Total Pageviews

Saturday, April 21, 2012

Έχει το τέρας διακριτικά?

Ενθυμούμενος την επέτειο της 21ης Απριλίου 1967,όταν επίορκοι αξιωματικοί κατέλυσαν την κοινοβουλευτική δημοκρατία στη χώρα και επέβαλλαν ολοκληρωτικό δικτατορικό καθεστώς,θα αποφύγω την ιστορική ανασκόπηση και θα επιχειρήσω κάτι άλλο: με δεδομένο πως νοσταλγοί τέτοιας μορφής καθεστώτων,εξακολουθούν να υπάρχουν στη χώρα μας και όντας πεπεισμένος βαθειά για την απανθρωπία του ολοκληρωτισμού που αντιπροσωπεύουν,θα προσπαθήσω να ανιχνεύσω κάποια διακριτικά στοιχεία αυτής της πολιτικής αντίληψης,ώστε να την αντιλαμβάνομαι στις περιπτώσεις που καμουφλάρεται πίσω από "αγνές" διακηρύξεις.

Ένα πρώτο τέτοιο χαρακτηριστικό,είναι η έλλειψη ανεκτικότητας απέναντι στη διαφορετικότητα.Υπάρχει μια απροκάλυπτη μισαλλοδοξία.Η ανεκτικότητα (tolerance) ως ιδανικό του φιλελευθερισμού που υιοθετείται από τον ευρωπαικό πολιτισμό,ως όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Locke στην "Epistola de Tolerantia",γραμμένη το 1685 στην Ολλανδία όπου ο συγγραφέας είχε καταφύγει για να διασωθεί από τις θρησκευτικές διώξεις της εποχής.Το έργο,αποτελεί μια έκκληση για σεβασμό της ανεξιθρησκείας και,παρά τις ατέλειές του (απέναντι στον καθολικισμό ο Locke δεν διατηρεί ουδετερότητα),αποτελεί την πρώτη διακήρυξη του δικαιώματος κάθε ανθρώπου να ασπάζεται όποιο δόγμα επιθυμεί  και-κατά συνέπεια-όποια αντίληψη προκρίνει ως προσφορότερη.Την ιδέα αυτή,εξέφρασε αργότερα συνοπτικά η γνωστή ρήση του Voltaire "διαφωνώ με την άποψή σου,αλλά υπερασπίζομαι το δικαίωμά σου σ'αυτήν".
Το τέρας,δεν διαθέτει ανεκτικότητα!

Ένα δεύτερο στοιχείο του,είναι η δυσπιστία απέναντι στον Ευρωπαικό Διαφωτισμό,ο οποίος εκτός από την ανεκτικότητα,υπερασπίζεται τα δικαιώματα του ατόμου: το δικαίωμα στη ζωή,την ιδιοκτησία,την αυτο-διάθεση,τον αυτοπροσδιορισμό,την ατομική επιλογή του βίου.Όλα αυτά,είναι αδιανόητα για το τέρας!  Αυτό δεν αναγνωρίζει άτομα αλλά συλλογικότητες! Δεν αποδέχεται την έννοια του νοούντος  υποκειμένου (δηλαδή του ανθρώπου που δρα ως αυτόνομη ύπαρξη στην Ιστορία),αλλά αντίθετα προβάλλει την ιδέα του "υπέρτατου ιδανικού" το οποίο οφείλουν να επιδιώξουν οι επιμέρους μονάδες (οι άνθρωποι υποβιβασμένοι σε αριθμούς) με κάθε τρόπο,ακόμη και θυσιάζοντας την ύπαρξή τους!
Το "υπέρτατο ιδανικό" υποχρεωτικά το ενσαρκώνει μια συλλογική σύλληψη: "το κράτος","η φυλή","το γένος","η αδερφότητα","το έθνος" και άλλες αντίστοιχες.Τα υποκείμενα έχουν εξαυλωθεί!
"...Απαγορεύονται προσωπικά φυλλάδια και αφίσες υποψηφίων.Όλοι στρατιώτες της Ιδέας και τίποτε άλλο..." (ιστοσελίδα Χρ.Αυγής/εκλογές 2012).
Το τέρας,προτού καταβροχθίσει τους "εχθρούς",έχει ήδη χωνέψει τους ομοιδεάτες...

Τρίτο χαρακτηριστικό του τέρατος, ο μιλιταρισμός: στρατιωτικό λεξιλόγιο,καλλιέργεια πνεύματος πειθαρχίας,ενθάρρυνση τυποποιημένης αμφίεσης/κόμμωσης (χακί παντελόνια,άρβυλα,ξυρισμένα κεφάλια),έκκληση σε διαρκή εγρήγορση έναντι εχθρικών απειλών (ΜΜΕ,"σύστημα","κατεστημένο","Εβραίοι","Μασόνοι","Κεφάλαιο",αλλόθρησκοι και αλλοεθνείς ως συλλήβδην "ξένοι" κλπ).Είναι απαραίτητο για το τέρας να επικαλείται "συνθήκες πολέμου",ώστε να δικαιολογεί το επόμενο-και βασικότερο ίσως- χαρακτηριστικό του.

Η βία,είναι η λυδία λίθος του τέρατος.Ακόμη κι αν για όλα τα προηγούμενα χαρακτηριστικά έχει καθένας ενστάσεις ή μπορεί να εφεύρει δικαιολογίες,μπροστά στη θηριωδία της βίας, ο λόγος σιωπά! Αγριεμένα πρόσωπα,απαξιωτικό υβρεολόγιο και ωμή βία! Το τέρας "πολιτεύεται" μουγκρίζοντας και δαγκώνοντας.Το αίμα,όχι απλά δεν προκαλεί αποστροφή,αλλά εξυμνείται ως δήθεν μυστηριακό υγρό εξαγνισμού! Η βία συνθλίβει την έλλογη σκέψη,ο άνθρωπος υποβιβάζεται στο επίπεδο της προιστορίας,ο αποκρυφισμός και η προκατάληψη εξοβελίζουν τον λόγο (ratio),οι οπαδοί του τέρατος υιοθετούν τις πιο απίθανες συνωμοσιολογίες ως "όντως αλήθεια"...

Προσπάθησα να σκιαγραφήσω ορισμένα διακριτικά του τέρατος.Δεν ξέρω αν το κατόρθωσα,αλλά θα σταματήσω εδώ,γιατί προσπαθώντας να μπω στο πνεύμα του τέρατος,ένιωσα ανείπωτη αποστροφή...
Μην αμφιβάλλετε,το τέρας είναι ζωντανό,είναι δίπλα μας,έχει θεριέψει απ'την αγριότητα της εποχής,διψάει για αίμα!

Μην αποστρέφετε το πρόσωπο,κοιτάξτε το μίσος που εκπέμπει κατάματα κι ύστερα αποκηρύξτε το με τη νηφαλιότητα του λόγου και το θάρρος της ελευθερίας!

Στείλτε το πίσω,στο σκοτάδι που ανήκει!

ΥΓ1) Το ΚΚΕ,στην ανακοίνωσή του για το τέρας,επανέρχεται στη γνωστή του θεωρία
http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/anakoinosh_toy_grafeioy_typoy_gia_thn_epithesh_ths_%C2%ABxryshs_ayghs%C2%BB_kata_toy_p_eythymioy?morf=1
Θα ήταν τιμιότερο,να αποκηρύξει από πλευράς του και τις ιστορικές τερατωδίες του κομμουνισμού,ώστε να έχει το ηθικό δικαίωμα να δηλώνει αποστροφή προς τα τέρατα...

ΥΓ2) Όσοι σκέφτεστε να ψηφίσετε για να "τιμωρήσετε το σύστημα",τουλάχιστον μην επιλέξετε την ωμή βία ως "σωτηρία"...

22/4/2012

4 comments:

  1. Εξαιρετικό.

    Η επίσκεψη στο site του ΚΚΕ δοκιμάζει τις ανθρωπιστικές και αισθητικές αντοχές του επισκέπτη, αλλά απο την άλλη του επιτρέπει να βλέπει με μεγαλύτερη κατανόηση τον κόσμο έξω απο το άσυλο.

    ReplyDelete
  2. Το γεγονός ότι το τέρας είναι τόσο καταφανέστατα απαίσιο του δίνει μικρή πολιτική και εκλογική βιωσιμότητα. Κάποιοι θα το ψηφίσουν τώρα, μπορεί να πάρει και μεγάλο εκλογικό ποσοστό (πχ 7-8%). Όμως στις επόμενες/μεθεπόμενες εκλογές θα επιστρέψει στο 0.5%
    Μην συγχέουμε την χρυσή αυγή με ολοκληρωμένους φασίστες, όπως η Λεπέν ή ο Καρατζαφέρης. Το γεγονός ότι είναι περισσότερο απαίσιοι και σε βαθμό που δεν μπορείς καν να τους κοιτάξεις κάνει τους χρυσαυγίτες λιγότερο επικίνδυνους.
    Οι πραγματικά επικίνδυνοι φασίστες έχουν ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό: την προπαγάνδα. Προσπαθούν να πουν αυτό που θέλεις να ακούσεις προκειμένου να σε πείσουν, να κινηθείς προς το μέρος τους και τελικά να απωλέσεις την ατομικότητά σου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
    Οι χρυσαυγίτες είναι τόσο ευθέως απαίσιοι, βίαιοι και αποτρόπαιοι, που τους λείπει ο ελιγμός της προπαγάνδας.
    Γι'αυτό θα είναι βραχύβιοι.

    ReplyDelete
  3. Με την ένσταση ότι δεν μπορεί να αποδίδεται η δολοφονία των εργαζομένων της Marfin σε κάποιο πολιτικό χώρο ελαφρά τη καρδία, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για το "τέρας", και το τέρας που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
    Η κρυφή γοητεία της βίας και οι εκλογές
    Tου Στέφανου Κασιμάτη

    ReplyDelete