Lola

Πριν λίγες μέρες είδα με τη Μαρία σε θερινό του Παγκρατίου τη "Lola" που γύρισε ο Jacques Demy το "61.
Η βραδιά λυτρωτική μετά τον ημερήσιο καύσωνα, το σινε-Τριανόν γοητευτικά παλιακό, επίμονα γατζωμένο αισθητικά κάπου στη δεκαετία του "50, το φιλμ κλασσικό-ασπρόμαυρο, η κρύα μπυρίτσα όπως πάντα απολαυστική.

Η ταινία φυσικά δεν έλεγε πολλά.
Για την ακρίβεια δεν έλεγε τίποτε!
Κάπου είχα διαβάσει πως ο Demy σύμφωνα με το περιοδικό "Cahiers du cinema" είναι ο σκηνοθέτης της "έκλειψης", του "κενού"!
Πράγματι,η ταινία είχε έκλειψη... σεναρίου!
Μια υπέροχη Anouk Aimee περιφέρονταν άσκοπα, εν είδει πασσαρέλας σε ένα φιλμ δίχως υπόθεση, με μια εξέλιξη πέρα από κάθε "λογική".
Ακόμη κι έτσι όμως, η βραδιά πέρασε απολαυστικά.

Εδώ λοιπόν τίθεται το ζήτημα του προκατειλημμένου θεατή ή μάλλον των ιδανικών συνθηκών που επηρεάζουν άμεσα την υποκειμενική αξιολόγηση του έργου τέχνης.

α)Ενας μπαιλντισμένος από τον καύσωνα αστός που αναζητά λίγη δροσιά στο θερινό σινεμά.
β)Ενας σαραντάρης που αρχίζει να νοσταλγεί και είναι δεκτικός στη γοητεία του ασπρόμαυρου φιλμ.
γ)Ενας άντρας που του αρέσουν οι γυναίκες και ένα φιλμ με την Anouk Aimee στην πλήρη της άνθηση.
δ)Ενας παραδοσιακός σινεφίλ,μεγαλωμένος σε επαρχιακά θερινά σινεμά και ένα σινεμά-αντίγραφό τους στην καρδιά του Παγκρατίου.
ε)Βραδυνή έξοδος καλοκαίρι σε θερινό και κρύα μπύρα με ασπρόμαυρο φιλμ.

Συνδυάζοντας τα παραπάνω,είναι δύσκολο για κάποιον σαν εμένα, να αξιολογήσει αρνητικά τη "Lola" στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία προβολής.
Ενδεχομένως,εάν έβλεπα το φιλμ χειμώνα,μετά από μια κουραστική μέρα,σε κλειστό χώρο,με μια εκνευριστική "μπροστινή" να μασουλάει συνεχώς τσιπς, να μην αρκούσε η γοητεία της Anouk Aimee και η βραδιά να καταχωρίζονταν ως "χαμένη".

Ευτυχώς όμως, ο κρίνων-θεατής δεν είναι άψυχος παρατηρητής και η κρίση του δεν είναι ποτέ οριστική.
Αυτό που σήμερα μας φαίνεται βαρετό,αύριο υπό άλλες συνθήκες,μπορεί και να μας γοητεύσει.
Επ'αυτού βέβαια,θα μπορούσαν να μας διαφωτίσουν εγκυρότερα οι φίλες μας που κατά κανόνα ερωτεύονται πρώην βαρετούς-έως ανυπόφορους τύπους,αλλά ας μην μπλέξουμε τη σχετικότητα της αξιολόγησης της τέχνης με την άβυσσο του γυναικείου ερωτισμού...

Τί λέγαμε λοιπόν?
Α,ναι , η Anouk Aimee ήταν πραγματικά πανέμορφη...

25/7/2011