Tί μας συμβαίνει?

Τί φταίει αλήθεια για τη συντελούμενη απαξίωση της ιατρικής?
Για την ακρίβεια,γιατί οι άνθρωποι μοιάζουν να έχουν βαρεθεί τους ιατρούς?

Πριν την ανακάλυψη της πενικιλλίνης,οι ιατροί αντιμετώπιζαν τις λοιμώξεις με διαθερμίες (βεντούζες δηλαδή) και αφαιμάξεις όπως στο μεσαίωνα.Ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων ήταν περίπου τα 2/3 του σημερινού και ο μέσος Ελληνας της δεκαετίας του "30 ζούσε σε συνθήκες φριχτής ανέχειας.Παρόλα αυτά,ο ιατρός έχαιρε σεβασμού και αναγνώρισης στη συνείδηση του πολίτη.
Σήμερα,η ιατρική που ασκείται είναι διαστημικού επιπέδου σε σύγκριση με αυτήν του '30,οι Ελληνες ζουν 30% περισσότερα χρόνια και είναι σαφώς ευπορότεροι απ'ότι τότε (τουλάχιστον μέχρι πρότινος),αλλά ο ιατρός βρίσκεται υπό διωγμό.Δεν είναι σαφές τί προκαλεί την περιφρόνηση προς τον ιατρό:
-ο μύθος του εύπορου ιατρού,εγείρει ίσως σε κάποιους αντανακλαστικά ταξικού μίσους
-η απομαγικοποίηση της ζωής και η μετάθεση του θανάτου σε ένα μακρινό μέλλον,περιορίζουν ίσως την αίγλη του ιατρικού λειτουργήματος
-ο ιατρικός υπερπληθυσμός,επίσης λειτουργεί διαβρωτικά για το γόητρο της ιατρικής ως τέχνης

Ολα αυτά είναι πιθανές εξηγήσεις,αλλά δεν αρκούν.
Μήπως η απάντηση βρίσκεται στην ιστορική εξέλιξη
(το ιστορικό προτσές κατά Μαρξ)?
Ας σκεφτούμε τη μοίρα κάποιων άλλων επαγγελματικών ομάδων.
Οι ιερείς κυριαρχούσαν στην αρχαιότητα,όταν ο κόσμος ήταν γεμάτος μαγεία και δαίμονες.Σήμερα επηρεάζουν ελάχιστους και γίνονται δεκτοί ως φορείς παραδόσεων και μόνο.
Οι στρατιωτικοί κυριάρχησαν από την αρχαιότητα ως το μεσαίωνα,την εποχή των διαρκών πολέμων και της γενικευμένης σύγκρουσης.Σήμερα,έχουν σαφώς περιορισμένη αίγλη.
Η αναγέννηση και ο διαφωτισμός,ανέδειξαν τους επιστήμονες και τους καλλιτέχνες.Σήμερα,η πληροφορία απειλεί την επιστημονική αυθεντία και η popular art/cheap art την καλλιτεχνική μονδικότητα.
Η Βιομηχανική επανάσταση ανέδειξε τον αστό επιχειρηματία και ο Μαρξ συνέλαβε στο πρόσωπο του βιομηχανικού εργάτη,τον προάγγελο του "τέλους της Ιστορίας".Η επανάσταση της πληροφορικής και η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού,απομυθοποίησαν και τα δυο.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία,ανέδειξε τους νομικούς.Τα σημερινά αδιέξοδά της,τους συμπαρασύρουν στην πτώση.

Σε όλες αυτές τις κοσμογονίες,η ιατρική είχε κουτσά-στραβά συντηρήσει το μύθο της.
Μήπως μέσα στη περιδίνηση της ιστορίας ήρθε η στιγμή και της δικής μας αποκαθήλωσης?
Στο κάτω-κάτω,μια δουλειά είναι κι αυτή όπως οι άλλες.

Καταλήγοντας,επειδή αντιπαθώ τις ιστορικιστικές ερμηνείες,νομίζω πως βιώνουμε ως επαγγελματίες το σοκ της υπερπροσφοράς εργασίας σε σχέση με τη ζήτησή της.
Το σύστημα,κάποια στιγμή θα έρθει σε ισορροπία.
Ελπίζω μόνο αυτό να γίνει εντός του προβλεπτού εναπομείναντος βιολογικού μας χρόνου.

Ειδάλλως..."we will always have Paris" που θα'λεγε και ο Boggy.

11/5/2011