H μεγάλη ψευδαίσθηση

Mια φορά το χρόνο βλέπω πάντα τον ίδιο εφιάλτη: δίνω πανελλήνιες εξετάσεις,μπορώ να γράψω αλλά δε μου φτάνει ο χρόνος!
Ο ενιαύσιος αυτός εφιάλτης,προφανώς υποδηλώνει το προσωπικό μου υποσυνείδητο τραύμα από την εμπειρία των εξετάσεων και τον ξαναθυμήθηκα τώρα,παραμονές των αποτελεσμάτων των "πανελλαδικών" (τί κακόηχη "προοδευτική" μετονομασία...),εικοσιτρία χρόνια μετά.

Σκέφτομαι το μαρτύριο των νέων παιδιών και συμπάσχω.
Θαρρώ πως οι "πανελλαδικές" είναι ο σύγχρονος Μινώταυρος που μιά φορά το χρόνο,τρέφεται από τα όνειρα της νιότης.
Πόσα παιδιά καταπονούνται με τις ώρες δοσμένα στην αποστήθιση,αυτή την απαίσια μηχανιστική διεργασία που εξορίζει την αληθινή γνώση και υποδουλώνει το ήθος του ανθρώπου?
Πόσο παιχνίδι πάει χαμένο κι αναβάλλεται,στο βωμό της καταναγκαστικής απομνημόνευσης?Αν ξέρατε-αλίμονο-καημένοι μου λυκειόπαιδες πόσο σημαντικότερη είναι η ελευθερία του παίζειν,από την υποδούλωση του μαθητεύειν...Θα το μάθετε κάποτε,αργά όπως κι εγώ.
Πόσοι έρωτες καταπνίγονται προτού καν ζήσουν,προκειμένου να μην "αποπροσανατολιστεί" το παιδί απ'το "καθήκον" του? Κακόμοιροι γονείς,οι φοβίες της καθημερινότητας σας γέρασαν πρόωρα: ξεχάσατε τί θα πεί "πρώτος έρωτας"! Ξεχάσατε τις κρυφές ματιές,τις άγαρμπες κουβέντες,τα αδέξια αγγίγματα στο σινεμά, "τα ενωμένα μέλη,τα ενωμένα χείλη" (Καβάφης)...

Η νιότη στην απόλυτη άνθισή της κι ένα ολόκληρο σύστημα να'χει βαλθεί να την πνίξει:
-Εντρομοι γονείς λίγο-πολύ απελπισμένοι απ΄τη ζωή τους,μεταθέτουν στα παιδιά τους τα όνειρα που αυτοί δεν πραγματοποίησαν.Το χειρότερο,επιβάλλουν ενίοτε,στα παιδιά τους τα ματαιωθέντα και απωθηθέντα της δικής τους εποχής...
-Εντρομοι καθηγητές,αγχωμένοι να "βγάλουν την ύλη" και να εντοπίσουν τα" SOS θέματα"
παραιτημένοι από κάθε διαδικασία εκπαίδευσης (θα πει καλλιέργειας της κριτικής σκέψης και του διαλέγεσθαι μετ'αλλήλων)...
-Εντρομοι δημοσιογράφοι έτοιμοι να ζητωκραυγάσουν για τα "βατά θέματα" ή με την ίδια υστερία να οδυρθούν για τα "δύσκολα θέματα" που "έφαγαν κόσμο"(!)...

Τόσοι έντρομοι...πώς να δημιουργήσουν ελεύθερους ανθρώπους? ("ελεύθερον το εύψυχον" έγραφε ο Θουκυδίδης)

Και μαέστρος αυτής της κακόφωνης συγχορδίας,ο Μίνωας του λαβυρίνθου,το υπουργείο παιδείας.Κάθε υπουργός παιδείας,θεωρεί υποχρέωσή του να υπογράψει και μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.Αυτοσχεδιασμοί,ανακολουθίες,βερμπαλισμοί και μεγαλόστομες διακηρύξεις και ουσία μηδέν!

Τελευταίο κατόρθωμα του υπουργείου,η κατάργηση της βάσης του 10!!
Η κατάργηση της αξιολόγησης ως εκπαιδευτική πρακτική!!
Ο θεσμισμένος εξισωτισμός επιβάλλεται από το κράτος ως ταιριαστός στη σοσιαλιστική(?) του ιδεολογία: μπορεί να διαφέρουν οι δεξιότητές σας,αλλά εμείς τις εξισώνουμε για ιδεολογικούς λόγους...


Και όλα αυτά γιατί?
Μήπως η είσοδος στο πανεπιστήμιο θα εξασφαλίσει τη μελλοντική ζωή των νέων?...

Ο Μινώταυρος των "πανελλαδικών" συντηρείται από συλλογικές αυταπάτες: το όνειρο της "εξασφάλισης", τα συμβολικά τρένα και πλοία της ζωής τα γεμάτα ευκαιρίες (εμένα μου λες...),το αταβιστικό γόητρο του πτυχίου που γοητεύει ακόμη τη μικροαστική ελληνική κοινωνία,τα γονεικά απωθημένα...
Καημένοι νέοι,πόσοι απο σας θα βρείτε το μίτο της Αριάδνης,προτού ο Μινώταυρος αποστραγγίσει τη νιότη σας?
Γιατί,δεν ξέρω αν σας το είπα,αλλά και στο πολυπόθητο πανεπιστήμιο να περάσετε,ο Μινώταυρος είναι παρών και λέγεται φοιτητικός κομματικός συνδικαλισμός...

Δεν προσπαθώ να πω,πως δεν αξίζουν οι σπουδές.Κι εμένα όνειρό μου ήταν να φύγω απ'την ασφυξία της επαρχίας και το πανεπιστήμιο υπήρξε το μέσον της διαφυγής.
Ούτε μετάνιωσα που σπούδασα και τώρα ζω-παλεύοντας καθημερινά-απ΄το πτυχίο μου.

Θέλω μόνο να σας καλέσω,να κρατήσετε τη νιότη σας μακριά απ'όσους θέλουν να σας γεράσουν πρόωρα.Διαβάστε,μελετήστε,αλλά ταυτόχρονα παίξτε,ονειρευτείτε,ερωτευθείτε,ζήστε τη ζωή, "carpe diem" για να γίνω και λίγο κοινότοπος.

Οι πανελλήνιες είναι ένα στάδιο της ζωής.
Δεν είναι ορόσημο καμιάς μελλοντικής πορείας.
Δεν υπάρχουν ορόσημα στη ζωή,δεν υπάρχουν σίγουρες διαδρομές.
Υπάρχει μόνο το ταξίδι και η νιότη είναι ο πρώτος επιβάτης που κατεβαίνει.
Μην τον αφήσετε να φύγει πριν τον ακούσετε...

20/6/2011