαράσταση μιας εξομολογητικής αφήγησης που έλαβε χώρα πριν τρία καλοκαίρια.Εννοείται πως διαφυλάσσεται η ανωνυμία του αφηγητή...
Ήταν ένα ζεστό βράδυ του Ιουνίου,στην πρώτη ζέση του θέρους.Ένα ανάλαφρο θρόισμα ζεστού αέρα στέγνωνε τον ιδρώτα απ'τα καταπονημένα κορμιά,αλλά ταυτόχρονα επιβάρυνε την ήδη σχεδόν βασανιστική ζέστη.Η βραδιά στη μεγαλούπολη καλούσε για παραθαλάσσια έξοδο προς αναζήτηση δροσιάς.
Η ιατρική συντροφιά στην "Ιθάκη"-πολυτελές εστιατόριο στο "λαιμό" της Βουλιαγμένης για τους αδαείς-είχε από ώρα έρθει στο κέφι! Το εξαιρετικό "κυρίως" ψάρι,τα θαλασσινά ορεκτικά,το ρέον αλκοόλ και η αίσθηση της καλοκαιρινής ραστώνης,σε συνδυασμό με την κολακευμένη ματαιοδοξία των συνδαιτημόνων, απέπνεαν μια διάθεση εξομολογητική, εν είδει αναπολήσεως του "επιτυχημένου βίου" τον οποίο θεωρούσαν πως είχαν πια εξασφαλίσει πέραν πάσης αμφιβολίας.
Ας μην ξεχνάμε και το κλίμα της εποχής.Μπορεί ο τότε πρωθυπουργός "ΓΑΠ" να είχε προσφύγει στο ΔΝΤ,λίγοι όμως είχαν κατανοήσει το νόημα της πράξης.Άλλωστε,η σχετική ανακοίνωση είχε γίνει στο ειδυλλιακό Καστελλόριζο και το τοπίο δεν προδιέθετε αρνητικά.Για πολλούς άλλωστε από τους Έλληνες εκείνου του καιρού,ο όρος "Καστελλόριζο" παρέπεμπε στις αστακομακαρονάδες του ομώνυμου εστιατορίου.Η Ελλάδα συνέχιζε να λικνίζεται γαλήνια στο πέπλο της δάνειας ευδαιμονίας της.Το ΠΑΣΟΚ ήταν "εδώ ενωμένο δυνατό",η ΝΔ διατελούσε υπό πένθος για την ήττα-αποχώρηση του "Βούδα της Ραφήνας",ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να υπερβεί το 3%,ο Μάνος το 1,5% και η παρέα των ιατρών μας απολάμβανε τη σφυρίδα της.Το μόνο που έμεινε από τότε απαράλλαχτο είναι η επιδίωξη του φίλου μου του Μάνου,αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...
Η παρέα λοιπόν,διατελούσε εν ευθυμία.Δε θυμάμαι πως το έφερε η κουβέντα κι ο αφηγητής-συνδαιτημόνας,αναπόλησε τον τρόπο πρόσληψής του στο ΙΚΑ.Ανακαλώ την αφήγησή του:
"Ήταν αρχές της δεκαετίας του "80,είχα μόλις ανοίξει το ιατρείο και πάλευα για το μεροκάματο.Κάποια μέρα,είχα κατέβει στο κέντρο για δουλειές και συνάντησα στην Ομόνοια ένα παλιό μου γνωστό.Μετά τις πρώτες κουβέντες με ρώτησε για τη δουλειά μου.
-Παλεύω να τα φέρω βόλτα.
-Ρε συ,θες να μπεις στο ΙΚΑ?
-Δεν ξέρω...είχα κάνει αίτηση αλλά δε μου απάντησαν...γίνεται?
-Μα και βέβαια ρε! Ετοίμασέ μου μια αίτηση και θα τη δώσω εγώ κατευθείαν στον Άκη να την υπογράψει.Μόνο που πρέπει να μου τη φέρεις Πέμπτη,μετά τις μία η ώρα!
-Γιατί έτσι?
Ο φίλος πήρε ύφος πονηρό και μου εξήγησε συνωμοτικά: μετά τις μία κλείνουμε τις πόρτες στο υπουργείο,βάζουμε μουσικούλα,ανοίγουμε κανένα ουίσκυ,ρίχνουν και οι κοπέλες κανένα χορό και τον ανεβάζουμε τον Άκη σε άλλη διάσταση.Ό'τι του πάμε εκείνη την ώρα το υπογράφει!
Έτσι κι έγινε.Πέμπτη μετά τις μία ο Άκης υπέγραψε την αίτηση-αφού πρώτα ρώτησε αν ο ενδιαφερόμενος είναι "δικός μας"-και ο γιατρός βρέθηκε στο ΙΚΑ.
Το πως πλούτισαν οι γιατροί του ΙΚΑ,είναι μια άλλη ιστορία γνωστή λίγο-πολύ και σχετιζόμενη με την υπερτιμολόγηση των φαρμάκων και την εκτόξευση της φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα...
Αυτή την ιστορία τη θυμήθηκα με αφορμή ένα πρόσφατο αίτημα ανανέωσης της σύμβασης έργου ιατρών του ΙΚΑ.Μου είναι αδιάφορο αν θα ικανοποιηθεί ή όχι.Αυτό για το οποίο είμαι βέβαιος είναι πως,τόσο αυτοί,όσο και οι προηγούμενοι,αλλά και οι επόμενοι και γενικότερα όλοι όσοι περάσαμε κάποτε από το ΙΚΑ,είτε παραμείναμε είτε όχι,ήμασταν όλοι κατηγορίας "κάθε Πέμπτη,μετά τις μία"!
Η διαφορά είναι πως τότε όποιος έμπαινε στο ΙΚΑ πλούτιζε,τώρα είναι απλά ένας τρόπος επιβίωσης (βλέπετε οι εποχές άλλαξαν και η αστακομακαρονάδα εξέλιπε).
Προσωπικά,κατανοώ του καθενός την προσωπική επιλογή,τις αγωνίες,τα αδιέξοδα.
Είμαι υπέρ ενός συστήματος πρωτοβάθμιας περίθαλψης ανοιχτού προς όλους τους γιατρούς που επιθυμούν να ενταχτούν σ'αυτό δίχως εξαιρέσεις,απολύτως διαφανούς,με απόλυτη ελευθερία των ασφαλισμένων να επιλέγουν το γιατρό της αρεσκείας τους.Το κράτος μπορεί να εκδώσει συγκεκριμένο τιμολόγιο αποζημίωσης για κάθε ιατρική πράξη και από κει κι έπειτα κάθε γιατρός εκδίδει το δικό του τιμολόγιο και ο ασφαλισμένος καλύπτει τη διαφορά.
Διαφάνεια,ανταγωνισμός,ελεύθερη επιλογή γιατρού: ιδού τα ελάχιστα προαπαιτούμενα ενός αποτελεσματικού συστήματος πρωτοβάθμιας υγείας για όλο τον πληθυσμό! Ούτε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις,ούτε ολιγοπωλιακές πρακτικές,ούτε συναλλαγές κάτω απ'το τραπέζι,ούτε "κάθε Πέμπτη,μετά τις μία",ούτε άκοπος πλουτισμός των ολίγων εκλεκτών σε βάρος της κοινωνίας...
Ένα ανοιχτό σε όλους,προσβάσιμο σε όλους και διαφανές σύστημα πρωτοβάθμιας υγείας!
Δυστυχώς,η πλειοψηφία των συνδικαλιστών,δεν επιθυμεί τέτοιες λύσεις.Προτιμά τα κλειστού τύπου συστήματα,στα οποία εισέρχονται "κάθε Πέμπτη,μετά τις μία" οι ολίγοι εκλεκτοί και θησαυρίζουν συναλλασσόμενοι κάτω απ'το τραπέζι.Ίσως επειδή οι συνδικαλιστές μας είναι ήδη "εντός",έχουν ήδη προηγηθεί στις "Πέμπτες μετά τις μία"...
Το ίδιο επιδίωκε και το κομματικό-πελατειακό κράτος με τους κομματάρχες που το λυμαίνονταν εξαγοράζοντας ψήφους με αντάλλαγμα "μια Πέμπτη,μετά τις μία"!
Είναι ίσως ευτύχημα πως η χρεοκοπία απογύμνωσε πλήρως τη διαφθορά της συναλλαγής αυτής και ανέδειξε τον αντικοινωνικό της χαρακτήρα.
Τώρα,εκ των πραγμάτων,το κόστος της πρωτοβάθμιας περίθαλψης μετακυλίεται (σιωπηρά,διότι δε "συμφέρει" να το λέμε) στους ασφαλισμένους.Θα χρειαστεί κάποιο χρονικό διάστημα για να εκλείψουν οι αγκυλώσεις που καλλιεργήθηκαν τα προηγούμενα τριάντα χρόνια.Οι ασφαλισμένοι θα αρχίσουν να ψάχνουν γιατρό και όχι "τζάμπα συνταγογράφο",αναζητώντας λύση στο πρόβλημα υγείας τους και όχι "τζάμπα εξυπηρέτηση".Η υγεία θα επανακτήσει τη σημασία που οφείλει καθένας να της αποδίδει,παύοντας να είναι η εύκολη "τζάμπα λύση".Οι γιατροί θα επικεντρωθούν στην ιατρική και όχι στη συναλλαγή με τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Ασφαλώς αυτά θα πάρουν χρόνο και θα απαιτήσουν επώδυνες προσαρμογές από όλους (γιατρούς και ασφαλισμένους).Ας μην ξεχνάμε πως είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα.
Προτιμώ πάντως την επώδυνη μεταβολή από την παρελθούσα σήψη!
Το μέλλον θα δείξει...
3/4/2013
No comments:
Post a Comment