Διαχείριση αστοχίας

http://www.inews.gr/185/anakoinosi-tou-yp-paideias-gia-to-lathos-thema-tis-fysikis.htm

Πριν λίγες μέρες,στις πανελλαδικές εξετάσεις ένα από τα θέματα της φυσικής υπήρξε κατά γενική ομολογία ασαφές.Η δικαιολογημένη αναστάτωση που προκλήθηκε σε υποψήφιους και γονείς,έδωσε αφορμή για τοποθετήσεις της "Πανελλήνιας ένωσης φυσικών",του "Υπουργείου Παιδείας κλπ" και...των κομμάτων.
Πριν τοποθετηθώ,σπεύδω να σημειώσω πως συμμερίζομαι απόλυτα το άγχος και την αγωνία των νέων παιδιών που προσδοκούν να βελτιώσουν τις προοπτικές της ζωής τους σπουδάζοντας.Υπήρξα κάποτε κι εγώ ένας απ'αυτούς και η εμπειρία μου ήταν τραυματική: όσα ζει ένας υποψήφιος των πανελλαδικών είναι απόλυτα καταπιεστικά,μονομερή,ανόητα και-μια και μιλάμε για νέους ανθρώπους-βαθιά αντιερωτικά!
Ταυτόχρονα όμως,οι πανελλαδικές εξετάσεις,υπήρξαν ένας από τους ελάχιστους θεσμούς αξιολόγησης (με τα όποια μειονεκτήματά τους) που συνάντησα ως τώρα,για να μην πω πως επρόκειτο για έναν από τους πλέον αδιάβλητους και αξιοκρατικούς.

Ας προσπαθήσω τώρα να σκιαγραφήσω το σκηνικό.

-Το "Υπουργείο Παιδείας" σπεύδει να ακυρώσει τη βαθμολόγηση του επίμαχου θέματος! Πρόκειται για απροκάλυπτη παρέμβαση στη διαδικασία αξιολόγησης! Το υπουργείο οφείλει να μεριμνά για την προάσπιση του αδιάβλητου της διαδικασίας και όχι να παρεμβαίνει αυθαίρετα τροποποιώντας τους εξεταστικούς κανόνες.Πολλά ερωτήματα εγείρει η παρέμβαση αυτή:
Ένα θέμα ασαφές απαγορεύεται να τίθεται προς επίλυση?
Τί γίνεται με τους μαθητές που το προσέγγισαν και το έλυσαν?
Τί σημαίνει "αντιεπιστημονικό θέμα" (όρος που χρησιμοποίησε η "ένωση φυσικών")?
Είναι δυνατόν να αναστέλλεται η κρίση των μαθητών μπροστά σε ένα "ασαφές" ή "αντιεπιστημονικό"(?) ερώτημα και να ζητείται άνωθεν παρέμβαση για την...εξάλειψή του?
Ως γενικότερη θεώρηση,πρέπει να απαγορευτούν οι ασαφείς ερωτήσεις?
Πρέπει να απαλειφθεί το ενδεχόμενο "λάθους"?
Ποιοί αποφασίζουν για τα θέματα?
Επέκταση της παραπάνω ερώτησης: ποιοί θέτουν τις ερωτήσεις?
Περαιτέρω επέκταση της ερώτησης: ποιοί αποφασίζουν ποιές ερωτήσεις είναι "νόμιμες"?
Ο πλειοψηφικός κανόνας (γονέων/μαθητών) είναι δυνατόν να καθορίζει την αξιολόγηση?
Ο ίδιος κανόνας,έχει θέση σε μια αξιοκρατική διαδικασία?
Έχει δικαίωμα η πολιτεία να συμπεριφέρεται πατερναλιστικά στους πολίτες της?
Αν,ναι,ποιά τα όρια της πατερναλιστικής της παρέμβασης?
Μήπως ο μαθητής που ζητά απ'την πολιτεία να παρέμβει στις εξετάσεις,γίνει αύριο ο πολίτης που περιμένει απ'το κράτος να φτυαρίσει το χιόνι απ'την αυλή του?

Τα ερωτήματα μπορούν να συνεχιστούν και δεν είναι διόλου θεωρητικά.Κατά τη γνώμη μου,αυτού του είδους η αντιμετώπιση της "αστοχίας του θέματος των πανελλαδικών",λέει πολλά για την κοινωνική αντίληψη που επικρατεί στη χώρα.
Η πλειοψηφία των εξετασθέντων (και των γονιών τους) ζητούν-φυσικά-την ακύρωση του θέματος ως "ασαφούς".Η "ένωση φυσικών",συναινεί χαρακτηρίζοντάς το "αντιεπιστημονικό".Και το "Υπουργείο Παιδείας",αντί να υπερασπισθεί τη διαδικασία και να αναγνωρίσει τις πιθανότητες αστοχίας της,σπεύδει να την ακυρώσει κατά το τμήμα εκείνο που απαιτεί η κοινωνική πλειοψηφία!
Πρόκειται για λαϊκιστική αντίληψη της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η εναρμόνιση των απαιτήσεων της εκπαίδευσης με τις επιθυμίες του "λαού",ακυρώνει την ίδια την ουσία της.
Η ίδια αντίληψη ωθούσε το λαϊκίστικο Τύπο,να κάνει λόγο στο παρελθόν για "βατά θέματα" ή για "μαθητικό πογκρόμ" ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας των εξετάσεων!
Η ίδια αντίληψη κατάργησε τη βάση του "10" ως ελάχιστο προαπαιτούμενο της εισαγωγής στο πανεπιστήμιο!
Η ίδια αντίληψη προωθεί τη χαλάρωση της βαθμολόγησης και των εξετάσεων,στο όνομα της "μη εντατικοποίησης των σπουδών" και της "δημοκρατικής"(!) εκπαίδευσης "χωρίς αποκλεισμούς"(!?).

-Η "Πανελλήνια ¨Ενωση Φυσικών",επικρίνει το θέμα ως "αντιεπιστημονικό" και "ζητά συγγνώμη" από την Ελληνική κοινωνία.
Αδυνατώ να κατανοήσω τον όρο "αντιεπιστημονικό".
Έστω ό'τι δεν αντιστοιχεί στην επίσημα παραδεκτή μεθοδολογία.
Από πότε η εκπαίδευση προάγει το δόγμα της "επίσημα παραδεκτής μεθοδολογίας" αντί της πολλαπλότητας της επιστημονικής αναζήτησης?
Το δόγμα της "επίσημης αυθεντίας",εξυπηρετεί το δόγμα του "καθηγητικού συγγράμματος" στο Πανεπιστήμιο και-σε κοινωνικό επίπεδο-το δόγμα της "αυθεντίας των κρατικών οργανισμών".
Πρόκειται για αντιλήψεις βαθιά συντηρητικές,εναντιωνόμενες στην αμφισβήτηση,την αναζήτηση εναλλακτικών προτάσεων,τον ελεύθερο στοχασμό,την κριτική αντίληψη: όλων αυτών που -υποτίθεται-είναι τα ζητούμενα της Παιδείας!

-Τέλος... (last but not least) τα κόμματα!
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ έσπευσαν να τοποθετηθούν.Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ,επέδειξε ισχυρά αντανακλαστικά.
http://www.madata.gr/epikairotita/politics/197706.html

http://www.newsnow.gr/article/107680/syriza-oi-neofileleftheres-politikes-efthynontai-gia-to-lathos-sta-themata-tis-fysikis.html

Τί μας λένε λοιπόν τα κόμματα?
Και τα δύο πως "αποδεικνύεται η διάλυση της δημόσιας παιδείας"! Μία αστοχία θέματος,οδηγεί σ'αυτή τη συνολική διαπίστωση! Ενδιαφέρον συλλογιστικό άλμα,κοινό χαρακτηριστικό του λαϊκισμού των κομμάτων.
Ο ΛΑΟΣ ζητά την "απόδοση ευθυνών": η εύκολη καταφυγή στη λογική της τιμωρίας,αποτελούσε ανέκαθεν δέλεαρ για τις συντηρητικές αντιλήψεις που το κόμμα εκπροσωπεί.
Τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Προσπερνώ την καταδίκη του νεοφιλελευθερισμού για το ερώτημα Γ4 της Φυσικής των πανελλαδικών και παραθέτω την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ

"...Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς από καιρό έχει καταθέσει την πρότασή του για μια συνολική, ριζική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Πρόταση που έχει ως επίκεντρο την ανασυγκρότηση συνολικά του Λυκείου ως αυτόνομης μορφωτικής βαθμίδας, την κατάργηση των γενικών εξετάσεων και τη μετακίνηση προς την ανοιχτή πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση..."

Αυτόνομη μορφωτική βαθμίδα το Λύκειο: καμία αντίρρηση! Συμφωνώ κι εγώ πως θα έπρεπε να αποδεσμευθεί το απολυτήριο Λυκείου από τις πανελλαδικές εξετάσεις.Αλλά,για την απόκτηση απολυτηρίου Λυκείου δεν πρέπει να προβλέπεται κάποιος εξεταστικός μηχανισμός? Ή μήπως,όπως εθιμικά έχει επικρατήσει εδώ και χρόνια,κάθε μαθητής δικαιούται απολυτήριο Λυκείου,ανεξαρτήτως απόδοσης?

Ανοιχτή πρόσβαση προς την ανώτατη εκπαίδευση: σύμφωνοι και εδώ.Κάθε μαθητής να δηλώνει τη σχολή της αρεσκείας του και να εγγράφεται σ'αυτήν! Ας υποθέσουμε πως στα αμφιθέατρα των ΑΕΙ/ΤΕΙ της χώρας,χωράνε όλοι οι απόφοιτοι των Λυκείων...
 Και μετά? Πάλι κάποια διαδικασία αξιολόγησης δεν είναι απαραίτητη ή θα απονέμονται πτυχία "εθιμικώ δικαίω" σε όλους τους φοιτητές ?

Αυτό που αποφεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ να μας πει είναι πως για λόγους αριστερού λαϊκισμού,είναι υπέρ της παλλαϊκής πρόσβασης στο Πανεπιστήμιο,αλλά κατά της οποιασδήποτε αξιολόγησης!

Αποτελεί άραγε αυτή η αντίληψη, πρόταση αναβάθμισης της Παιδείας?

Ας το κρίνει  ο καθένας μας...




Ανακεφαλαιώνοντας
Με αφορμή μια αστοχία στη διατύπωση ενός θέματος των πανελλαδικών εξετάσεων,αποκαλύφθηκε η βαθιά συντηρητική αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην προσέγγιση της γνώσης,τη διαμόρφωση της παιδείας του πολίτη,την αναγκαιότητα αξιοκρατικών διαδικασιών αξιολόγησης.
Αποκαλύφθηκε η φοβία της κοινωνίας μας απέναντι στο άγνωστο,ο πανικός μπροστά στο αστάθμητο,η ανωριμότητα στη διαχείριση του σφάλματος.
Αντί της ψύχραιμης συλλογιστικής,κραυγές,αφορισμοί,αναζητήσεις "αυθεντιών",κρατική αυθαιρεσία με πατερναλιστικά προσχήματα και αριστερο-λαϊκιστικός μηδενισμός στο όνομα της "δημοκρατικής αντίληψης για την παιδεία"...


Πότε θα διαμορφώσουμε παιδεία που θα προάγει την αμφιβολία αντί της αναζήτησης του δόγματος?
Πότε θα αναγνωρίσουμε το" αστάθμητο", το "τυχαίο",ως αναπόφευκτα στοιχεία του βίου που είναι αδύνατον να τα εξαλείψει οποιοδήποτε "σύστημα"?
Πότε θα καταφέρουμε να δούμε την "αναποδιά" σαν πρόκληση δημιουργίας και υπέρβασής της παρά σαν "κατάρα" απ'την οποία "πρέπει να μας γλιτώσει το Κράτος"?
Πότε θα αποδεχτούμε την άμιλλα ως προϋπόθεση  προόδου και την επιβράβευση των αρίστων ως διαδικασία κοινωνικής δικαιοσύνης,αντί του ισοπεδωτικού αυθαίρετου εξισωτισμού?

Ο δρόμος είναι μακρύς...

28/5/2012