1) Επιλέγουμε την προσπάθεια ερμηνείας των δεδομένων με μέσον τη λογική ανάλυση ή τις θεωρίες συνωμοσίας ?
2) Υιοθετούμε την αντίληψη της ατομικής ευθύνης για όσα καθορίζουν τη ζωή μας ή τα αποδίδουμε όλα σε υπέρτερες ξένες δυνάμεις (φυσικές ή υπερφυσικές)?
3) Υποστηρίζουμε τα δικαιώματα του ατόμου ως απαραβίαστες αρχές ή θεωρούμε την ισχύ τους σχετική και υποκείμενη σε έναν "υπέρτατο σκοπό" που τον καθορίζει η εκάστοτε κυβερνώσα ελίτ?
4) Πιστεύουμε στην ελευθερία του πολίτη ως υπέρτατη αξία και σε όσα αυτή συνεπάγεται: δικαίωμα επιλογής,αυτοπροσδιορισμού,ιδιοκτησίας,ελεύθερης διακίνησης προσώπων-ιδεών-εμπορευμάτων,πλουραλισμός επιλογών,απουσία παρεμβάσεων στην ιδιωτική σφαίρα του ατόμου?
'Η αντιθέτως,θέτουμε τον πολίτη και τη ζωή του στην υπηρεσία του Κράτους και αναθέτουμε στο Κράτος να ρυθμίζει όλες τις παραμέτρους του ατομικού βίου?
5) Προτιμούμε ένα οικονομικό περιβάλλον περιορισμένων φορολογικών συντελεστών,ελάχιστων γραφειοκρατικών απαιτήσεων,ανοιχτό σε νέες ιδέες και τεχνολογικές καινοτομίες ή μια οικονομία εκτεταμένης κρατικής παρέμβασης και άνωθεν σχεδιασμών?
6) Πιστεύουμε πως στην Ελλάδα χρεοκόπησε το Κρατικό μοντέλο που κυριάρχησε την τελευταία τριακονταετία ή πως η χώρα μας υφίσταται την επίθεση σκοτεινών οικονομικών κύκλων που αποσκοπούν στην καταστροφή της?
7) Ονειρευόμαστε τη δυνατότητα της ατομικής στοχοθεσίας ή μια θέση στο Δημόσιο?
8) Επιλέγουμε την ανασφάλεια της ελευθερίας ή την "εξασφάλιση" της υποταγής στο πελατειακό σύστημα?
9) Εκτιμούμε ένα σύστημα πρόνοιας για τους ασθενέστερους βασισμένο σε ίδιους πόρους ή προκρίνουμε ένα ευρύ πλαίσιο παροχών,χρηματοδοτούμενο από δάνειο πλούτο?
10) Πιστεύουμε πως πρέπει να παράξουμε πλούτο πριν τον καταναλώσουμε ή επιζητούμε τρόπους να δανειστούμε για να καταναλώσουμε?
11) Ζητάμε ισονομία καθολική και εφαρμογή των νόμων (νομοκρατία) δίχως εξαιρέσεις ή δικαιολογούμε άνομες συμπεριφορές στο όνομα ιδεολογικών επιδιώξεων?
12) Προκρίνουμε την κοινοβουλευτική δημοκρατία ως ιδανικότερο πολίτευμα ή αναζητούμε άλλες πολιτειακές μορφές ως καταλληλότερες?
13) Είμαστε ανεκτικοί απέναντι στο διαφορετικό ή το εκλαμβάνουμε ως απειλή? Λύνουμε τις διαφορές μας διαλεγόμενοι ή επιχειρώντας να εξολοθρεύσουμε (ηθικά ή βιολογικά) τον "αντίπαλο"?
14) Έχουμε πεισθεί για την αφερεγγυότητα των πολιτικών (ιδεών και προσώπων) που κυριάρχησαν στη χώρα μας την τελευταία τριακονταετία ή εκτιμούμε πως είναι δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι να ανανήψουν πνευματικά και ηθικά και να βγάλουν τη χώρα απ΄το αδιέξοδο?
15) Πιστεύουμε στην Ευρωπαική μοίρα της Ελλάδας ή επιθυμούμε την αποχώρησή της απ'το σύστημα αξιών του Ευρωπαικού πολιτισμού εν ονόματι άλλων "υπέρτερων" επιδιώξεων?
16) Υπήρξαν πολιτικά πρόσωπα που αποστασιοποιήθηκαν από τις πρακτικές που μας χρεοκόπησαν ή "όλοι το ίδιο ήτανε"?
Οι ερωτήσεις/διλήμματα μπορούν φυσικά να συνεχιστούν επ'άπειρον.Ελπίζω να επικέντρωσα στις-κατά τη γνώμη μου-σημαντικότερες.
Αν στις παραπάνω ερωτήσεις,τείνετε να επιλέξετε την πρώτη εκδοχή καθεμιάς και,αν στην τελευταία ερώτηση ο πολιτικός που αυθόρμητα σας έρχεται στο νου είναι ο Στέφανος Μάνος,η επιλογή ψήφου προκύπτει κατά λογική συνέπεια: "Δράση"!
Η παλιά θεωρία της "χαμένης ψήφου" ήταν απλώς η ιδεολογική επικάλυψη των πολιτικών των "χαμένων ευκαιριών".Το πελατειακό κράτος που δημιουργήθηκε και μεγαλούργησε όσο το δάνειο χρήμα έρεε αφειδώς,κατέρρευσε με πάταγο! Οι πολιτικοί "ηγέτες" που το εκπροσωπούσαν αποδείχθηκαν άνθρωποι περιορισμένων δυνατοτήτων,δίχως ιδεολογικό έρμα και ηθικό ανάστημα!
Αντίστοιχα,ο "απόβλητος" του πελατειακού καθεστώτος,αποδεικνύεται δραματικά προφητικός!
Αν υπάρχει μια προοπτική εξόδου από το τέλμα,με συνεπή φιλελεύθερη αντίληψη ζωής,αυτή είναι η "Δράση"!
Και η ώρα είναι τώρα!
21/4/2012
Στην συντριπτική πλειοψηφία της η ελληνική κοινωνία επιλέγει και ψηφίζει απο καταβολής του ελληνικού κράτους την δεύτερη επιλογή.
ReplyDeleteΑυτές τις μέρες για πρώτη φορά ακούγονται δημόσια φωνές υπέρ της πρώτης επιλογής.
Μακάρι να αποτελούν προίμνοιο κάποιας μεγαλύτερης υπόγειας αλλαγής που δεν φαίνεται στις δημοσκοπήσεις.
Σε αντίθετη περίπτωση, υπομονή.
Ελπίζω πραγματικά να μπει η Δράση στη βουλή. Ο Στέφανος Μάνος είναι απαραίτητος ανάμεσα στη μετριότητα και τη διαφθορά που κυριαρχεί στο κοινοβούλιο (δεν λέω ότι δεν υπάρχουν τίμιοι και ποιοτικοί, αλλά δυστυχώς δεν επικρατούν).
ReplyDeleteΗ δική μου επιλογή θα είναι τελικά οι Πειρατές. Όμως για πρώτη φορά αισθάνθηκα δίλημμα ανάμεσα στο βέλτιστο, αντί για το μη χείρον.
Όπως ξέρεις δεν ασπάζομαι τον νεο-φιλελευθερισμό. Για όσους κινούνται ιδεολογικά στο χώρο αυτό η Δράση είναι η σωστότερη, εκτιμώ, επιλογή.
ReplyDeleteΕπίσης φρονώ και εγώ ότι η παρουσία του Μάνου στη Βουλή θα είναι χρήσιμη. Πρόκειται για πολιτικό ευθύ, έντιμο με ιδέες ενίοτε πρωτότυπες και πάντα πρακτικές, και απόψεις ξεκάθαρες. Επίσης βλέπω και εγώ αξιοσημείωτη άνοδο της Δράσης τις τελευταίες εβδομάδες, τουλάχιστον στον κοινωνικό μου περίγυρο (δεν ξέρω πόση αξία έχει αυτό, αλλά κάποια θα έχει).
Παρεπιμπτόντως, η ανταπάντηση μου στα σχόλια σου για τα περί νεοφιλελεύθερου λαϊκισμού...
http://sxoliopoliti.blogspot.com/2012/04/blog-post_18.html?showComment=1335119766705#c6178180024303959576
Η διαφορά των Νεοφιλελεύθερων απο τους κλασσικούς φιλελεύθερους, είναι ότι οι πρώτοι είναι υπέρ των στρατιωτικών επεμβάσεων σε ξένες χώρες και στην μεγένθυνση του ρόλου του κράτους στην οικονομία, με την υποστήριξη και συνεργασία των "too big to fail" επιχειρήσεων του τραπεζικού και βιομηχανικού τομέα. Κάτι πολύ κοντά στο φασιστικό οικονομικό μοντέλο, όπως το εφάρμοσαν οι Χίτλερ και Μουσολίνι.
ReplyDeleteΟι κλασσικοί φιλελεύθεροι είναι πολύ πιο κοντά στην ελεύθερη αγορά, με περιορισμό της κρατικής παρέμβασης κυρίως στην δημιουργία κράτους δικαίου και σταθερών και δίκαιων κανόνων ανταγωνισμού.
Ο Μάνος και η Δράση είναι πολύ πιο κοντά σε ένα μείγμα μετριοπαθούς κλασσικού φιλελευθερισμού και ευρωπαικής σοσιαλδημοκρατίας, στον βαθμό που δεν αμφισβητεί τον ρόλο του κράτους στην χρηματοδότηση της υγείας, της εκπαίδευσης, των βασικών υποδομών κλπ.
Η βασική διαφοροποίηση του Μάνου και της Δράσης,εν σχέσει με τρέχον σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο της χώρας μας, αφορά στον περιορισμό της εξουσίας και των προσόδων κρατικοδίαιτων ομάδων όπως οι συνδικαλιστές, οι ΔΕΚΟ, οι υπεράριθμοι ΔΥ, οι κατασκευαστές κλπ, με στόχο τον εξορθολογισμό και την βελτιστοποίηση του υπάρχοντος σοσιαλδημοκρατικού κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου. Γι αυτό πιστεύω ότι η Δράση είναι πολύ πιο κοντά στην σκανδιναυική ορθολογική σοσιαλδημοκρατία παρά σε κάποια φιλελεύθερη ή ακόμα περισσότερο νεοφιλελεύθερη ιδεολογία.
Αν εξετάσει κάποιος προσεκτικά το πρόγραμμα της Δράσης θα εκπλαγεί με το πόσο κοντά είναι σε χώρες όπως η Δανία ή η Σουηδία.